Τι θα φέρει η αλλαγή στο ΠΑΣΟΚ;

Το ερώτημα που δεν μπορεί να απαντηθεί άμεσα, είναι αν η αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ θα σημάνει νέα αρχή ή αναπαλαίωση. Και αν στο ενδεχόμενο της νέας αρχής, μπορεί αυτή να γίνει με φθαρμένα υλικά. Το πρόβλημα είναι ότι ....
αν διεξαχθούν οι εθνικές εκλογές κατά τον Μάιο, η νέα ηγεσία δεν θα έχει πολλά περιθώρια να δείξει τις προθέσεις της. «Από το κόμμα και την εκκλησία, δεν διώχνεις κανέναν», έλεγε ο παππούς Γεώργιος Παπανδρέου.
Ιδιαίτερα κατά την προεκλογική περίοδο, προσθέτουμε εμείς. Απαιτείται πανστρατιά στελεχών, ώστε να καλυφθούν όλες οι τάσεις με εκπροσώπους και να δοθεί η εικόνα της ενότητας. Μπορεί όμως κάποιος να κάνει υποθέσεις, με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα. Και το κύριο που πρέπει να ληφθεί υπόψη είναι η απομάκρυνση ενός προέδρου που θεωρείται ότι απέτυχε παταγωδώς και συνοδεύουν αυτόν και την οικογένειά του πλήθος αρνητικών φημών.
Και στην πολιτική, δεν είναι κάποιος αθώος μέχρι να αποδειχθεί η ενοχή του, αλλ’ απεναντίας θεωρείται ένοχος μέχρι να αποδείξει ο ίδιος ότι είναι αθώος. Η αλλαγή ηγεσίας, πάντα λειτουργεί θετικά, όπως και η αλλαγή προπονητή στις αθλητικές ομάδες. Εδώ δεν ισχύει το σκωπτικό που έγραψε ο Μπρεχτ «αν ο λαός δεν θέλει την ηγεσία του, αλλάζεις λαό». Ο νέος ηγέτης του ΠΑΣΟΚ διακρίνεται κατ’ αρχήν για τον δυναμισμό του. Το ότι κατηγορείται από εσωκομματικούς αντιπάλους ότι επιδεικνύει αυταρχικότητα, είναι θέμα που δευτερευόντως αφορά τους ψηφοφόρους, οι οποίοι καθ’ όλη την γνωστή πορεία του ελληνισμού δεν την θεωρούσαν ελάττωμα, αρκεί να έφερνε αποτελέσματα.
Ποιον ρωτούσαν άλλωστε οι Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου προκειμένου να λάβουν αποφάσεις; Είναι προφανές ότι εξ ανάγκης πολλά πράγματα θα αλλάξουν στην πολιτική του ΠΑΣΟΚ. Ο κ. Βενιζέλος έχει ευρωπαϊκή παιδεία και αυτό δεν θεωρείται προσόν για τα εξωθεσμικά κέντρα που επηρεάζουν την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Είναι βέβαιο ότι δεν θα επιδιώξει αλλαγή κατεύθυνσης στην εξωτερική πολιτική, αλλά δεν θα είναι και τόσο ευεπίφορος, όσο ο κ. Γ. Παπανδρέου, να υλοποιεί τις συστάσεις. Ούτε θα είναι ίδιες και οι σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με τη Ν.Δ. Οι κ.κ. Παπανδρέου και Σαμαράς είχαν δίαυλο επικοινωνίας, ο οποίος τώρα θα είναι διαφορετικός. Ο κ. Βενιζέλος δεν είναι από τους ανθρώπους που θα αφήσει «να πέσει κάτω» ό,τι αρνητικό ακουστεί. Οπότε και η τακτική του κ. Σαμαρά προβλέπεται να αλλάξει.

Ιδιαίτερα όσον αφορά την δήθεν αντιμνημονιακή πολιτική της Ν.Δ. Το πρόβλημα του κ. Βενιζέλου είναι ότι ναι μεν θα συσπειρώσει τα μέλη του ΠΑΣΟΚ σε κάποιο βαθμό, αλλά θα δυσκολευθεί να προσελκύσει ψηφοφόρους από άλλους χώρους, κατά την προεκλογική κυρίως περίοδο. Διότι θα εμφανίσει πρόσωπα τα οποία έχουν καταστεί αντιπαθή στην κοινή γνώμη. Και δεν είναι εύκολο σε λίγο χρόνο, να πλαισιωθεί από νέα πρόσωπα, χωρίς όμως και να δυσαρεστήσει τα παλαιά τα οποία του είναι χρήσιμα προς άγρα ψήφων. Εκείνο που θεωρείται βέβαιο, είναι πως το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να είναι το ίδιο. Ούτε με αυτό της δεκαετίας του 1980, κι ας το αναπολούν πολλά από τα στελέχη