Πιγκάς (4)

Αλλά ας έρθουμε στη δυνατότητα δανειοδότησης από τις αγορές. Πριν από αυτό, όμως, να δούμε ένα άλλο θέμα, έναν άλλο μύθο που καλλιεργήθηκε όλο αυτό το διάστημα των 2,5 χρόνων. Θα μπορούσαμε, λέει, να πάρουμε δάνειο από την Κίνα και τη Ρωσία, αντί να προσφύγουμε στο ΔΝΤ. Κατ΄ αρχήν δεν προσφύγαμε, μας υποχρέωσε η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Προτεσταντική Γερμανία, πρωτίστως, όπως υποχρέωσε και την Ισπανία να το δεχτεί.
Είναι πολύ πρόσφατα τα δημοσιεύματα και οι αναλύσεις των ίδιων δημοσιογράφων και ΜΜΕ που εξαπατούν τον κόσμο, ότι αυτό που δεν έκανε η Ελλάδα, να ζητήσει δάνεια από την Κίνα και τη Ρωσία, το κάνει η Κύπρος, η οποία, προφανώς, κατ΄ αυτούς, διέθετε πιο πατριωτική κυβέρνηση. Το αποτέλεσμα το γνωρίζουμε όλοι. Η Κύπρος που χρειαζόταν 15 δις δεν βρήκε ούτε 1,5. Η Ελλάδα, όταν διαπιστώθηκε ότι βρίσκεται με χρέος 15,6 % του ΑΕΠ, χρειαζόταν δάνειο 100 δις. Αποκρύπτεται, σκόπιμα ή από άγνοια ή με συνδυασμό και των δύο, ότι η Ελλάδα είχε κάνει τις διερευνήσεις της και αυτό που εισέπραξε ήταν μια προθυμία από τους Κινέζους να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα ύψους 5 δις ευρώ. Και τα άλλα 95 δις από πού θα τα παίρναμε;
Την απάντηση στο ερώτημα αυτό έδωσε ο τότε Πρόεδρος της Ρωσίας Ντιμίτρι Μετβιέντεφ, με εντελώς άκομψο τρόπο. Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε επισκεφθεί τη Μόσχα στις αρχές του 2010 για να συζητήσει όλα αυτά τα θέματα, μεταξύ των οποίων και της χρηματοδότησης του ελληνικού ελλείμματος. Ο κ. Μετβιέντεφ, μετά τη συνάντησή του με τον Έλληνα πρωθυπουργό, δεν έκανε καμία δήλωση. Προτίμησε να το κάνει ύστερα από την επόμενη συνάντησή του και πριν ο Παπανδρέου συναντηθεί με τον Πούτιν. Και τι είπε; Συνέστησα στον Έλληνα πρωθυπουργό να απευθυνθεί στο ΔΝΤ, στο οποίο η Ρωσία μετέχει και θα αυξήσει τη συμμετοχή της.
Τώρα, σχετικά με τις δυνατότητες προσφυγής στις αγορές για να πάρουμε δάνειο με χαμηλά επιτόκια, όπως διατείνονται οι αυτοδίδακτοι οικονομολόγοι στην Ελλάδα, τα κίνητρα των οποίων ήταν άκρως πολιτικά, ας δούμε τι λέει ο Ματιέ Πιγκάς. «Το ζήτημα δεν ήταν απλώς η δυσκολία βραχυπρόθεσμης χρηματοδότησης (σ.σ. άρα υπήρχε δυσκολία) αλλά κρίση φερεγγυότητας». Κατά τον κ. Πιγκάς αυτό σήμαινε δυσκολία ή ακόμα και ανικανότητα της χώρας μας να αναλάβει μακροπρόθεσμα την ευθύνη του χρέους. Όποιος αντιλαμβάνεται τι σημαίνει αυτό αντιλαμβάνεται και τις «παπαρολογίες» που ακούγαμε και ακούμε κάθε βράδυ από τα κανάλια, ακόμα και σήμερα.
Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν ένα μεμονωμένο περιστατικό, όπως εμφανίσθηκε από τους περισσότερους ευρωπαίους και το σύνολο της ελληνικής αντιπολίτευσης και των ΜΜΕ. Ήταν σύμπτωμα μια γενικότερης ευρωπαϊκής κρίσης και αυτό γίνεται σήμερα αντιληπτό από όλους, όσο κι αν επιμένουν στα δόγματα που δημιούργησαν τα προηγούμενα 2,5 χρόνια, δημιουργώντας, παράλληλα και τα απαραίτητα εξιλαστήρια θύματα.
Τι λέει ο κ. Πιγκάς σχετικά; «Επρόκειτο για μια κρίση δομών, η οποία ξεπερνούσε την περίπτωση της Ελλάδας και προανήγγειλε την ευρωπαϊκή κρίση». Θα ήταν καλό να θυμηθούμε ποια ήταν η αντίδραση πολιτικών κομμάτων οικο