Φαρμακερά παθήματα που δεν έγιναν μαθήματα

Αυτός ο χαμός με την έλλειψη φαρμάκων έχει πολλές πλευρές και πολλά διδάγματα για τη χώρα μας. Είναι μια από τις περιπτώσεις που όλοι έχουν από ένα κομμάτι δίκιο, αλλά και μια τυπική περίπτωση όπου λύση χωρίς μεγάλο κόστος δεν υπάρχει.

Κατ’ αρχάς έχει δίκιο ο υπουργός Θάνος Πλεύρης όταν επικαλείται τα προβλήματα παραγωγής, στα οποία οφείλεται η έλλειψη επάρκειας σε φάρμακα πρώτης ζήτησης και ευρύτατης κατανάλωσης. Επίσης έχει δίκιο όταν απαγορεύει

Την ίδια ώρα έχει δίκιο ο τομεάρχης Υγείας του ΣΥΡΙΖΑ Ανδρέας Ξανθός όταν λέει ότι υπήρχαν προειδοποιήσεις εδώ και πάνω από ένα χρόνο από γιατρούς και φαρμακοποιούς, άρα η κυβέρνηση δεν δικαιούνται να δηλώνει αιφνιδιασμένη. Δίκιο έχει επίσης όταν λέει ότι γενικώς «η κυβέρνηση Μητσοτάκη ακολουθεί, όπως και στην ενεργειακή και πληθωριστική κρίση, την ίδια αποτυχημένη “συνταγή”: δεν παρεμβαίνει έγκαιρα και δραστικά στην αγορά, επικαλείται τη διεθνή διάσταση του προβλήματος, και στη συνέχεια, όταν ξεφύγει τελείως η κατάσταση, αναγκάζεται να πάρει αποσπασματικά, ατελή και γι’ αυτό αναποτελεσματικά μέτρα, όπως π.χ. η καθυστερημένη και πλημμελής απαγόρευση των παράλληλων εξαγωγών».

Εδώ ωστόσο υπάρχει ένα μεγάλο ζόρι: Τα φάρμακα όντως σπανίζουν και όντως οι φαρμακαποθήκες προτιμούν να τα σπρώχνουν σε άλλες αγορές επειδή εκεί είναι ακριβότερα και οι ίδιες κερδίζουν περισσότερα. Άρα, εάν θέλουμε επάρκεια, τότε υπάρχουν μέτρα, τα οποία πρέπει να εφαρμοστούν συνδυαστικά. Ένα είναι να γενικευτούν οι έλεγχοι στις φαρμακαποθήκες – και να μην μείνουμε σε μια – δυο για τα μάτια του κόσμου. Επιπλέον να υπάρξει δραστική κρατική παρέμβαση ώστε να δημιουργηθεί «εθνικό απόθεμα». Όπως δηλαδή προτείνει ο Ξανθός.

Άλλο μέτρο είναι να υπάρξει έλεγχος στην κατανάλωση φαρμάκων ώστε να μην τα προμηθεύονται ανεξέλεγκτα οι πολίτες δημιουργώντας οικογενειακά αποθέματα, τα οποία στερούν τα φάρμακα απ’ όσους τα έχουν άμεση ανάγκη. Όπως όντως έχει αποφασίσει η κυβέρνηση. Ορθό είναι επίσης ο ΙΦΕΤ (η κρατική φαρμακαποθήκη) να αναλάβει επιτέλους τον ρόλο της και να εξασφαλίσει μεγαλύτερες ποσότητες. Αναγκαίο επίσης είναι να δούμε πόσα από τα φάρμακα σε έλλειψη μπορούν να υποκατασταθούν με γενόσημα ελληνικής παραγωγής.

Για όσους θυμούνται, ανάλογα προβλήματα είχαμε αντιμετωπίσει και στο παρελθόν, στη διάρκεια των μνημονίων, όταν μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες εκβίαζαν για μεγάλη αύξηση των τιμών ορισμένων φαρμάκων ώστε να μην είναι «ασύμφορο» γι’ αυτές να μας τα πουλάνε. Μικρή αγορά ήμασταν, άρα εύκολο γι’ αυτούς να μας παρακάμψουν. Συνεπώς ήμασταν απολύτως εκβιάσιμοι.

Τότε οι υπουργοί Υγείας έσπευδαν να κλαφτούν στην ποδιά των φαρμακάδων και προσπαθούσαν να περιορίσουν τη ζημιά. Ωστόσο φαίνεται ότι δεν μάθαμε και πολλά, με συνέπεια σαμαρά να μην υπάρχει πολιτική πρόληψης του προβλήματος, αλλά πανικός και τρεχαλητό πίσω από τα ζόρια…

Διαβάστε επίσης:

Υπάρχει καθρέφτης;

Στον Πειραιά για την τελετή αγιασμού των υδάτων ο Αλέξης Τσίπρας τα Θεοφάνια

Εκλογές: Πώς θα πάμε από τις πρώτες κάλπες στις δεύτερες – Τι θα γίνει με διερευνητικές και βουλή