Γιώργος Δουατζής: "Η ποίηση δεν παράγεται με υποχρεώσεις ωραρίου"

Συνέντευξη στoν Νέστορα Πουλάκο

Με τον Γιώργο Δουατζή συναντηθήκαμε ένα ζεστό μεσημέρι στον Κεραμεικό και μιλήσαμε για όλα όσα μας απασχολούν: τη δημοσιογραφία, την ποίηση, την ελληνική κρίση, το εκδοτικό και το λογοτεχνικό κατεστημένο, τον πολυαγαπημένο Τάσο Λειβαδίτη, τη “δουλειά” του ποιητή. Απόρροια αυτής της κουβέντας είναι η σύνθεση μιας πολυπρισματικής πλατφόρμας πάνω στο έργο του Γιώργου Δουατζή, που δημοσιεύεται στο τεύχος 19 του περιοδικού Vakxikon.gr: από τούτη τη χειμαρρώδη εξομολόγηση του στη δημοσίευση ενός σπάνιου αρχείου, του πρώτου ποιήματος του, στην Ανθολογία Νέων Ποιητών των Εκδόσεων Άγκυρα, το 1971. Στη δεύτερη έκδοση, αποκλειστικά σε e-book, της ποιητικής συλλογής του “Τα Κόκκινα Παπούτσια” από τις Εκδόσεις Vakxikon.gr (πρωτοκυκλοφόρησε το 2004 από τις Εκδόσεις Εξάντας) στην έκθεση σημαντικών Ελλήνων ζωγράφων και φοιτητών της Α.Σ.Κ.Τ. πάνω στο βιβλίο του “Πατρίδα των Καιρών” (Εκδόσεις Καπόν, 2010) που πραγματοποιήθηκε τον Μάρτιο του 2012 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης. Τέλος, στο στιβαρό λόγο του Γιώργου Δουατζή, αποτέλεσμα της μακρόχρονης δημοσιογραφικής του καριέρας, όπως αυτός αποτυπώνεται στο δοκίμιο του “Η γείωση του ονείρου”, που διαβάστηκε στο 32ο Συμπόσιο Ποίησης της Πάτρας, τον Ιούλιο του 2012.
Θέλω να ευχαριστήσω τον Γιώργο Δουατζή γι’ αυτή τη συνεργασία καθώς και για όλη τη στήριξη και την αγάπη που δίνει απλόχερα στο περιοδικό Vakxikon.gr, από το φθινόπωρο του 2009. Μπορείτε να βρείτε περισσότερες πληροφορίες για το έργο του στην επίσημη ιστοσελίδα του www.douatzis.gr. Ποια είναι η θέση του ποιητή στην Ελλάδα της κρίσης (κοινωνικής, πολιτικής, οικονομικής); Θεωρώ αυτονόητο ότι η θέση του ποιητή δεν μπορεί παρά να είναι μέσα στην κοινωνία, δίπλα στον δοκιμαζόμενο άνθρωπο. Η θέση αυτή του επιτρέπει να ανιχνεύει με μεγάλη προσοχή τα συστατικά της σημερινής πολύπλευρης κρίσης, να αφουγκράζεται τον παλμό της κοινωνίας και να κάνει τραγούδι τις αγωνίες και τις ελπίδες του λαού μας. Θα έλεγα ότι έχει χρέος να λειτουργεί ως παλμογράφος της συλλογικής ψυχής. Ποια μπορεί να είναι η δράση του ποιητή στη σημερινή Ελλάδα, κατά τη γνώμη σας; Ύψιστη δράση η Ποίησή του και ακολούθως ο δημόσιος λόγος του, η δημόσια παρουσία του με κάθε τρόπο. Τι πιο σημαντικό από την παραγωγή έργου και την συμμετοχή σε πολιτιστικές δράσεις; Θεωρώ κάθε πολιτιστική δράση άκρως πολιτική, όπως ο,τιδήποτε διεγείρει δημιουργικά τον ανθρώπινο νου. Γιατί πιστεύετε ότι θα πρέπει να διαθέτει η Αθήνα συγκεκριμένα, ένα Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης; Η πρότασή μου για τη δημιουργία ενός Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης της Αθήνας πιστεύω πως είναι εφικτή και κυρίως άκρως αναγκαία. Υπό κανονικές συνθήκες, θεωρώ ότι είναι αδιανόητο η χώρα του Ομήρου και των Νόμπελ Ποίησης, να μην διαθέτει ένα τέτοιο φεστιβάλ, όταν μικρές επαρχιακές πόλεις ευρωπαϊκών χωρών έχουν Φεστιβάλ Ποίησης. Υπό τις σημερινές ειδικές συνθήκες, υποθέτω πως δεν υπάρχει ισχυρότερο όπλο για τη χώρα μας -η οποία διεθνώς λοιδορείται ανηλεώς- από το να φέρει μεγάλους π