Δημοψήφισμα πρότεινε ο Δασκαλόπουλος

Δημοψήφισμα με το ερώτημα αν η Ελλάδα προχωρά στον δρόμο, που επιβάλλει η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, ή αποχωρεί και πορεύεται μόνη, πρότεινε ο πρόεδρος του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ), Δ. Δασκαλόπουλος, μιλώντας στη συνεδρίαση της γενικής συνέλευσης του Συνδέσμου.

«Αυτό είναι το βαθύτερο εθνικό διακύβευμα, γιατί αν αποτύχουμε μοιραία θα τεθούμε εκτός ευρωπαϊκής τροχιάς. Ένα δημοψήφισμα θα προσδώσει με τον πιο άμεσο τρόπο στην κοινωνία συνολικά, τη δυνατότητα ν' αναλάβει τις ευθύνες της. Ο λόγος πρέπει τώρα να δοθεί στον ίδιο το λαό. Η κατάσταση δεν είναι απλώς αδιέξοδη, είναι οριακή για την ίδια την εθνική μας υπόσταση», είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ.

Σύμφωνα με την πρόταση, που διατύπωσε το ερώτημα στο δημοψήφισμα θα πρέπει να είναι:

«Προχωρούμε στον δρόμο που επιβάλλει η ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, με τους όρους και με τις θυσίες, που απαιτεί η παραμονή μας στην ευρωζώνη; Είμαστε διατεθειμένοι να καταβάλουμε το κόστος των αλλαγών, που απαιτούνται για να μην κατέβουμε από το τρένο της Ευρώπης;

ή

Αποχωρούμε και πορευόμαστε πλέον μόνοι, χωρίς τους όρους, αλλά και χωρίς τα δισεκατομμύρια των εταίρων μας; Θέλει η κοινωνική πλειοψηφία να προκρίνει έναν δρόμο, που μας οδηγεί στο περιθώριο και την εθνικά υπερήφανη εξαθλίωση;».

Ο πρόεδρος του ΣΕΒ επισήμανε ότι έπειτα από έναν χρόνο, στον οποίο η χώρα διένυσε επώδυνη πορεία, είναι διάχυτη η πεποίθηση ότι η Ελλάδα βρίσκεται στο ίδιο σημείο απ' όπου ξεκίνησε, ένα βήμα πριν απ' τον γκρεμό. «Οι θυσίες δεν φαίνεται να έχουν πιάσει τόπο. Η κρίση παραμένει χωρίς ορατή διέξοδο. Εξακολουθούμε να βουλιάζουμε, ενώ υποτίθεται ότι πασχίζουμε ν' αλλάξουμε», ανέφερε ο κ. Δασκαλόπουλος και πρόσθεσε: «Η σιωπηλή πλειοψηφία βρίσκεται σε πλήρη σύγχυση για το σήμερα, σε απόλυτη αβεβαιότητα για το αύριο, απρόθυμη ή ανήμπορη να συμβάλει σε οποιαδήποτε προσπάθεια».

Ο πρόεδρος του Συνδέσμου απέδωσε την αποτυχία στο γεγονός ότι «αντιμετωπίσαμε με το μπαμπάκι κι όχι με το νυστέρι το καρκίνωμα, που ευθύνεται για την κρίση και τη διαιώνισή της: το κραταιό πελατειακό κράτος».

Η παραγωγική οικονομία, πρόσθεσε, καταβάλλει αγόγγυστα το μερίδιο που της αναλογεί, «δεν είναι, όμως, διατεθειμένη να υποστεί αδιαμαρτύρητα κι άλλα έκτακτα χαράτσια κι άλλους φόρους κι άλλα βάρη, όταν βλέπει ότι αυτά πάνε για τη συντήρηση αυτού του κράτους των κομματικών πελατών, που καταχράται τους φόρους των πολιτών και αναδιανέμει στους εκλεκτούς του και στους επιτήδειους τον εθνικό πλούτο».

Ο κ. Δασκαλόπουλος ανέφερε ότι «υπήρξε κάτι σαν αναλαμπή συνείδησης πριν από έναν χρόνο, όταν το σύστημα κατέρρευσε οικονομικά -και ηθικά- μέσα από τη δική του ασυδοσία», αλλά «δυστυχώς, η προσπάθεια δεν κράτησε πολύ. Η εύκολη δημαγωγία εξοστράκισε τον ουσιαστικό προβληματισμό. Κατά μία έννοια, η βοήθεια από τους εταίρους μας υπήρξε δίκοπο μαχαίρι. Μας έδωσε ανάσα για να μη βουλιάξουμε, ταυτόχρονα, όμως, προσέφερε πίστωση χρόνου στις δυνάμε