Τα κενά του Κοινωνικού Τουρισμού

Του Νάσου Τσούκα

Εδώ και περίπου μία δεκαετία, ο κοινωνικός τουρισμός υπόσχεται φτηνές διακοπές σε όλη την Ελλάδα, με δικαιούχους όλους τους Έλληνες που είναι ασφαλισμένοι σε κάποιο ταμείο. Τα δελτία κοινωνικού τουρισμού εκδίδονται από αρκετούς φορείς με κυριότερους τον ΕΟΤ, την Εργατική Εστία, τον ΟΓΑ, αλλά και άλλους μικρότερους φορείς όπως το Ταμείο Νομικών κλπ. Κάθε φορέας έχει διαφορετική εγκύκλιο συμμετοχής, με..........
διαφορετική οικονομική συμμετοχή του τουρίστα, διαφορετική επιδότηση του τουριστικού καταλύματος και διαφορετικό αριθμό διάθεσης δελτίων. Αυτό όμως αυτομάτως προκαλεί διαχωρισμό των δικαιούχων δελτίων από τα συμβεβλημένα ξενοδοχεία. Τα ξενοδοχεία προτιμούν τους δικαιούχους δελτίων για τους οποίους θα εισπράξουν τα περισσότερα χρήματα για τις ίδιες παροχές απ’ ότι θα εισέπρατταν από άλλα ταμεία. Για παράδειγμα αν ένα ξενοδοχείο κλασικού τύπου 3 αστέρων εισπράττει 25 ευρώ στο άτομο για ημιδιατροφή από τα δελτία της Εργατικής Εστίας, για τις ίδιες ακριβώς παροχές θα εισπράξει 34 ευρώ από τα δελτία του ΕΟΤ.

Κατανοώ ότι δεν μπορούν όλα τα ταμεία να αντεπεξέλθουν στις ίδιες οικονομικές υποχρεώσεις, γι’ αυτό και ορίζουν διαφορετική επιδότηση των καταλυμάτων και διαφορετική συμμετοχή των δικαιούχων, αλλά, αν μη τι άλλο, θα μπορούσαν να συμφωνήσουν σε μία κοινή αξιολόγηση των παροχών από τα καταλύματα, βάση κατηγορίας, έτσι ώστε να μην γίνεται διαλογή των δικαιούχων και ως εκ τούτου υποβάθμιση του κοινωνικού τουρισμού, από τα ξενοδοχεία.

Ο κοινωνικός τουρισμός θεωρείται win-win κίνηση για όλες τις πλευρές (τουρίστες, καταλύματα) γιατί αφενός βοηθάει τα καταλύματα να αυξήσουν την πληρότητα τους ιδιαίτερα κατά τους μήνες χαμηλής κίνησης και αφετέρου δίνει την ευκαιρία στους δικαιούχους να διαλέξουν ξενοδοχεία για τις διακοπές τους που, χωρίς την επιδότηση, θα ήταν απαγορευτικά για την τσέπη τους. Τα τελευταία χρόνια όμως εντοπίζεται ιδιαίτερο πρόβλημα με τα ταμεία, τα οποία αργούν χαρακτηριστικά να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές υποχρεώσεις τους απέναντι στα καταλύματα, με αποτέλεσμα να στερούν την ρευστότητα από τις τουριστικές μονάδες, σε καιρούς στενάχωρους όπου κάθε ευρώ μετράει. Έτσι λοιπόν όταν μία τουριστική επιχείρηση δέχεται κοινωνικούς τουρίστες, συνήθως εξοφλείται για τις υπηρεσίες της μετά το τέλους του τρέχον έτους δηλαδή μετά και από 6-7 μήνες ενώ όταν το ταμείο επιδότησης είναι ο ΕΟΤ τότε ο χρόνος αναμονής μπορεί να φτάσει τα 2 ή και 3 χρόνια. Υπάρχουν πολλές μονάδες που ακόμη περιμένουν να εισπράξουν τα χρήματα τους από το πρόγραμμα του 2009! Και χωρίς να φτάνει αυτό, οι ίδιες επιχειρήσεις συνεχίζουν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους κάθε χρόνο με συνέπεια σε κοινωνικούς τουρίστες.

Είναι οξύμωρο και παράλογο ο φορέας με τα μεγαλύτερα φέσια σε τουριστικές επιχειρήσεις να είναι ο ΕΟΤ. Ο κύριος φορέας της βαριάς μας βιομηχανίας με τους ρυθμούς ανάπτυξης που θα βγάλει την χώρα από το οικονομικό αδιέξοδο. Και ερχόμαστε στο δια ταύτα: Πώς γίνεται να ζητάς από τις τουριστικές επιχ