Η τρίτη «καυτή» διάσταση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ…

Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε τις εσωκομματικές εκλογές στη ΝΔ, ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος που ξεπερνούσε κατά πολύ τα κομματικά της όρια δέχτηκε με ανακούφιση αυτή την πολιτική εξέλιξη. Ο Μητσοτάκης είχε καταφέρει να διαψεύσει όλους εκείνους που θεωρούσαν το βαθύ κομματικό κατεστημένο αήττητο. Επίσης, η εκλογική νίκη του Μητσοτάκη ήταν και μια νίκη ενάντια στο κατ΄ εξοχήν πρόβλημα της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας που είναι ο αισχίστης ποιότητας λαϊκισμός. Αν, δε, κάποιος αναλογιστεί ότι ο Μητσοτάκης πολιτεύτηκε με τον ορθό πολιτικό λόγο αντιπαραβάλλοντάς τον με τον ευτελέστερο λαϊκισμό της μεταπολίτευσης όπως αυτός υπηρετείται από τον Τσίπρα και το ανεκδιήγητο κυβερνητικό του συνονθύλευμα, θα είχε βάσιμες ελπίδες να αισιοδοξεί για την αναβάθμιση της πολιτικής περιρρέουσας ατμόσφαιρας.

Ωστόσο, κατά το στερεότυπο, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία - και τον τελευταίο της λόγο δεν τον είχε εκφράσει η «πέμπτη φάλαγγα» του καραμανλισμού στη ΝΔ… Το «Εθνικό Κεφαλαίο» της Ραφήνας μπορεί να μην μιλά, ωστόσο, περνά τις ελεύθερες ώρες του κινώντας τα πιόνια της πολιτικής σκηνής για να περισπάται παιγνιωδώς από την βαθιά πολιτική περισυλλογή του.

Το τραγικό είναι ότι ακόμα και τα κραυγαλέα πολιτικά γεγονότα περνούν απαρατήρητα κι ακόμα και το καρφί στο μάτι δεν προκαλεί κανενός είδους πολιτικό προβληματισμό.

Όλα αυτά ξαναέρχονται στο νου μας έπειτα από την ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συνέντευξη που παραχώρησε ο Ευάγγελος Βενιζέλος στο ραδιόφωνο Παραπολιτικά και στον δημοσιογράφο Νίκο Ευαγγελάτο.

Δήλωσε χαρακτηριστικά: «Υπάρχει ένας αθέατος και ανεπίσημος τρίτος εταίρος στην Κυβέρνηση! Η Κυβέρνηση δεν έχει μόνο τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ. Έχει τη στήριξη κι από άλλους χώρους.
Κι αυτό πρέπει να αποσαφηνιστεί από όλους τους χώρους.
Αν δείτε τα πρόσωπα, τα οποία παίζουν το ρόλο στην εφαρμογή των κυβερνητικών πολιτικών και στην διατύπωση ενός λόγου, ο οποίος υποκαθιστά τα ψεύδη των προηγουμένων ετών και του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης, θα δείτε τί εννοώ.
Υπάρχει και μία τρίτη διάσταση στην Κυβέρνηση.
Προέρχεται σαφώς από το χώρο της συντήρησης, της λεγόμενης αντιμνημονιακής, από αδράνεια αντιμνημονιακής δεξιάς.»

Ας τα πάρουμε, ωστόσο, τα πράγματα από την αρχή.

Εδώ υπάρχει ένας έρωτας μεγάλος ο οποίος κρατά πριν ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ μας κάνει την έκπληξη να αναλάβει τη σωτηρία της χώρας…!

Ωστόσο, αυτό το φλερτ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ επί κυβερνήσεων Καραμανλή εξελίχθηκε γρήγορα σε μια σοβαρή σχέση. Πριν από όλα, στην διάρκεια της κρίσης που κατεξευτελίστηκαν οι πάντες και τα πάντα, η Καραμανλική διακυβέρνηση παρέμεινε αλώβητη. Δεν υπήρξε ψεγάδι στην διακυβέρνηση Καραμανλή των καθημερινών σκανδάλων, των δομημένων ομολόγων, των κατά ριπάς διορισμών, της καμμένης Ελλάδας, των υπουργών που έπεφταν από τα παράθυρα, της εξωφρενικά καταδικαστικής αύξησης του χρέους, της παράδοσης της Αθήνας στους επαναστατημένους Νέρωνες, της σιωπής, της συγκάλυψης, της τραγωδίας που ετοιμαζόταν να τινάξει τη χώρα στον αέρα. Η συριζέικη σιωπή, η ριζοσπαστική σιωπή υπήρξε εκκωφαντική - κι όμως, κανείς δεν «κουφάθηκε» από την πραγματικότητα, κανείς δεν ξεκουφάθηκε από το κραυγαλέο αυτή της ανίερης συμμαχίας.

