Το 2012 θα είναι συννεφιασμένο. Μετά θα πιάσει βροχή

Μέρος δεύτερο

Φτάνουμε έτσι στα τέλη Οκτωβρίου, όταν οι επιθεωρητές της ΕΕ και του ΔΝΤ είπαν στους τους φορολογούμενους πολίτες της ευρωζώνης, ότι “Παιδιά με το ζμπάθειο, αλλά πέρσι κάναμε λάθος… Τελικά, ως το 2020 η Ελλάδα θα χρειαστεί επιπλέον βοήθεια € 140 δισ. ευρώ. Α, και μιας και μιλάμε για την Ελλάδα, όσοι από εσάς κρατάτε δικά τους ομόλογα τα μισά να τα ....
σχίσετε, διαφορετικά θα σας τα σχίσουμε εμείς όλα. ΟΚ?”

Είχε έρθει η ώρα του κουρέματος!

Παρά τις απίστευτες αντιδράσεις από τις… “τυχερές” τράπεζες και ιδιώτες που κρατούν ή εμπορεύθηκαν Ελληνικά ομόλογα, η Μέρκελ προκειμένου να μην βάλει χέρι στις τσέπες των Γερμανών, επέμεινε και προμοτάρισε το κούρεμα.

Σε σύσκεψη με τον Dallara, η Μέρκελ πρότεινε κούρεμα 50% με την σιωπηλή απειλή ότι στο τέλος δεν θα πάρει τίποτα αν δεν το δεχθεί. Ο Dallara πήγε το τελεσίγραφο στους εργοδότες του, αυτοί αναγκαστικά το αποδέχθηκαν, οι επενδυτές ανακουφίστηκαν ότι η Ελλάδα δεν πάει σε στάση πληρωμών και, άρα, τα Ιταλικά ομόλογα σταμάτησαν την ανηφόρα.

Η ηρεμία όμως δεν κράτησε πολύ…

…διότι είχαν ξεχάσει (ή μάλλον δεν είχαν ιδέα) τι εστί ΠΑΣΟΚ! Αργά το βράδυ της 31ης Οκτωβρίου, το σύνδρομο του επαρχιωτισμού και της κουτοπονηριάς ξαναχτύπησε:

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου και πατριώτης μέχρι σκασμού, πήρε φόρα και δήλωσε ότι θα προκηρύξει δημοψήφισμα για το σχέδιο διάσωσης!

Ολόκληρος ο κόσμος πάγωσε με το αψυχολόγητον της απόφασης. Σου λέει, “εδώ δεν έκανε δημοψήφισμα για το μνημόνιο όταν έπρεπε (πέρσι), φέτος με το σχέδιο διάσωσης τι τον έπιασε;” Διότι όλοι ήξεραν (του πρωθυπουργού μή εξαιρουμένου) ότι μετά από μια σκληρότατη διετή λιτότητα και μια άνευ προηγουμένου φορολόγηση στα μεσαία και φτωχά στρώματα, οτιδήποτε και να ρώταγε το δημοψήφισμα,η απάντηση θα ήταν «ΟΧΙ», βυθίζοντας έτσι την Ελλάδα και μαζί μ’ αυτήν ολόκληρη την ευρωζώνη στην μεγαλύτερη χρεοκοπία της ιστορίας του κόσμου.

Παράλληλα ο ‘Ελληνας Πρωθυπουργός και μέχρι σκασμού πατριώτης, με αυτήν του τη δήλωση περί… “δημοψηφίσματος”, εξώθησε τους Ευρωπαίους να μιλούν πλέον ανοιχτά για το ενδεχόμενο εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη, σπάζοντας ένα ταμπού πολλών ετών όταν όλοι το σκέφτονταν αλλά κανείς δεν το ξεστόμιζε. Όμως αυτή είναι μια άλλη και μάλλον βρώμικη ιστορία με την οποία θα ασχολούνται οι ιστορικοί του μέλλοντος.

Το ανέκδοτο που διαβάσαμε στην WSJ στις 27/12/2012, είναι ότι η Ισπανίδα υπουργός οικονομικών έβαλε στοίχημα ένα ακριβό μπουκάλι κρασί με τον τρομοκρατημένο Σόϊμπλε, ότι η ιστορία με το δημοψήφισμα είναι άλλο ένα ψεύτικο πυροτέχνημα του Παπανδρέου και ότι στο τέλος τίποτα δεν θα γίνει. Εννοείται ότι η Ισπανίδα υπουργός το ήπιε το κρασί στην υγεία του Πινόκιο.

Η συνέχεια βεβαίως είναι γνωστή. Ο Παπανδρέου δίνει άρον – άρον τη σκυτάλη στον Παπαδήμο, ο Μπερλουσκόνι στον Mario Monti (αμφότεροι μέλη της ΜΚΟ “Trilateral Commission” όπως γράφαμε προ καιρού) και ο Καρατζαφέρης χαχανίζει που