Το μήνυμα του Πατριάρχη Ιεροσολύμων για το Πάσχα

Στο ποιμαντικό, φιλανθρωπικό, κοινωνικό, προσκυνηματικό και ειρηνευτικό έργο...



που επιτελεί ανά τους αιώνας η Εκκλησία των Αγίων Τόπων, αναφέρεται ο πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος Γ' στο πασχαλινό μήνυμά του και εύχεται υγεία, ευστάθεια, ευημερία και πρόοδο.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο του πασχαλινού μηνύματος του αρχιεπισκόπου Θεόφιλου:

«Χριστός εγερθείς εκ νεκρών, ουκέτι αποθνήσκει, θάνατος Αυτού ουκέτι κυριεύει» (Ρωμ. 6, 9 ).

Ποία αύτη η των Ορθοδόξων ευσεβής και πολυπληθής μεσονύκτιος ομήγυρις; Προς τι αύτη η λειτουργική σύναξις τιμίων μελών της Σιωνίτιδος Εκκλησίας και ευλαβών προσκυνητών, αθρόως προστρεξάντων «εκ δυσμών και βορρά και θαλάσσης και εώας;» Τίνα ζητούμεν; Τίνα αναμένομεν ιδείν; Τι τα μύρα συμπαθώς τοις δάκρυσι κιρνώμεν;

Ως εικός εξήλθομεν και ημείς, όρθρου βαθέος, δίκην μυροφόρων γυναικών, ζητούντες ιδείν «Ιησούν τον Ναζαρηνόν, τον εσταυρωμένον» (Μαρκ. 16, 6), Ούτινος τον τάφον τούτον οι άρχοντες των Ιουδαίων «ησφαλίσαντο σφραγίσαντες τον λίθον μετά της κουστωδίας» (Ματθ.27, 66) Προ τούτου ιστάμενοι έκπληκτοι και έκθαμβοι, ακούομεν νοερώς υπό του εν αυτώ καθίσαντος λαμπροφόρου αγγέλου: «ηγέρθη, ουκ έστιν ώδε, ίδε ο τόπος όπου έθηκαν Αυτόν» (Μαρκ. 16, 6), «ούτος προάγει υμάς εις την Γαλιλαίαν, εκεί Αυτόν όψεσθε, καθώς είπεν υμίν» (Μαρκ. 16, 7).

Όντως, αύτη είναι η πάνσοφος οικονομία του Θεού δια την σωτηρίαν ημών. Αύτη η οικονομία Αυτού δια την απαλλαγήν ημών από του διαβόλου και του θανάτου, από της αμαρτίας και της φθοράς αυτής, η Ανάστασις του δι’ ημάς ενανθρωπήσαντος και σταυρωθέντος Μονογενούς Υιού Αυτού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Ούτος την προσληφθείσαν ανθρωπίνην φύσιν ημών έφερε μεθ’ Εαυτού εις τον Σταυρόν και εις τον Άδην και ανέστησε και εις τον ουρανόν ανεβίβασε και εκ δεξιών του Ανάρχου Πατρός Αυτού εις το διηνεκές εκάθισεν.

Ω σοφίας και δυνάμεως, ω ευσπλαχνίας και αγάπης Θεού! Ο πλάσας ημάς, εν τω Σταυρωθέντι και Αναστάντι Υιώ Αυτού ανέπλασε και ανεμόρφωσε και εζωοποίησε και ανεκάλεσεν, ίνα ζώμεν εν κοινωνία μετ’ Αυτού και μεθ’ ημών εν τω σώματι του Μονογενούς Υιού Αυτού, εν τη αενάω και σωτηριώδει οάσει και τω τερπνώ και μυριπνόω παραδείσω της Εκκλησίας.

Αυτού αναληφθέντος εις τους ουρανούς και του Παρακλήτου επιφοιτήσαντος επί τους αγίους μαθητάς και αποστόλους, η Εκκλησία ανά την Οικουμένην και ανά τους αιώνας αποτελεί φανέρωσιν του έργου της δυνάμεως και της δόξης Αυτού.

Εν τη Εκκλησία τα τέκνα του Θεού, τα πριν διεσκορπισμένα, συνηγμένα νυν εις εν, ευσεβούν, σωφρονούν, ομονοούν, ειρηνεύουν, εργάζονται και συνεργάζονται και δημιουργούν έργον θαυμαστόν, επιτελούν «όσα εύφημα, όσα άγια, όσα δίκαια, ει τις αρετή και ει τις έπαινος πρέπει τοις αγίοις» (Φιλιππ. 4, 8). Τα μέλη της Εκκλησίας αποτελούν την μικράν ζύμην, ήτις αθορύβως μεν και ανεπαισθήτως, δυναμικώς δε, ποιοτικώς και αυξητικώς όλον το φύραμα της κοινωνίας ζυμοί (Α Κορ. 5, 7).

Το έργον τούτο