Οι δύο εκπλήξεις των ευρωεκλογών, η λίγο απ’ όλα στρατηγική του Κασσελάκη, τα μηνύματα του Τσίπρα και μία μανία του Σαμαρά

Καλημέρα σας

Σε τρεις εβδομάδες έχουμε εκλογές και όλα κυλούν στο… πολύ χαλαρό.

Δεν ξέρω τι λένε οι δημοσκοπήσεις, αλλά εγώ βλέπω μόνο δύο εκπλήξεις που μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω.

Η μία αφορά στον Μητσοτάκη και είναι να μην γράψει τρία (3, ήτοι 30%) μπροστά πράγμα που δε φαίνεται στις δημοσκοπήσεις

αλλά και ό,τι ακούς στη γύρα.

Η άλλη έκπληξη αφορά στο ποσοστό του Κασσελάκη – εδώ δεν… λέμε ΣΥΡΙΖΑ –, αν δηλαδή πάνε να ψηφίσουν τα ετερόκλητα κοινά στα οποία απευθύνεται.

Πού και πώς το πάει με τις ευρωεκλογές ο Κασσελάκης

Ο Κασσελάκης έχει χτίσει μια προεκλογική εκστρατεία μονταρισμένη πάνω στον ίδιο.

Χωρίς το κόμμα, χωρίς πολλούς συμβούλους.

Δεν φαίνεται ότι έχει μεγάλη συνοχή αυτό που εκπέμπει. Προσπαθεί να παντρέψει τη βαριά πολιτική και τα εθνικά θέματα με το life style.

Για τη φορολογία ζητάει μειώσεις παντού, αλλά δεν λέει αναλυτικά πού θα βρει τα λεφτά για να καλύψει το κενό.

Τον Μητσοτάκη τη μια τον λέει επικίνδυνο για τη χώρα και αλαζόνα και την άλλη δουλευταρά.

Τον ΣΥΡΙΖΑ του 2015 τη μια τον απορρίπτει και την άλλη επικαλείται τα πεπραγμένα του, όπως τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Όλα αυτά μας δείχνουν ένα πράγμα: ότι προσπαθεί να λέει σε κάθε ακροατήριο αυτό που του αρέσει να ακούει.

Κάνει επένδυση σε ανθρώπους θυμωμένους, που δεν πολυψάχνουν επιχειρήματα και τεκμηρίωση.

Ο στόχος του δεν είναι να έχει μια συγκεκριμένη δεξαμενή, αλλά να πάρει από παντού.

Εδώ όμως υπάρχει ένα πρόβλημα, το οποίο έχουν όλα τα παραδοσιακά κόμματα: ότι και οι θυμωμένοι και οι αντισυστημικοί έχουν μια πολιτική καταγωγή, ένα πολιτικό πρόσημο.

 ● Βλέπουμε στις δημοσκοπήσεις ότι οι δεξιοί αντισυστημικοί δεν πάνε αριστερά της Ν.Δ., αλλά δεξιά της.

 ● Το ίδιο συμβαίνει με τους αντισυστημικούς του ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίοι δεν πάνε δεξιά απ’ αυτόν, αλλά αριστερά του.

Βλέποντας όλες τις δημοσκοπήσεις, το συμπέρασμα είναι ότι κανένα από τα παραδοσιακά κόμματα δεν έχει σοβαρές προσδοκίες για κέρδη. Κεκτημένα προσπαθούν να συντηρήσουν και να μειώσουν τις απώλειες προς τους μικρούς.

Μένει να δούμε στην κάλπη ποιος θα τα καταφέρει καλύτερα.

Τα μηνύματα του Τσίπρα από το… καφέ της Κηφισιάς  

Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε τελικά στο… «επιχειρηματικοσοφιστικέ» καφέ της Κηφισιάς – την ελληνική λέσχη Μπίλντερμπεργκ, όπως τη λένε κάποιοι περιπαικτικά – και είπε πολλά και ενδιαφέροντα έμαθα.

