Ο δικός Χριστός

Τι έκανε ο Χριστός; Μήπως έκατσε να συζητήσει με τους εμπόρους; Όχι. Ο Χριστός ήξερε, πως
από ένα σημείο και πέρα, δεν έχουν νόημα τα λόγια. Ακόμα και τα δικά Του. Όταν οι άνθρωποι
δεν καταλαβαίνουν και μετατρέπουν τον οίκο του Πατρός σε οίκο εμπορίου, μόνο μια λύση υπάρχει.
Μαστίγιο (όπλο) και διώξιμο.
Σύμφωνα με την σχετική περικοπή του Ευαγγελίου, ο Χριστός, πηγαίνοντας στο ναό του Σολομώντα,
βλέπει εκατοντάδες μικροπωλητές. Τότε έκανε ένα μαστίγιο από σκηνιά και τους έβγαλε όλους έξω
από το ναό μαζί με τα πρόβατα και τα βόδια. Τα τραπέζια δε και.....
τα καθίσματα εκείνων που πουλούσαν
περιστέρια, τα αναποδογύρισε. ‘Μην κάνετε τον οίκο του πατρός μου, οίκο εμπορίου’, τους είπε
σύμφωνα με το Ευαγγέλιο.

Ο Χριστός μας δείχνει το δρόμο. Τι ακριβώς έκανε;

Πρώτα πρώτα διαπίστωσε μια κατάσταση. Την έλλειψη απόλυτου σεβασμού ενός χώρου.

Και εμείς σήμερα, όλοι σχεδόν, διαπιστώνουμε την απόλυτη έλλειψη σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή.
Στη φύση που μας περιβάλλει. Στο σύνολο. Διαπιστώνουμε την κυριαρχία μιας παγκόσμιας ομάδας
σε όλους τους λαούς της γης. Με τις κατά τόπους εντεταλμένες αρχές, στη δύση δήθεν ‘δημοκρατικά’
εκλεγμένες, οι κυρίαρχοι, έχουν ως σκοπό την πλήρη υποταγή μας. Θέλουν να κυριαρχήσουν στο χρόνο
μας δημιουργώντας ένα σύστημα ψεύτικων αναγκών. Πείθοντάς μας ότι πρέπει να τις ‘καλύψουμε’,
αφιερώνουμε το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μας στην ‘δουλειά’ (δουλεία) ή στην αναζήτησή της.
Μα οι κυρίαρχοι, θέλουν κυρίως να επικρατήσουν στη σκέψη μας. Θέλουν την ‘κατάληψη’ του
μυαλού μας. ‘Εκεί είναι ο στόχος’ . Γιατί αν μας κάνουν να ‘σκεφτόμαστε’ με τον τρόπο που εκείνοι
επιθυμούν, νομίζοντας πως αυτό που σκεπτόμαστε είναι δικό μας δημιούργημα, γινόμαστε απείρως
προθυμότεροι να πράττουμε σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα. Γινόμαστε ‘πρόθυμοι δούλοι’.
Έτσι τα αφεντικά δεν διακινδυνεύουν εξεγέρσεις, αφού ο σκλάβος, έχει εσωτερικεύσει αυτά που θα πρέπει
να πιστεύει και να πράττει. Πιστεύει ας πούμε, τόσο πολύ πως το πολίτευμά μας, είναι ‘δημοκρατία’ που
έχει κάνει δική του υπόθεση την υπεράσπισή της. Για να πετύχουν την «νοητική υποδούλωση’ έχουν
αναπτύξει τα μέγιστα, τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης και ιδίως την τηλεόραση. Γιατί ιδίως με την
τηλεόραση, γινόμαστε πρόθυμοι δούλοι.

Η τέλεια υποδούλωση. Παρά την πρόοδό μας, είμαστε πολύ χειρότερα από τους αρχαίους σκλάβους.
Εκείνοι διέθεταν στο αφεντικό το σώμα τους. Εμείς και το μυαλό μας. Εκείνοι δεν
είχαν να
αντιμετωπίσουν τον συνεχή βομβαρδισμό των μηνυμάτων (εμπορικών ή πολιτικών) από την τηλεόραση.
Σε μας ο αγώνας για να ξυπνήσει το μυαλό είναι πολύ πιο δύσκολος.

Όλα αυτά τα διαπιστώνουμε. Τι κάνουμε όμως;

Τι έκανε ο Χριστός; Μήπως έκατσε να συζητήσει με τους εμπόρους; Όχι. Ο Χριστός ήξερε, πως
από ένα σημείο και πέρα, δεν έχουν νόημα τα λόγια. Ακόμα και τα