Neolaia Θέμα | Η σημασία της επανεκλογής Ομπάμα

Τι σηματοδοτεί για τη χώρα του και τον κόσμο, για την Ευρώπη και την Ελλάδα και γενικότερα για την προοδευτική πολιτική σκέψη παγκοσμίως…

Μετά την καταγραφή των απόψεων τεσσάρων διεθνολόγων και αναλυτών για τη σημασία της νίκης και επανεκλογής Ομπάμα στις ΗΠΑ και τις εκλογές των αρχών Νοεμβρίου, σε σχέση με τον αντίκτυπό της στο εσωτερικό της υπερδύναμης και σε όλο τον κόσμο,

ακολούθησαν ξεχωριστά άρθρα Ελλήνων πολιτικών του ευρύτερου προοδευτικού πολιτικού φάσματος για το συμβολισμό και την επιρροή της συνέχισης της κυβερνητικής πορείας του Αφροαμερικανού δημοκρατικού ηγέτη στα τεκταινόμενα στη διεθνή πολιτική σκηνή και ειδικότερα σε ό,τι αφορά στην Ευρώπη και τη χώρα μας. Ρένα Δούρου, Νίκος Χρυσόγελος, Ελίζα Πολίτη και Γεράσιμος Γεωργάτος αρθρογράφησαν αποκλειστικά για το Neolaia.gr, σε μια προσπάθεια να καταγραφούν οι σκέψεις και θέσεις Βουλευτών, Ευρωβουλευτών, στελεχών ευρωπαϊκών πολιτικών οικογενειών και ελληνικών πολιτικών, και γενικότερα ορισμένων εκ των βασικών εντός των πολιτικών χώρων τους διαμορφωτών των πολιτικών αναλύσεων περί της θέσης της χώρας στο διεθνές στερέωμα και της αναγκαίας στρατηγικής ενδυνάμωσής της εξωτερικής πολιτικής της.

Δείτε συνολικά τις απόψεις εξέφρασαν οι τέσσερεις πολιτικοί όλες τις προηγούμενες ημέρες από τη νεανική γωνιά του διαδικτύου:

Της Ρένας Δούρου, Βουλευτού Β΄ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ

Το 2008 η άνετη επικράτηση του Μπάρακ Ομπάμα έναντι του ρεπουμπλικάνου αντιπάλου του, Τζων Μακέην, είχε δημιουργήσει υψηλές προσδοκίες, ειδικά στην εξωτερική πολιτική. Προσδοκίες που σύντομα περιορίστηκαν ή και διαψεύστηκαν, όπως συνέβη, για παράδειγμα, με τον χειρισμό του ισραηλινο-παλαιστινιακού ζητήματος (η κυβέρνηση Νετανιάχου συνεχίζει την παράνομη πρακτική των εβραϊκών οικισμών, έχοντας οδηγήσει τις διαπραγματεύσεις στο ναδίρ)… Η επανεκλογή του πρώτου μαύρου προέδρου θα φέρει ανατροπές στην εξωτερική πολιτική;

Κρίνοντας από τη μέχρι σήμερα τακτική του Ομπάμα, η αλλαγή μέσα από τη συνέχεια, μοιάζει να είναι κοντύτερα στην πραγματικότητα. Ωστόσο δεν είναι βέβαιο ότι θα έχει την πολυτέλεια του χρόνου καθώς οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή γίνονται ραγδαίες, με τον εμφύλιο στη Συρία να διαχέεται σε Τουρκία, Λίβανο και Ιορδανία και τη χώρα να μετατρέπεται σε σκακιέρα συγκρουόμενων συμφερόντων των περιφερειακών παικτών. Παράλληλα, ο παραδοσιακός σύμμαχος των ΗΠΑ, το Ισραήλ, πιέζει για στρατιωτικό κτύπημα κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν. Και όλα τούτα με την Αίγυπτο να αποτελεί πλέον σπαζοκεφαλιά για το Στέητ Ντιπάρτμεντ, με τον Μοχάμεντ Μόρσι των Αδελφών Μουσουλμάνων να έχει αλλάξει τα δεδομένα.

Είναι βέβαιο ότι ο επανεκλεγείς πρόεδρος πολύ σύντομα θα κληθεί να λάβει αποφάσεις, που θα θέσουν σε δοκιμασία αυτό που έχει αρχίσει από την πρώτη θητεία να διαμορφώνεται (και υπό την οικονομική πίεση) ως «δόγμα Ομπάμα»: το μην βρίσκονται δηλαδή οι ΗΠΑ στην πρώτη γραμμή, να χρησιμοποιούν μυστικές επιχειρήσεις και μη επανδρωμένα αεροσκάφη, με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη στήριξη από τους συμ