Το DNA χαρίζει γεύση στους αρχαίους αμφορείς!

Η σημερινή μας ιστορία θα μπορούσε να αποτελέσει κάλλιστα ένα σενάριο...
(κυριολεκτικώς) επιστημονικής φαντασίας που ανοίγει δρόμους (και δη θαλάσσιους) ενώνοντας την αρχαία Ελλάδα με το σήμερα. Πρόκειται για μια «βουτιά» στο παρελθόν μέσω της πιο σύγχρονης τεχνολογίας - για την ακρίβεια με μεθόδους που βλέπουμε στο CSI -, η οποία αποκαλύπτει το πώς λάμβανε χώρα το αρχαίο εμπόριο στη Μεσόγειο, αλλά και το πώς αναπτύσσονταν οι σχέσεις συναλλαγής (οικονομικής αλλά και κοινωνικής) μεταξύ διαφορετικών περιοχών στην κλασική ελληνιστική εποχή. Και οι αποκαλύψεις είναι, όπως θα δείτε, ανατρεπτικές!





Ελληνική και διεθνής μελέτη

Πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι τέσσερις ειδικοί, δύο Ελληνες, ένας Αμερικανός και μία Σουηδέζα. Πρόκειται συγκεκριμένα για δύο αρχαιολόγους της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού, τους Δημήτρη Κουρκουμέληκαι Θεοτόκη Θεοδούλου, έναν αρχαιολόγο-τεχνολόγο, τον Μπρένταν Φόλεϊ από το έγκριτο αμερικανικό Ωκεανογραφικό Ινστιτούτο Woods Hole (Woods Hole Oceanographic Institution, WHOI) στη Μασαχουσέτη και μία γενετίστρια του Τμήματος Βιολογίας στο Πανεπιστήμιο Λουντ, τη Μαρία Χάνσον. Οι τέσσερις αυτοί επιστήμονες ένωσαν τις δυνάμεις τους έχοντας σημαντική… τεχνολογική χείρα βοηθείας για να φωτίσουν το παρελθόν μας.

Και στο φόντο βρίσκονται εννέα αρχαίοι αμφορείς που χρονολογούνται από τον 5ο ως τον 3ο αι. π.Χ. και οι οποίοι σύμφωνα με τους ειδικούς προέρχονταν από το Ιόνιο - ήταν σχεδόν στο σύνολό τους κερκυραϊκοί και είχαν βρεθεί σε ναυάγια στον ευρύτερο θαλάσσιο χώρο της Πελοποννήσου. Οι αμφορείς αυτοί, που είχαν παραδοθεί στην Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων από αλιείς ή από λιμεναρχεία, φυλάσσονταν τα τελευταία 20 χρόνια στις αποθήκες της Εφορείας.

Ο δρ Φόλεϊ εξηγεί στο «Βήμα» ότι σε ναυάγια που «κείτονται» στα βάθη της Μεσογείου έχουν εντοπιστεί κατά καιρούς χιλιάδες αμφορείς. Ορισμένοι εξ αυτών αποδείχθηκε ότι περιείχαν απομεινάρια τροφών, όπως κουκούτσια ελιάς ή ψαροκόκαλα, ωστόσο στην πλειονότητά τους τα πολύτιμα αυτά αντικείμενα εντοπίζονταν άδεια. «Η βασική παραδοχή των αρχαιολόγων ως σήμερα ήταν ότι τα αγγεία του είδους χρησιμοποιούνταν σχεδόν αποκλειστικά για τη μεταφορά κρασιού - είναι χαρακτηριστικό ότι ανάλυση 27 προηγούμενων μελετών στις οποίες περιλαμβάνονταν στοιχεία για 5.860 αμφορείς έδειξε ότι στο 95% των περιπτώσεων οι αμφορείς περιγράφονταν ως δοχεία που μετέφεραν αποκλειστικώς κρασί».


Πυξίδα η... ανακύκλωση

Σύμφωνα με τον δρ Φόλεϊ ωστόσο μια τέτοια θεωρία φαινόταν γενικόλογη, αν όχι απλουστευμένη. «Μόνο η δική μας γενιά είναι η γενιά της... μιας χρήσης _ χρησιμοποιεί αντικείμενα όπως πλαστικά ποτήρια, χαρτοπετσέτες, ακόμη και αλουμινένια δοχεία που μετά τη χρήση πετά. Με δεδομένο ότι ακόμη και η προηγούμενη γενιά ήταν γενιά της ανακύκλωσης των αντικειμένων, πιστεύαμε ότι δεν ήταν δυνατόν στην αρχαιότητα να μη γίνεται ανακύκλωση των δοχείων».

Αποφασίζοντα