Ένας πιτσιρικάς από το Ταντίλ

Πριν από λίγες μέρες διάβασα ένα δημοσίευμα σχετικά με την επάνοδο του Χουάν Μαρτίν Ντελ Πότρο, μετά από ακόμα ένα χειρουργείo. Μετά από αυτό το δημοσίευμα και την δήλωση του Χουάν Μαρτίν ότι δεν το βάζει κάτω, ένιωσα την ανάγκη να γράψω αυτό το κείμενο για τον μεγαλύτερο άτυχο τενίστα που έχω δει στα 36 μου χρόνια και παρακολουθώντας τένις για πάνω από 20.

Ας γυρίσουμε το χρόνο αρκετά πίσω και συγκεκριμένα στο 2009.

Τότε, ο Ραφαέλ Ναδάλ έχει κερδίσει το AO Open και είναι νούμερο 1 στην παγκόσμια κατάταξη. Στο Νο2 ο Φέντερερ, που επιθυμεί να επανέλθει στο θρόνο του. Φτάνουμε στο

Roland Garros 2009. Όλοι βλέπουμε ως φαβορί τον Ράφα, αλλά ο Ρόμπιν Σόντερλινγκ έχει άλλη άποψη και τον πετάει έξω. Τότε όλοι είπαμε ότι ήρθε η ώρα του Ρότζερ να πάρει το μοναδικό τρόπαιο που του έλειπε. Κανένας πλέον δεν μπορεί να τον σταματήσει. Όμως ένας 20χρονος ψηλόλιγνος πιτσιρικάς από το Ταντίλ, που θα συναντήσει ο Ρότζερ στον ημιτελικό, έχει άλλη άποψη. Εν τέλει ο Ρότζερ νικάει και στο τέλος παίρνει το τρόπαιο, αλλά στον ημιτελικό έχει φτύσει αίμα κυριολεκτικά.

Στη συνέχεια ο Φέντερερ κερδίζει και το Γουίμπλεντον, επανέρχεται στο Νο1 και ξεπερνά τον Πιτ Σάμπρας στις κατακτήσεις Γκραντ Σλαμ. Και φτάνουμε στο US Open 2009. Οι δυό τους, Ρότζερ και Ράφα, βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση και όλος ο κόσμος περιμένει έναν μεταξύ τους τελικό. Ο Φέντερερ στον ημιτελικό κερδίζει τον Τζόκοβιτς 3-0 σετ, κάνοντας μάλιστα και εκείνο τον επικό τουίνερ. Στον άλλο ημιτελικό είναι ο Ναδάλ με εκείνο τον ψηλόλιγνο πιτσιρικά από το Ταντίλ και όλοι περιμένουν μία εύκολη επικράτηση του Ράφα και ένα επικό τελικό. Αμ δε. Ο πιτσιρικάς έχει άλλη άποψη και όχι απλά κερδίζει, αλλά κυριολεκτικά περνάει από πάνω από τον Ράφα. Τελικό σκορ: 6-2, 6-2, 6-2.

Στον τελικό ο Φέντερερ παίρνει το πρώτο σετ και όλοι (για άλλη μια φορά), περιμένουν μια εύκολη επικράτηση του. Αμ δε. Ο πιτσιρικάς από το Ταντίλ έχει μετατραπεί κυριολεκτικά σε πύργο και ο Φέντερερ βλέπει κάτι στο οποίο δεν μπορεί να αντιδράσει. Ο πύργος του Ταντίλ τον “πυροβολεί” από παντού, τα φόρχαντ του σφυρίζουν στον αέρα και νομίζεις ότι θα τρυπήσουν τη ρακέτα και τις εξέδρες από πίσω. Τελικό σκορ: 3-1. Ο Χουάν Μαρτίν Ντελ Πότρο, στα 21 του, παίρνει του πρώτο του Γκραντ Σλαμ και όλοι είμαστε σίγουροι ότι μόλις παρακολουθήσαμε το επόμενο Νο1.

Και μετά ήρθε η ατυχία. Τραυματισμοί στους καρπούς, χειρουργεία, επάνοδος, ξανά τραυματισμοί, αυτή τη φορά στα γόνατα, ξανά επάνοδος, ξανά τραυματισμοί και η ατυχία δεν έχει τέλος. Όλοι έχουμε θαυμάσει και υποκλιθεί στο τενιστικό μεγαλείο των τριών. Σίγουρα είναι αξεπέραστοι και δεν ξέρω αν θα υπάρξει ποτέ κάποιος που έστω θα πλησιάσει τα κατορθώματα τους. Όμως αναρωτιέμαι: Αν ο Πύργος του Ταντίλ δεν είχε αυτές τις ατυχίες, πόσα λιγότερα Γκραντ Σλαμ θα είχαν οι τρεις? Πόσα λιγότερα Masters? Πόσα λιγότερα ATP Finals? Πόσες εβδομάδες λιγότερες στο Νο1?

Αναρωτιόμαστε χρόνια τώρα αν υπάρχει κάποιος να κοιτάξει τους τρεις στα μάτια. Και πράγματι αυτή τη στιγμή, ακόμα και σε αυτή την προχωρημένη ηλικία, δεν υπάρχει ούτε ένας. Σε αυτά τα χρόνια που γινόμαστε κοινωνοί των κατορθωμάτων τους, μόνο ένας υπήρξε που μπορούσε να τους αμφισβητήσει: Ο Πύργος του Ταντίλ.

Σε κάθε περίπτωση, χαίρομαι ιδιαίτερα που τον βλέπω να προσπαθεί και πάλι. Και μετά από χρόνια, θα λέω ότι υπήρξε ένας μεγάλος άτυχος που θα γινόταν Νο1, ο Χουάν Μαρτίν Ντελ Πότρο, αλλά οι μοίρες δεν τον άφησαν.

Γιώργος Λαμπριανός – αναγνώστης του Tennis24

The post Ένας πιτσιρικάς από το Ταντίλ appeared first on Tennis24.