"Πουλάνε τη χώρα και τους πολίτες σε σκλαβοπάζαρο και δεν νρέπονται".

Άρθρο του Β΄ Αντιπροέδρου της ΑΝ.Ε.Α.Ε.Δ. Π. Αλεξόπουλου

Πάνε 40 περίπου χρόνια που διαφωνούσα με φίλο μου τριτοετή στο πολυτεχνείο ο οποίος διερρήγνυε τα ιμάτιά του ότι στο Αιγαίο-στην Ελλάδα δεν υπάρχουν πετρέλαια-υδρογονάνθρακες. Έτσι τους έλεγε ο αξιότιμος κ. καθηγητής στα από καθέδρας μαθήματα. Είχα διαφορετική άποψη και παρεξηγήσιμη, εφόσον οι δικές μου σπουδές δεν ήταν οι υδρογονάνθρακες. Αυθεντία ίσως ο κ καθηγητής αλλά άξιο τέκνο, εντός εισαγωγικών, της πατρίδος, του λαού που......
τον σπούδασε με τον ιδρώτα και το αίμα του.

Σήμερα τέτοια άξια τέκνα είναι γεμάτος ο τόπος, προσπαθώντας όλα τους να αποδημήσουν την χώρα. Την χώρα που τους γέννησε. Να καταστρέψουν αυτόν τον Λαό και γίνεται αυτό από τους περισσότερους συνειδητά, ενώ από κάποιους άλλους λόγω πολιτικής ηληθιότητος, πανέξυπνους κατά τα λοιπά. Αυτή η μερίδα ανθρώπων που σπούδασαν έχουν την κύρια ευθύνη για ότι μας συμβαίνει, για τον χαμό της χώρας μας και του Λαού της.

Δεν υπερβάλλω. Ασυνείδητα η συνειδητά μπήκαν στην υπηρεσία ξένων προς την χώρα μας συμφερόντων και αντί για ηγέτες κατάντησαν νεκροθάφτες της ίδιας της πατρίδος τους και προφανώς και των απογόνων τους. Άνθρωποι χαμηλού ήθους με ανύπαρκτες αξίες στην ηθική τους υπόσταση, για αυτό και δωσίλογοι καθώς συμμετέχουν ομαδικώς στην προδοσία εις βάρος της χώρας. Πωλούν αντί πινακίου φακής ολόκληρη την χώρα, όλο τον Λαό της, σέρνοντάς μας στο σκλαβοπάζαρο του κατά τα άλλα ελεύθερου κόσμου, όπως μας συνήθισε η διαχρονική προπαγάνδα των διεθνών τοκογλύφων να πιστεύουμε. Μας φούσκωσαν τα μυαλά με αέρα κοπανιστό, όπως λέει ο Λαός, για δήθεν ελευθερία και ευτυχία και να το αποτέλεσμα. Μας παίρνουν τα σπίτια μας τα όσα φτιάξαμε σε μια ζωή στηριγμένα σε σκληρή δουλειά και πίστη στο μεγάλο ψέμα.

Ελευθερία και Ευτυχία μέσα στο σύστημα το σκάρτο και εγκληματικό. Ας πάρουμε τώρα να έχουμε αυτά που μας αξίζουν, δούλοι όντες μια βρώμικης προπαγάνδας, αυτά που ποθήσαμε έτοιμοι να κάνουμε κάθε έγκλημα που ήθελε το σύστημα συνειδητά η ασυνείδητα ελάχιστη σημασία έχει. Κρετίνοι καραμπινάτοι μιας και σήμερα ακόμη παρόλα όσα μας έχουν συμβεί εμείς το πώς θα βγάλουμε τα μάτια ο ένας του αλλουνού στοχεύουμε.

Και μην μου ειπεί κάποιος πως έτσι δεν είναι γιατί έτσι αναντήρητα είναι. Ακόμη και μετά τον χαμό που γίνεται τα ψίχουλα απ το τραπέζι του αφεντικού κυνηγάμε κάποιοι και δεν ξέρουμε τι φτώχεια στο πνεύμα έχουμε και τι προδοσία διαπράττουμε. Χαζοχαρούμενοι του είδους κάποιοι από εμάς τώρα έστω ξυπνάμε από τον λήθαργο και βλέπουμε μπροστά μας το κενό, το χάος με τρομαγμένα μάτια και σε ένα αγχωτικό αδιέξοδο που λίγο λίγο σαν σαράκι τρώει το μυαλό μας και το σώμα μας παίρνει όλη την ικμάδα της ζωής μας ώσπου στο τέλος χωρίς ανθρώπινη αξιοπρέπεια θα σερνόμαστε ράκη αξιοθρήνητα, ζόμπι για λύπη και για κλάματα. Φως κανένα, γιατί στο χάος που βρισκόμαστε πλυμένα κεφάλια από την 70άχρονη και όχι μόνον προπαγάνδα των επικυρίαρχων ο ένας στρέφεται κατά του άλλου μας, θυμίζοντας κοπάδι γαλόπου