Μηδέν Άγαν

Παραμονή επετείου 28 Οκτωβρίου 1940. Αλήθεια πόσο γρήγορα έκλεισε ένας κύκλος στην ιστορία αυτής της χώρας για να ξεκινήσει ένας άλλος σχεδόν με τα ίδια χαρακτηριστικά. Άνθρωποι που έζησαν την δυστυχία σ’ εκείνα τα χρόνια ζούνε ακόμη για να διαπιστώσουνε ότι η ιστορία κάνει κύκλους.
Όταν τα σημάδια των καιρών γύρω μας μοιάζουν να επαναλαμβάνονται σαν σφάλμα ενός εικονικού ψηφιακού κόσμου τότε το πιο πιθανό είναι να επαναλαμβάνονται τα ίδια ανθρώπινα λάθη, να ζούμε κάτω απ’ τον έλεγχο των ίδιων ελαττωμάτων που....
κουβαλούσαμε σε μια άλλη εποχή.
Απληστία, θυμός, φθόνος, λαγνεία, οκνηρία, μερικά απ’ αυτά που συνθέτουν τον άλλο μας εαυτό και ανά διαστήματα ηγούνται των πράξεων μας διαμορφώνοντας το περιβάλλον που ζούμε πλάθοντας συνθήκες ζωής και ανθρωπίνων σχέσεων ρουφώντας την πολύτιμη ενέργεια που μας συντηρεί. Κατάκοποι μετά από μακρόχρονη περίοδο ασυνείδητης ζωής κοιτάμε πίσω να δούμε το μονοπάτι που χαράξαμε μήπως αντιληφθούμε πως φθάσαμε ως εδώ. Απαλλαγμένοι για λίγο απ’ τα ψυχοφθόρα κακόβουλα στοιχειακά που εμείς δημιουργήσαμε βλέπουμε τα πράγματα πιο καθαρά.
Χρήματα, αποθησαύριση υλικού πλούτου, ολοένα και μεγαλύτερη επεκτατική μανία εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, έλεγχος σκέψης, με σκοπό τι; Ποιος θα κατέχει περισσότερα και θα περάσει ζωή χαρισάμενη σε βάρος άλλων που έτυχε να ζούνε σε μια πλούσια από φυσικούς πόρους γη. Και μετά τι; Θα επέλθει κορεσμός ή μήπως η λύσσα για περισσότερα αγαθά θα γίνει ακόμη πιο δυνατή; Αυτή η ατέρμονη διαδικασία ταύτισης με την ύλη δεν βγάζει πουθενά. Ο αρθρογράφος του περιοδικού Άβατον στο τεύχος που κυκλοφορεί επισημαίνει πολύ σωστά ότι το δέκατο τρίτο μπλουζάκι στην ντουλάπα μας είναι αποτέλεσμα της τεχνικής του μάρκετινγκ και δεν μας είναι απαραίτητο να ντύσουμε αυτό το σώμα σ’ αυτή τη ζωή. Η φίλη μου Ελένη Κίτσου σε άρθρο της που φιλοξενείται σ’ αυτό το blog αναλύει εύστοχα ότι ζούμε «Ένα παραμύθι για μεγάλα παιδιά».
Οι όψεις του νομίσματος είναι δύο. Η υλική και η πνευματική. Παρόλο που η πρώτη είναι φθαρτή και πρόσκαιρη είναι αυτή που προσκολλάται πάνω μας ή το αντίθετο θα έλεγα και μας παρασύρει σε μια ζωή που κυλά σαν γάργαρο νερό κι εμείς αφηνόμαστε στην ορμή του ασυνείδητα ώσπου να πιαστούμε τυχαία σαν παλιόρουχα σε κάποια ξερόκλαδα της όχθης και μετά το επόμενο κύμα να μας παρασύρει ξανά και ξανά και ξανά.
Ο υλικός πλούτος είναι ενέργεια και σαν τέτοια δεν μπορεί να εγκλωβιστεί σε θησαυροφυλάκια ούτε να μείνει σφιχτά κλεισμένη σε κάποια ανθρώπινη χούφτα. Θα αντιπαλέψει για να ελευθερωθεί και θα τιμωρήσει τον δεσμώτη της με πείσμα, όχι από εκδίκηση αλλά εφαρμόζοντας συμπαντικούς νόμους που πιθανόν διαφεύγουν της αντίληψης κάποιων που μάλλον εθελοτυφλούν είτε προσπαθούν να τους δαμάσουν ανεπιτυχώς.
Η άλλη όψη η πνευματική φαντάζει για την πλειονότητα σαν ένα όμορφο παραμύθι για μικρά παιδιά που δεν μπορεί να είναι αλήθεια κι έτσι αφήνεται σε μια μικρή γωνιά του ανθρώπινου μυαλού να περιμένει με υπομονή την ώρα που θα αποκαλυφθεί στον μυημένο όταν καταφ