Ν. Δ. και ΠΑΣΟΚ έχουν μπροστά τους λίγες εβδομάδες να πείσουν δύσπιστους ψηφοφόρους με... άδειες τσέπες.

Σοφότερο για τα μεγάλα κόμματα να πάνε σε εκλογές αφού έχει πέσει η σκόνη και έχει μπει μια τάξη στην οικονομία και το κράτος.

Tου Αλεξη Παπαχελα

Οπως όλα δείχνουν πάμε ολοταχώς σε εκλογές. Οι δημοσκοπήσεις εμφανίζουν τα δύο μεγάλα κόμματα αποδυναμωμένα, την Αριστερά ενισχυμένη και κάποιες ακραίες δυνάμεις σε άνοδο. Δεν πρέπει, βεβαίως, ποτέ να ξεχνάμε ότι οι δημοσκοπήσεις δεν είναι παρά μια φωτογραφία από μηχανή -αν τις θυμάστε- Πολαρόιντ. Είναι, δηλαδή, μια απολύτως στιγμιαία και στατική εικόνα των διαθέσεων του εκλογικού σώματος. Η κοινή γνώμη είναι σε απόγνωση γιατί δεν βλέπει φως στο αδιέξοδο που βιώνει κάθε μέρα. Μπορεί να αλλάξει αυτή η εικόνα έως τις αρχές Μαΐου;

Οπως λένε οι Αμερικανοί, ο κόσμος ψηφίζει συνήθως «για την τσέπη του». Αυτήν τη στιγμή η ασφυξία που προκαλεί η έλλειψη ρευστότητας στις επιχειρήσεις και στην αγορά έχει παραλύσει κάθε οικονομική δραστηριότητα. Είναι πολύ σημαντικό το «κούρεμα», το PSI και όλα τα συναφή, αλλά ο κόσμος δεν βλέπει να κινείται το χρήμα και να αλλάζει αισθητά το κλίμα. Οι έμπειροι τραπεζίτες θεωρούν ότι η λύση στο πρόβλημα της ρευστότητας θα αργήσει αρκετά και ανησυχούν για υγιείς επιχειρήσεις που μένουν από ρευστό. Ακόμη και οι εξαγωγικές επιχειρήσεις, στις οποίες τόσες πολλές ελπίδες έχουν εναποτεθεί, δυσκολεύονται να συνεχίσουν τη λειτουργία τους λόγω του μεγάλου προβλήματος στην έκδοση εγγυητικών επιστολών. Οι ευρωπαϊκοί θεσμοί που θα μπορούσαν να δώσουν λύσεις σε αυτά τα προβλήματα κινούνται δυστυχώς με πολύ αργούς και γραφειοκρατικούς ρυθμούς και δεν μπορούν, από τη φύση τους, να πάρουν οποιοδήποτε ρίσκο σε σχέση με την Ελλάδα.

Τα χρήματα από τα χρέη του κράτους σε ιδιώτες και η επανέναρξη των μεγάλων κατασκευαστικών έργων θα δώσουν μια ανάσα, αλλά και αυτά θα αργήσουν. Οι εκλογές θα γίνουν συνεπώς σε βαρύ κλίμα και χωρίς να έχει φανεί ίχνος φωτός στο τούνελ. Θα ήταν καλύτερο, και σοφότερο ενδεχομένως, για τα μεγάλα κόμματα να πάνε σε εκλογές αφού έχει πέσει η σκόνη και έχει μπει μια τάξη στην οικονομία και το κράτος. Εγκλωβίσθηκε όμως το πολιτικό σύστημα μόνο του στην ιδέα των πρόωρων εκλογών και τώρα θα πρέπει να πάρει το όποιο εθνικό ρίσκο τις συνοδεύει...

Πώς μπορούν να ισορροπήσουν τα μεγάλα κόμματα την οργή και την απύθμενη δυσπιστία του κόσμου; Βασική προϋπόθεση είναι να πείσουν ότι ακούνε την κοινωνία. Οχι την ακούνε και χαϊδεύουν τα αυτιά της, αλλά ότι ακούνε και αλλάζουν. Ο κ. Σαμαράς έχει κάνει σημαντικά βήματα σε αυτήν την κατεύθυνση. Συγκρούσθηκε άγρια με τους συνδικαλιστές του κόμματός του, πρότεινε την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και μιλάει για την ανάγκη καθιέρωσης ασυμβίβαστου βουλευτικής ιδιότητας και υπουργικού αξιώματος. Ο κόσμος διψάει για νέα σοβαρά πρόσωπα, τα οποία μπορούν να τον πείσουν ότι γνωρίζουν το αντικείμενό τους και είναι έτοιμα να διαχειρισθούν την κρίση. Η Κεντροδεξιά είχε πολλούς τέτοιους ανθρώπους στις τάξεις της και τώρα πρέπει να κερδίσει το στοίχημα της ανανέωσης. Νέα πρόσωπα και βαθιές αλλαγ