Ένας πραγματικός πρωταθλητής

Ο Μάνος Παπαδάκης καταθέτει την γνώμη του για τον πρόσφατο θρίαμβο του Χουάν Μάρτιν Ντελ Πότρο στο Indian Wells, περιγράφοντας το μεγαλείο του Αργεντίνου πρωταθλητή.

Από την αυγή της καριέρας του είχε φανεί ότι αυτός ο παίκτης ήταν πλασμένος για πολύ μεγάλα πράγματα. Ήταν ευδιάκριτο ότι δίεθετε όλο το απαιτούμενο σύμπλεγμα προσόντων που θα τον οδηγούσε στο να σφραγίσει ανεξίτηλα το όνομά του πάνω σε κορυφαίες αγωνιστικές επιτυχίες. Υψηλή τενιστική ποιότητα, πηγαία φυσική δύναμη, ασίγαστο αγωνιστικό πάθος και φρόνημα, μαχητικό πνεύμα αθλητή-νικητή.

Και όλα αυτά συνδυαζόμενα με τον

εξαιρετικό χαρακτήρα του και την πάντα ευγενική συμπεριφορά του εντός και εκτός γηπέδων, μια συμπεριφορά που έχει κάνει τον Χουάν Μάρτιν Ντελ Πότρο έναν από τους πιο αγαπητούς και συμπαθείς τενίστες και ανάμεσα στους συναθλητές του αλλά και στη συντριπτική πλειοψηφία των φιλάθλων παγκοσμίως.

Ένας παίκτης τόσο προικισμένος και χαρισματικός αλλά συνάμα δυστυχώς και τόσο άτυχος, με τις αλλεπάλληλες εγχειρήσεις στους καρπούς του που σημάδεψαν την πορεία της καριέρας του και αποτέλεσαν αναμφίβολα τροχοπέδη στη φυσιολογική εξέλιξή της, όπου αναμενόταν να είναι πολύ σπουδαία βάσει του ταλέντου και των προδιαγραφών του.

Μιας καριέρας που έδειχνε να απογειώνεται το 2009 με την κατάκτηση από τον Αργεντινό του US Open όντας μόλις 21 ετών και δικαίως πολλοί έβλεπαν τότε να γεννιέται ένας νέος μεγάλος super star του παγκόσμιου τένις. Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Ντέλπο καθιερώθηκε μεν στις συνειδήσεις του κόσμου ως ένας από τους κορυφαίους παίκτες του κόσμου, πέτυχε πολλά, αλλά όλοι ξέρουν ότι πέτυχε σαφώς λιγότερα από αυτά που θα μπορούσε να καταφέρει αν δεν είχε πληγεί από τους τραυματισμούς.

Ο αγαθός γίγαντας όμως, παρ’όλες τις κακοτοπιές που συναντούσε δεν το έβαλε ποτέ κάτω, συνέχισε να πιστεύει στις δυνατότητές του και με επιμονή, μεθοδικότητα και ατελείωτη δουλειά, δείχνει πλέον ότι έχει επιστρέψει οριστικά στην απόλυτη ελίτ του αθλήματος, υγιέστατος και θα λέγαμε καλύτερος από ποτέ.

Εννέα σχεδόν χρόνια μετά τον θρίαμβο της Νέας Υόρκης, ο Χουάν Μάρτιν Ντελ Πότρο έφτασε στη δεύτερη μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του, κατακτώντας στην Καλιφόρνια το Indian Wells, τον παρθενικό του τίτλο Masters, κάνοντας συνολικά ένα έξοχο τουρνουά και αποδίδοντας θαυμάσιο τένις.

Ένας τίτλος που πήρε όμως ακόμα μεγαλύτερη αξία για τον Αργεντινό, όταν για να φτάσει σε αυτόν, χρειάστηκε στον τελικό να νικήσει τον Ρότζερ Φέντερερ, τον μεγαλύτερο παίκτη του κόσμου και αήττητο φέτος μέχρι εκείνη τη στιγμή, σε μια σύγκρουση μνημειώδη, σε ένα ματς κυριολεκτικά αλησμόνητο.

