Σχέδιο δράσης αγροτικής πολιτικής για την Ελλάδα του αύριο

Ο αγροτικός τομέας της Ελλάδας πρέπει να αποτελεί βασικό πυλώνα οικονομικής ανάπτυξης και να λειτουργεί ως συντελεστής διατήρησης της κοινωνικής συνοχής της περιφέρειας. Η παγκόσμια αλλά κυρίως η Ελληνική οικονομική πραγματικότητα, επιβάλλουν ένα συνολικό επανασχεδιασμό ΣΚΟΠΩΝ, ΣΤΟΧΩΝ και ΜΕΣΩΝ (ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ), προκειμένου αφενός ο τομέας να ανακτήσει τη δυναμική του και αφετέρου να λειτουργήσει υποστηρικτικά στην ανάπτυξη παράπλευρων οικονομικών δραστηριοτήτων.

ΣΚΟΠΟΣ

Ο συνολικός επανασχεδιασμός, από μηδενική βάση, όλων των εμπλεκόμενων δομών του γεωργικού τομέα, προκειμένου να καταστεί ανταγωνιστικός με όρους αγοράς.

ΣΤΟΧΟΙ

1) Η ισοσκέλιση του εμπορικού ισοζυγίου αγροτικών προϊόντων.

2) Η απόκτηση μεριδίων στις «αγορές-στόχους».

3) Η εξάλειψη της γραφειοκρατίας.

4) Η μείωση του κόστους παραγωγής (ενθάρρυνση δημιουργίας «οικονομιών κλίμακος», δικτύωσης αγροτικών επιχειρήσεων κ.α.).

5) Η αξιοποίηση των διάσπαρτων δυνάμεων του αγροτικού χώρου.

ΜΕΣΑ (ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ)

1) Ολοκληρωμένο σχέδιο που περιλαμβάνει αναλυτικά κάθε παραγωγική, μεταποιητική και εμπορική διαδικασία και στόχο, καθώς και το ρόλο της διοίκησης, των συνεταιρισμών και των δομών έρευνας και εκπαίδευσης.

2) Μέτρηση της αποτελεσματικότητας εφαρμογής του σχεδίου, σε τακτά διαστήματα, και (τυχόν) επανασχεδιασμός αυτού.

ΓΙΑΤΙ ΦΤΑΣΑΜΕ Σ΄ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ

1) Γιατί αποδυναμώσαμε τις «ρίζες» της αγροτικής οικονομίας μας, τους Έλληνες αγρότες.

2) Γιατί τα προϊόντα που παράγει η χώρα μας «αγοράζονται», αλλά δεν «πουλιούνται».

3) Γιατί η χώρα είναι ελλειμματική στα «γεωργικά προϊόντα», αλλά αυτάρκης στα «αγροτικά εμπορεύματα».

4) Γιατί η υδροκέφαλη, δαιδαλώδης, απαίδευτη και γιγάντια γραφειοκρατία εξοστρακίζει κάθε καινοτόμο προσπάθεια σοβαρής αγροτικής επιχειρηματικότητας.

5) Γιατί οι Συνεταιριστικές Οργανώσεις, με τη δράση τους, πέρα από λίγες φωτεινές εξαιρέσεις, αποτέλεσαν την προέκταση του γνωστού αναποτελεσματικού ελληνικού κράτους, ταυτίστηκαν με σκάνδαλα, χρέη, αδιαφάνεια, ντροπιάζοντας τις «αρχές του συνεργατισμού».

6) Γιατί η αγροτική επιχειρηματικότητα δυσφημίστηκε, κυνηγήθηκε, γελοιοποιήθηκε.

7) Γιατί η επιστημονική κοινότητα, πέρα από λίγες φωτεινές εξαιρέσεις, απομακρύνθηκε από τη ζώσα γεωργική πρακτική και τις εξελίξεις της.

8) Γιατί η γεωργική έρευνα, κι αυτή πέρα από λίγες φωτεινές εξαιρέσεις, υπηρέτησε μόνο την έρευνα και την διανομή μεταπτυχιακών τίτλων, παραμένοντας ασύνδετη με την αγροτική επιχειρηματικότητα, χωρίς συνεισφορά στη διαφοροποίηση των γεωργικών προϊόντων, χωρίς συμμετοχή στην καινοτομία στον αγροτικό χώρο.

9) Γιατί η δικτύωση, η συνεργασία, η κοινή δράση αποτέλεσαν λαμπρό πεδίο «θεωρητικής προσέγγισης» και προεκλογικά «λόγια του αέρα».

10) Γιατί η «αναδιάρθρωση των καλλιεργειών» έγινε κοινός τόπος συνάντησης λαϊκιστών, καιροσκόπων,