Η λέσχη βέβαια δεν είναι και για να την πάρει κανείς στα πολύ σοβαρά κι ας προσπαθεί να την φτιασιδώσει ως κάτι ένα «εργαστήριο» βαρυσήμαντων διεργασιών ο τραπεζίτης Απόστολος Ταμβακάκης, αλλά ενίοτε και ανάλογα με τον καλεσμένο κερδίζει την προσοχή.

Η εμφάνιση του Τσίπρα είναι μία από αυτές τις περιπτώσεις.

Ο Αλέξης θέλησε να δείξει ένα προφίλ ψύχραιμου και υπεύθυνου παρατηρητή των πραγμάτων και αναγνώρισε ότι η οικονομία έχει σημειώσει πρόοδο τα τελευταία χρόνια – εκλήφθηκε ως έμμεση αναγνώριση της προσπάθειας Μητσοτάκη να εκμεταλλευτεί το μεταμνημνονιακό πεδίο.

Επισήμανε όμως με έμφαση ότι αυτό έχει το προβληματικό στοιχείο πως δεν βελτιώνει κατ’ ανάγκη τα πραγματικά εισοδήματα των πολιτών – εκεί βγήκε ο… Αριστερός από μέσα σου, αλλά φυσικά είχε δίκιο.

Μου μετέφεραν ότι έκανε και μία ιδιαίτερα ευθύβολη αναψηλάφηση της περιόδου προ του 2015, χαρακτηρίζοντας «αποστολή αυτοκτονίας» το οικονομικό πρόγραμμα που παρουσίασε το ΠΑΣΟΚ του Παπανδρέου τότε.

Για την περίοδο και τους χειρισμούς του Αντώνη Σαμαρά είπε χειρότερα.

Τώρα, να σας πω εάν οι συνομιλητές του – δεν τον άκουγαν μόνο, του έκαναν και ερωτήσεις – κατάλαβαν τι σχέδια έχει για το άμεσο μέλλον, πόσο και με τι σκοπό θα παρεμβαίνει στη δημόσια σφαίρα (και στα εσωκομματικά του ΣΥΡΙΖΑ), θα σας γελάσω…

Για την ακρίβεια, δεν κατάλαβαν κάτι συγκεκριμένο οι άνθρωποι και μάλλον περιμένουν όπως όλοι μας τις όποιες κινήσεις του Αλέξη μετά τις ευρωεκλογές.

Αντώνης ο εκδικητικός

Με κανένα τρόπο δεν επιθυμεί ο Αντώνης Σαμαράς να στηρίζουν οι δικοί του τον άλλοτε στενό του συνεργάτη, τον Γιώργο Μουρούτη.

Παρότι ο τελευταίος, που δίνει μεγάλο αγώνα ως υποψήφιος ευρωβουλευτής της ΝΔ, κινείται προσεκτικά και θα έλεγα με σεβασμό στο κοινό τους παρελθόν του, ο πρώην πρωθυπουργός δείχνει μία μάλλον ανεξήγητη συμπεριφορά, που φτάνει σχεδόν στα όρια της «εκδικητικότητας».

Μάλλον δεν ήθελε να τον δει στο γαλάζιο ευρωψηφοδέλτιο, λόγω της κακής σχέσης που έχει ο ίδιος με τον Μητσοτάκη. Αλλά ο Μουρούτης τι φταίει;

Διαβάστε επίσης:

Το πόρισμα Μενουδάκου, οι διόλου χαλαροί ψηφοφόροι του Κασσελάκη, το gap του ΣΥΡΙΖΑ στη Μακεδονία και η επιμονή Ανδρουλάκη στο ντιμπέιτ

Ο Ανδρουλάκης χάνει τη δεύτερη θέση, έξι «μικροί» στο όριο του 3%, η δυσφορία για Τριαντόπουλο, Καιρίδη και το καμπανάκι για Δικαιοσύνη

Οι επιφυλάξεις των δημοσκόπων, οι ευρωεκλογές κρίνουν τον ανασχηματισμό, τα καρφιά Αυγενάκη και ο Κασσελάκης στον Μενουδάκο για τα emails