Ο φετινός τελικός στο Indian Wells δεν ήταν απλά ο καλύτερος αγώνας μέχρι τώρα της σεζόν, αλλά ήταν και ένας από τους συγκλονιστικότερους των τελευταίων ετών. Ένας αγώνας που εξύμνησε το άθλημα, παρέχοντας απλόχερα στα μάτια του φιλοθεάμονος κοινού ένα λαμπερό κράμα που τα συστατικά του στοιχεία περιείχαν ότι απαιτείται για τον χαρακτηρισμό ενός αθλητικού γεγονότος ως τιτανομαχία: καταπληκτικό επίπεδο τένις, απόλυτη κατάθεση ψυχής, άγρια ομορφιά, τεντωμένα νεύρα, εναλλαγές συναισθημάτων, συνεχή παιχνίδια μυαλού, παντελή άγνοια από τον κόσμο μέχρι την ύστατη στιγμή για την τελική έκβαση της μάχης.

Ίσως κάπου να ήταν αναμενόμενο ότι αυτή η συνάντηση θα εξελισσόταν σε ένα πραγματικό θρίλερ, όταν στις δύο αντικείμενες πλευρές του court στέκονταν αντιμέτωποι οι δύο κατά τεκμήριο καλύτεροι παίκτες αυτήν την εποχή στο παγκόσμιο στερέωμα, ο Ρότζερ Φέντερερ και ο Χουάν Μάρτιν Ντελ Πότρο. Και εκτός αυτού, είναι δύο τενίστες των οποίων ενδεχομένως η αγωνιστική χημεία είναι τέτοια, που έχει βγάλει πολλάκις και στο παρελθόν συναρπαστικές αναμετρήσεις μεταξύ τους.

Κρίνοντας με γνώμονα τη συνολική εικόνα του τελευταίου διαστήματος που έχουμε, μπορούμε να πούμε ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή το φετινό αήττητο του Φέντερερ φαινόταν ικανός να το σπάσει μόνο ο Ντελ Πότρο όπως και έγινε τελικά, αλλά ισχύει και το αντίστροφο, στην παρούσα φάση και στη δαιμονιώδη κατάσταση που βρίσκεται ο Αργεντινός γίγαντας, θα μπορούσε να χάσει μόνο από τον Ελβετό μαέστρο, όπως παραλίγο να γίνει αν θυμηθούμε τα τρία χαμένα match point του Νο1 του κόσμου.

Ο Ντελ Πότρο ο οποίος δείχνει να έχει βρει το knowhow για να αντιμετωπίζει, να κοντράρει στα ίσια και να φέρνει στα όρια τον Φέντερερ, μπήκε στον τελικό με συγκεκριμένο σχέδιο δράσης, γνωρίζοντας ότι όλα του τα διαθέσιμα όπλα βρίσκονται σε απόλυτη ετοιμότητα.

Πέραν του παντοδύναμου service του που ήξερε ότι μπορούσε να ακουμπήσει με εμπιστοσύνη πάνω σε αυτό, ο πρωταρχικός του στόχος ήταν η σταθερότητα των groundstrokes του από την baseline που είναι άλλωστε η περιοχή που αισθάνεται τη μεγαλύτερη ασφάλεια, προσπαθώντας τα περισσότερα από αυτά τα χτυπήματα να πηγαίνουν όσο πιο βαθιά γίνεται στο backhand του Φέντερερ και το βασικότερο, με τη μεγαλύτερη δυνατή ορμή για να καθηλώνουν τον Ελβετό πολύ πιο πίσω από τη συνηθισμένη δική του περιοχή επιθετικής δράσης.

Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Ντέλπο είχε στο μυαλό του μονόπλευρη στρατηγική, να στοχεύει δηλαδή συνεχώς το backhand του Ρότζερ. Ένα σχέδιο για παράδειγμα που πήγε να εφαρμόσει ο Μπόρνα Τσόριτς στον ημιτελικό με τον Φέντερερ, ένας Τσόριτς που ειρήσθω εν παρόδω εκείνη τη μέρα έκανε αναμφίβολα το καλύτερο ματς της ζωής του και που σημάδευε ανελέητα και μόνο το backhand του Ελβετού σε βαθμό υπερβολής.

Ο Ντελ Πότρο έχοντας υψηλή αυτοπεποίθηση αλλά και τη γνώση ότι από το χέρι του μπορεί να εξαπολύσει ρουκέτες ακριβείας, ανεμπόδιστα χτυπούσε βαθιά, τρομακτικά δυνατά και ενίοτε και με υπέροχες γωνίες και στην πλευρά του forehand του αντιπάλου του.

