Λίγες απαισιόδοξες σκέψεις με την αρχή του νέου έτους και λίγο πριν τελειώσει η πρώτη μέρα του.

Είναι μέρες τώρα καλοί μου φίλοι κι αναγνώστες του ιστολογίου μας που δεν έχω την όρεξη να εκφράζω την άποψή μου για τα διάφορα θέματα της επικαιρότητας...
Με κατέχει μια απαισιοδοξία όχι ανεξήγητη...

Η πίστη μου στον Θεό ίσως θα έπρεπε να με κάνει να βλέπω το ποτήρι μισό-γεμάτο κι όχι μισό-άδειο... Θα έπρεπε να μου δίνει αισιοδοξία ότι ο Θεός σύντομα θα βοηθήσει και ....
όλα θα αρχίσουν να φτιάχνουν στην άμοιρη πατρίδα μας και κατ' επέκταση στις οικογένειές μας...

Το έτος που πέρασε μαζί με το 2010 ήταν προφανέστατα τα χειρότερα των τελευταίων τουλάχιστον 20 ετών για να μην πω παραπάνω... Κι αυτό δεν το λέω γιατί η οικονομική κατάσταση της χώρας μας έφθασε στο 1990 ή και πιο πίσω αλλά γιατί δεν υπάρχει πλέον η αισιόδοξη προσδοκία ότι κάτι θα αλλάξει. Κι αυτό είναι το χειρότερο από όλα.

Η πατρίδα μας έχει υποφέρει από την ανασύσταση του ελεύθερου νεοελληνικού κράτους το 1821, πάρα πολλές φορές. Περάσαμε μαύρες μέρες, εθνικές καταστροφές, κοινωνικές και οικονομικές εξαθλιώσεις, κατοχή, πείνα και φτώχια, όμως πάντα στην καρδιά του Ελληνα υπήρχε η ελπίδα για την Ανάσταση για την Ελευθερία, για το ξημέρωμα, για μια καλύτερη εποχή....
Αυτή η προοπτική σήμερα δείχνει μακρύτερη από ποτέ...

Την προδοτική κυβέρνηση του ΓΑΠ διαδέχθηκε μια ετερόκλητη ανιέρη συμμαχία με την πλειοψηφία των προδοτικών και ανθελληνικών στελεχών της προηγουμένης σπείρας!!!!
Σε αυτήν ήρθαν να προστεθούν στελέχη της δεξιάς παράταξης η οποία με κραυγαλέο τρόπο απέδειξε ότι στηρίζει απροκάλυπτα τα μνημόνια και την συνεχιζόμενη εξαθλίωση του λαού μας.

Μην βιαστείτε φίλοι μου να με κατηγορήσετε ότι χτυπώ αδικαιολόγητα την δεξιά και την κεντροδεξιά. Κατά την προσωπική μου άποψη μόνο ένα πράγμα έχει απομείνει να μας αφήσει μια μικρή αμφιβολία για το ζοφερό μέλλον που μας επιφυλάσεται. Οι εκλογές.

Κάθε φορά όμως που ακούω τον Παπαδήμ(ι)ο να μιλάει για μέτρα που αφορούν όλο το 2012(!!!) απελπίζομαι... Κάθε φορά που ακούω στελέχη της ανίερης κυβερνητικής συμμαχίας να λένε ότι πρέπει να τελειώσει το έργο της αυτή η κυβέρνηση, απελπίζομαι....
Κάθε φορά που νοιώθω να απομακρύνεται η τόσο μισητή για την τρόϊκα και τους ξένους τοκογλύφους, προοπτική των εκλογών, απελπίζομαι....

Δύο χρόνια τώρα μάλιασε η γλώσσα μας (πολλών πατριωτών ιστολόγων να καλούμε σε εξέγερση και σε αντίσταση τον λαό μας. Να προσπαθούμε να συνεφέρουμε τους συμπατριώτες μας που έχουν κυριολεκτικά παραλύσει από τα απανωτά χτυπήματα των ανδρείκελων που κυβερνούν.

Τί άλλο να κάνουμε πιά; Να πάρουμε τα βουνά; Ποιοί;
Και ποιούς να θεωρήσουμε αντιπάλους; Ποιον θα στείλει εναντίον μας αυτή η προδοτική σπείρα; Τον αδερφό μας;

Το τρομερό είναι ότι κι αν ακόμα γίνουν εκλογές δεν φαίνεται κάποια ελπίδα για την πατρίδα μας.

Τα πράγματα είναι απλά.
Τρία είναι τα σενάρια. Το ένα πιο πιθανό και τα άλλα δύο λιγότερο.

Σύμφωνα με το πρώτο (που είναι και το πιθανότερο) οι εκλογές ανακηρύσσουν πρ