Εκτός από τα θανατηφόρα γκάλοπ, υπάρχει και το Γουδί

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Δεν είναι μόνο η απόλυτη απαξίωση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος που αποτυπώνεται και στην τελευταία έρευνα της Public Issue για τον ΣΚΑΪ και την «Καθημερινή της Κυριακής». Δεν πρόκειται απλώς για την καταγραφή της «ελεύθερης πτώσης του δικομματισμού» και του κατακερματισμού του πολιτικού σκηνικού.
Αυτό που διαβάζουμε ανάμεσα σε ποσοστά, απώλειες και κέρδη είναι μια ακόμη προσπάθεια της κοινωνίας να δώσει σε κάποιους μια ευκαιρία χωρίς να πιστεύει, όμως, ότι και....
αυτοί μπορούν να κάνουν κάτι.

Ανεβάζουν το ΚΚΕ στο 12% - αλλά είναι ψήφος αντίδρασης, ξέρουν ότι η Ελλάδα δεν θα αποκτήσει ποτέ κομμουνιστικό σύστημα. Ούτε επιθυμούν λύσεις τύπου υπαρκτού σοσιαλιστικού, όσοι μέσα στην οργή τους όλο και πιο συχνά επαναλαμβάνουν «ΚΚΕ θα ψηφίσω, ρε»!

Δίνουν στο ΛΑΟΣ ποσοστό της τάξης του 8,5%, αλλά αυτό είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας της Νέας Δημοκρατίας να συγκρατήσει τις δυνάμεις της, δίνοντας πολιτικό περιεχόμενο με συγκεκριμένη στόχευση στον δημόσιο λόγο της.

Φέρνουν τον ΣΥΡΙΖΑ στο 5,5%, καθώς ο Αλέξης Τσίπρας έχει τον τελευταίο καιρό αναπτύξει έναν επιθετικό και αποκαλυπτικό πολιτικό λόγο, αλλά ξέρουν πως στο συγκεκριμένο μαγαζί επικρατεί πάντα η λογική του «τρεις λαλούν και δυο χορεύουν».

Η Δημοκρατική Αριστερά και οι Οικολόγοι παραμένουν στο όριο του 3%, που σημαίνει ότι ο λόγος τους δεν πείθει ότι μπορούν να συμβάλουν με πραγματικές λύσεις στην αντιμετώπιση της κρίσης.

Η Δημοκρατική Συμμαχία παραμένει κάτω από το όριο του 3% (2,5%), επιβεβαιώνοντας ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός – και στην προκειμένη περίπτωση έχει γίνει κακή (και αναγκαστικά προσωποκεντρική) αρχή.

Οι νέοι «παίκτες», όπως το Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών του Γιάννη Δημαρά δεν έχουν μετρηθεί, αλλά ο κίνδυνος και εδώ είναι να θεωρηθεί ότι πρόκειται για μια πρόχειρη συνέχεια μιας περιφερειακής προσπάθειας.

Είναι σαφές ότι όσοι έφυγαν από τα μεγαλύτερα μαγαζιά θα δυσκολευτούν πολύ να πείσουν – κατά την γνώμη μου δεν θα τα καταφέρουν – αυτούς που εγκατέλειψαν την μεγάλη μπάμπουσκα, να ρίξουν μια ματιά στις μικρές που βγαίνουν από την κοιλιά της.

Είναι επίσης σαφές ότι ουδείς είναι ικανοποιημένος από οποιονδήποτε και οτιδήποτε. Ικανοποιημένο από την κυβέρνηση δηλώνει μόνο το 11% και από την αξιωματική αντιπολίτευση μόνο το 6%. Αλλά και όταν ερωτούνται οι πολίτες ποιος ασκεί την καλύτερη αντιπολίτευση, στην πλειοψηφία τους δίνουν ψήφο εμπιστοσύνης στον «Κανένα».

Κι’ αν ο δικομματισμός δέχεται τα μεγαλύτερα πλήγματα, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι πως ο κόσμος δεν καταδικάζει μόνο τους ολετήρες. Απαξιωτική ματιά ρίχνει και προς τα… ολετηράκια που τόσα χρόνια είτε μετείχαν της εξουσίας απευθείας (με την συμμετοχή τους στα μεγάλα κόμματα χωρίς ποτέ να πουν «δεν πάει άλλο, πάω σπίτι μου»), είτε απλώς ενδιαφέρονταν να διατηρούν τα μικρά ποσοστά τους για να υπάρχουν στις παρυφές του συστήματος.

Ας