Ο αστρολογικός Ιησούς

Πάντα είχα την πεποίθηση ότι, ανεξάρτητα από την ιστορικότητα τους, τα γεγονότα της ζωής του Ιησού... έχουν και ένα συμβολικό νόημα. Πολλοί και κορυφαίοι διανοητές έχουν διατυπώσει ανάλογες απόψεις θεωρώντας τον Ιησού ένα εξελιγμένο Ηλιακό σύμβολο, αντίστοιχο με τους θεούς των αρχαιότερων θρησκειών, που πέθαιναν και ξαναγεννιόντουσαν όπως ο Ήλιος το σούρουπο και την αυγή.
Αυτή η «αντιγραφή» είναι εντελώς λογική, αφού έχει να κάνει με ένα κοσμικό μοτίβο μπροστά στο οποίο κανείς δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος.

Οι καλυμμένες αναφορές των Ευαγγελίων
Η βασική πηγή για τη ζωή και το έργο του Ιησού είναι βέβαια τα Ευαγγέλια, που για τους πιστούς Χριστιανούς είναι …τα πάντα, ενώ για τους σκεπτικιστές αποτελούν στην καλύτερη περίπτωση φιλοσοφικά δοκίμια. Με βάση τα στοιχεία που έχουν έρθει στο φως από τις ανασκαφές των τελευταίων 130 χρόνων, γνωρίζουμε πλέον ότι τα Ευαγγέλια δεν ήταν ούτε τέσσερα, ούτε ίδια μεταξύ τους. Η τελική έγκριση των ιερών κειμένων έγινε στην Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας, όπου η στρατηγική του αυτοκράτορα Κωνσταντίνου για ένα ενιαίο θρησκευτικό πλαίσιο επέβαλε να «κοπούν» όσα Ευαγγέλια εξέφραζαν μια διαφορετική άποψη. Κατά «σύμπτωση» και κάτω από το βάρος των ουσιαστικών διαφορών ανάμεσα στις πρώτες χριστιανικές κοινότητες για το νόημα της διδασκαλίας του Ιησού, τα Ευαγγέλια που απορρίφθηκαν (του Πέτρου, του Θωμά, του Φιλίππου, του Ιούδα, της Μαρίας κ.α.) ήταν στην πλειοψηφία τους εκείνα που έδιναν στη νέα θρησκεία ένα πολύ πιο εσωτερικό περιεχόμενο και αντιτίθονταν στην αναγκαιότητα ύπαρξης ιερέων, επισκόπων και γενικότερα στην εκκλησιαστική ιεραρχία.
　
Τα κριτήρια δηλαδή που έχρισαν τα τέσσερα Ευαγγέλια, του Λουκά, του Ματθαίου, του Μάρκου και του Ιωάννη, ως θεόπνευστα, ήταν κάθε άλλο παρά ...χριστιανικά.
　
Προσπαθώντας κανείς να βγάλει άκρη σε αυτό το «τοπίο στην ομίχλη» δεν θέλει και πολύ για να σκεφθεί ότι οι πολιτικές σκοπιμότητες που υπαγόρευσαν τις επιλογές των Ιεραρχών στην Νίκαια, οδήγησαν επίσης και στην υιοθέτηση μιας μυθοπλασίας που είχε ισχυρά ερείσματα στις παραδόσεις του προχριστιανικού κόσμου. Και προσωπικά εκτιμώ πως στα πλαίσια μιας Χριστιανικής μυθολογίας, κάποια από τα αναγραφόμενα στα Ευαγγέλια, δεν είναι ακριβώς πραγματικά γεγονότα.
　
Πάμε τώρα στην ουσία...
Κατ’ αρχάς δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι μία τόσο αποτρόπαια πράξη, όπως η σφαγή των αρσενικών νηπίων από τον Ηρώδη, θα μπορούσε να μείνει απαρατήρητη από -έστω- έναν ιστορικό της εποχής. Αναζητώντας μία απάντηση, κατέληξα στο συμπέρασμα, ότι με μια αστρολογική ματιά, λαμβάνοντας υπόψη την χρονική παράμετρο, που αναφέρεται («τα νήπια κάτω των 2 ετών»), τα στοιχεία υποδεικνύουν ότι πίσω από τον Ηρώδη βρίσκεται ένας …άλλος ένοχος, ο πλανήτης Άρης. Κι αυτό γιατί ο χρόνος περιφοράς του Άρη γύρω από τον Ήλιο είναι κάτι λιγότερο από 2 χρόνια (1,881). Το ίδιο αναλογικά συμβαίνει και με τους δύο επόμενους πλανήτες. Ο Ιησούς συνομίλησε με τους σοφούς στο Ναό όταν «ήταν δώδεκα ετών» χρόνο που χρει