Για το δικό του forehand τα λόγια περιττεύουν. Ειδικά το drive forehand του Αργεντινού είναι ίσως το καλύτερο που υπάρχει στο παγκόσμιο tour. Με αυτό το χτύπημα δεν στέλνει απλά με φοβερή ταχύτητα τις μπάλες στο απέναντι γήπεδο, τις εκτοξεύει…

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τώρα πια έχει προσθέσει στο οπλοστάσιό του και ένα πολύ αξιόπιστο topspin backhand που τόσο πολύ του είχε λείψει τα προηγούμενα χρόνια μιας και απέφευγε να το χρησιμοποιεί συστηματικά λόγω των προβλημάτων στους καρπούς του, αναγκαζόμενος να οδηγείται σε αμυντικά κυρίως slice με το συγκεκριμένο χτύπημα, γεγονός που του αφαιρούσε προφανώς μερίδιο της επιθετικότητάς του. Σε όλο το τουρνουά όπως βεβαίως και στον τελικό, τον είδαμε να παίζει πια άβοβα και πολύ αποτελεσματικά, πολύ ακριβή και δυνατά flat ή topspin backhand με μεγάλη συχνότητα.

Ένα backhand που στον τελικό τον βοήθησε πάρα πολύ και στον τομέα των επιστροφών του στα service του Φέντερερ. Με την έννοια ότι όσο μπορούσε προσπαθούσε να κάνει επιθετικά retour όχι μόνο με το forehand αλλά και με το backhand, όταν φυσικά ήταν εφικτό, μπαίνοντας αμέσως επί ίσοις όροις στη διεκδίκηση του πόντου, αποφεύγοντας όσο το δυνατόν τις block ή τις slice επιστροφές που πρόδηλα δίνουν κατά βάση ένα αρχικό πλεονέκτημα πρωτοβουλίας στον αντίπαλο. Ένα γεγονός που σαφώς προβλημάτισε πολύ τον Ελβετό, που δεν μπορούσε να βρει εύκολα και γρήγορα service game, που είναι ένα από τα πιο γνωστά και χαρακτηριστικά στοιχεία στο κυριαρχικό παιχνίδι του.

Από την άλλη πλευρά ο Φέντερερ μπήκε στον αγώνα προφανώς υποψιασμένος για το τι θα αντιμετωπίσει. Ήξερε ότι θα έχει απέναντί του έναν αντίπαλο που με τον τρόπο του τον υποχρεώνει πολλές φορές να καταθέτει στο γήπεδο το 100% της ενέργειάς του. Το στυλ παιχνιδιού, η μαχητικότητα, ο δυναμισμός και η φορτική πίεση που του ασκεί ο Ντελ Πότρο, θα λέγαμε ότι εξιτάρουν πάντα τον τεράστιο Ελβετό, τον κεντρίζουν και του βγάζουν συχνά πυκνά τα πιο άγρια αθλητικά του ένστικτα για την κατάκτηση της νίκης. Σε σημείο μάλιστα κάποιες φορές, όπως έγινε και στον τελικό, ακόμα και αυτό το τέρας ψυχραιμίας που λέγεται Φέντερερ να εξωτερικεύει μεγάλο εκνευρισμό μην μπορώντας να συγκρατηθεί σε αρκετά σημεία.

Αν θέλουμε να το δούμε αμιγώς τενιστικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε αυτό το τουρνουά ο κορυφαίος παίκτης του κόσμου ήταν και πάλι σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο, αλλά ίσως ήταν λίγο πιο κάτω από τις εμφανίσεις του για παράδειγμα στο πρόσφατο Major της Αυστραλίας. Φάνηκε και στον ημιτελικό με τον φανταστικό βέβαια εκείνον Τσόριτς, όπου έκανε αρκετά λάθη που δεν μας έχει συνηθίσει το τελευταίο διάστημα, δεν έβρισκε τον τρόπο να κυριαρχήσει με τον γνωστό του καταιγιστικό τρόπο και βρισκόταν πίσω στο σκορ σε ολόκληρο σχεδόν το ματς. Κατάφερε όμως όπως ξέρει μόνο αυτός, να γυρίσει έναν φαινομενικά χαμένο αγώνα και να τον κερδίσει, με βασικό λόγο την πνευματική του επιβολή και την αστείρευτη εμπειρία του στη διαχείριση κρίσιμων καταστάσεων.