Τα πράγματα έγιναν φανερά και απροκάλυπτα λίγο μετά την εγκαθίδρυση στην εξουσία της επαναστατικής κυβέρνησης με τα σκισμένα μνημόνια να ίπτανται στα σύννεφα.

Λίγο πριν την προδιαγεγραμμένη πτώση της κυβέρνησης των Σαμαροβενιζέλων γερμανοτσολιάδων έγινε γνωστό ότι ο Τσίπρας προσέγγισε τον Καραμανλή με στόχο να του δώσει τη στήριξή του μέσω της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Λέγεται ότι ζήτησε από τον ίδιο να θέσει υποψηφιότητα. Κατόπιν σκέψεως του σοφού σιωπηλού πολιτικού, προτάθηκε από μέρους του ο έμπιστός του, γνωστός για τη ριζοσπαστική του πολιτική σταδιοδρομία, Προκόπης Παυλόπουλος.

Έτσι αιφνιδίως ο Παυλόπουλος στέφεται πρόεδρος της Δημοκρατίας της Πρώτης Φοράς Αριστερά. Ενδιαφέρον έχει να θυμηθούμε ποιος δεν ψήφισε αποκλίνοντας από την κομματική γραμμή τον κ. Παυλόπουλο: αυτός ήταν, όπως είναι γνωστό, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο κατοπινός πρόεδρος της ΝΔ. Όταν άρχισε ο καταστροφικός τραγέλαφος των διαπραγματεύσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με την Τρόικα, ο σιωπηλός σοφός θεώρησε εθνικό του καθήκον να προβεί σε μια βαρυσήμαντη δήλωση με βαθύ πολιτικό νόημα: «καλά τα πάει ο μικρός» και κατ’ άλλους, συμπλήρωσε «καλύτερα από τους άλλους». Η επικοινωνία Καραμανλή – Τσίπρα λέγετε ότι διατηρήθηκε καθ’ όλη τη διάρκεια των «σκληρών διαπραγματεύσεων» κατά τις οποίες η χώρα κινδύνευσε να εκπαραθυρωθεί από την Ε.Ε… Στην στροφή προς τη (σχετική) λογική του Τσίπρα συνέβαλλε τηλεφωνικά ο σοφός γκουρού της Ραφήνας που δήλωσε παρών στη στήριξη του «μικρού» όταν του δάνεισε εκτός των άλλων τον Μολυβιάτη και τον Μουζάλα, προκειμένου η χώρα να διενεργήσει τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015. Εδώ να σημειώσουμε και το ρόλο του Καμμένου, ο οποίος εκτός από το να κατηγορεί τους πάντες και τα πάντα, δεν έχανε ευκαιρία να υπερασπίζεται την Καραμανλική εκδοχή της ΝΔ, πολλές φορές προβοκατόρικα ζητώντας από του νεοδημοκράτες βουλευτές να ομολογήσουν πίστη σε αυτή.

Αυτά, σε γενικές γραμμές, είναι γνωστά και έχουν αποδεικτική αξία. Δεν είναι εικασίες γερμανοτσολιάδων ή λοιπών γνωστών σκοτεινών δυνάμεων και αντιδραστικών κύκλων. Είναι γεγονότα, όπως γεγονός είναι ότι ο Παυλόπουλος από τους πλέον εμπίστους και στενούς συνεργάτες του Καραμανλή ψηφίστηκε ως πρόεδρος της Δημοκρατίας της Πρώτης Φοράς Αριστεράς, και ο Πανος Καμμενος γενημα θρεμα τη ΝΔ είναι ο κυβερνητικός εταίρος της!

Άρα, το Βενιζελικό καρφί μιλά ορθά για μια τρίτη διάσταση που στηρίζει ατύπως αλλά ουσιαστικά την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και που βρίσκεται υπό την σκέπη της ΝΔ - ως πέμπτη φάλαγγα, ας μου επιτραπεί να συμπληρώσω. Η συνέχεια ανήκει στον κ Μητσοτάκη που πριν λίγο καιρό δήλωσε παρεμπιπτόντως ότι είναι υπερήφανος για την Καραμανλική διακυβέρνηση…