Κάτι ανάλογο πήγε να γίνει από τον απίστευτο Φέντερερ και στον μεγάλο τελικό με τον Ντελ Πότρο, όπου ο Αργεντινός κρατούσε τα ηνία του αγώνα από την αρχή και έστω και με βραχεία κεφαλή φαινόταν ότι αυτός ήταν πιο κοντά στην τελική επικράτηση.

Αλλά η ολική αντεπίθεση αυτού του υπεραθλητή Ρότζερ Φέντερερ είχε ξεκινήσει. Ένας Φέντερερ που καταργώντας τους φυσικούς νόμους έχει αψηφίσει ότι σε λίγους μήνες κλείνει τα 37 του χρόνια και ότι την προηγούμενη μέρα είχε βγει νικητής από έναν εξαντλητικό σωματικά και πνευματικά ημιτελικό, την ίδια ώρα που ο αντίπαλός του περνούσε πανεύκολα το εμπόδιο του Ράονιτς. Το μεγάλο του comeback άρχισε με την επικράτησή του σε ένα κινηματογραφικό, μαγικό tie break στο δεύτερο σετ, αφού έσωσε πρώτα και ένα championship point του Ντέλπο, επιδεικνύοντας ένα σφρίγος και μια ανθεκτικότητα παροιμιώδη. Και όχι μόνο αυτό, αλλά στο τρίτο και καθοριστικό σετ κάνοντας break την πιο κατάλληλη στιγμή, βρήκε και πάλι τον τρόπο να φτάσει τρεις φορές μια ανάσα από τον τίτλο στο δικό του service και σχεδόν τα πάντα πια να κρίνονται στα δικά του χέρια.

Εκεί προφανέστατα ίσως όλοι πίστεψαν ότι όλα πλέον είχαν τελειώσει. Ίσως όλοι, σίγουρα όμως δεν το είχε πιστέψει ο Χουάν Μάρτιν Ντελ Πότρο. Γιατί με αυτήν την τεράστια αθλητική ψυχή και το αγωνιστικό σθένος που διαθέτει κατάφερε το σχεδόν ακατόρθωτο, να ξαναγυρίσει τον αγώνα υπέρ του σβήνοντας και τα τρία match point του κορυφαίου της ιστορίας και με ατσάλινη θέληση, σύνεση και παραμένοντας αλύγιστος ως το τέλος, μπόρεσε να φτάσει αυτός στον μεγαλειώδη θρίαμβο και το βαρύτιμο τρόπαιο, δημιουργώντας μια τενιστική εποποιία με τον τρόπο που αυτή ήρθε και επί αυτού του κολοσσιαίου αντιπάλου, του μυθικού Ρότζερ Φέντερερ.

Τέτοιες αθλητικές εποποιίες, αποτυπωμένες έτσι όπως γράφτηκαν στον αξέχαστο φετινό τελικό του Indian Wells από τον τρομερό Πύργο του Ταντίλ, φωτογραφίζουν περίτρανα και μας υπενθυμίζουν ότι έναν πραγματικά μεγάλο πρωταθλητή τον απεικονίζουν σαφώς η κορυφαία αγωνιστική κλάση, το πλούσιο ταλέντο και η αδιάκοπη προσπάθειά του. Αλλά δίπλα σε αυτά πρέπει να συνταιριάζουν αρμονικά και η εσωτερική πνευματική και ψυχική του δύναμη καθώς και η ακατάβλητη mentalite του νικητή που πρέπει να πηγάζει από μέσα του και να τον κατεθύνει.

Συνδυαστικά στοιχεία που αναντίρρητα διαθέτει εν αφθονία ο Χουάν Μάρτιν Ντελ Πότρο, τον περιγράφουν με σαφήνεια, γι΄αυτό άλλωστε όλοι γνωρίζουν ότι ο τεράστιος Αργεντινός τενίστας είναι ένας πραγματικός πρωταθλητής.

Ένας πραγματικός πρωταθλητής που απαλλαγμένος πλέον εντελώς από τα προβλήματα υγείας δείχνει ότι έχει μπροστά του να χαράξει πολύ δρόμο στα court. Και πιθανότατα οι μεγαλύτερες επιτυχίες της καριέρας του να μη βρίσκονται στο παρελθόν αλλά στο μέλλον, μιας και ίσως δεν έχουν έρθει ακόμα…!

Μάνος Παπαδάκης – [email protected]

The post Ένας πραγματικός πρωταθλητής appeared first on Tennis24.