ΜΙΑ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ ΤΟΥ 2009 ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΑΙΡΗ...

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΡΙΣΗ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΡΙΣΗ

Τί εἶναι ἡ παγκόσμια κρίση; Πῶς συνέβη;

Ἄλλοι λένε πὼς φταίει τὸ χρηματοπιστωτικὸ σύστημα γιὰ ὰγορὰ κατοικίας, ἄλλοι ἡ αὐτοκινητοβιομηχανία, ἄλλοι τὸ πετρέλαιο, κ.ο.κ.
Γιὰ νὰ ξεπεράσουμε τὰ οἰκονομικὰ καὶ να μποῦμε στὴν οὺσία καὶ τὴν αἰτία τοῦ προβλήματος, ἔγραψα μιὰ σχεδὸν ἀστεῖα ἱστορία, ποὺ ὡστὀσο περιέχει τὴ λέξη κλειδὶ του προβλήματος.

Ἡ ἱστορία εἶναι φανταστικὴ καὶ οἱ διάλογοι δὲν ἔχουν σχέση μὲ τὴν ....
πραγματικότητα. Καθὼς θὰ σᾶς τὴ διαβάζω θὰ καταλάβετε γιατί κάνω αὐτὴ τὴ διευκρίνηση:

«Ἦταν κάποτε ἕνας ἄνθρωπος, ἕνας ὁποιοσδήποτε ἄνθρωπος, ἄς τὸ πῶ πιὸ σωστὰ, ἦταν κάποτε ὁ ἄνθρωπος... Ἦταν βασιλιᾶς ἀλλὰ ξέπεσε, ἔγινε ζητιᾶνος μέσα στὴν ἴδια του τὴν ὕπαρξη, ἄρχισε νὰ δουλεύει γιὰ νὰ ζήσει... Βρῆκε τρόπους γιὰ νὰ κάνει πιὸ εὔκολη τὴ ζωή του.

Ἔφτιαξε πόλεις, κράτη, ἔκανε πολέμους γιὰ νὰ ἐπιβάλλει στοὺς ἄλλους αὐτὸ που πίστευε, ἔγινε πορθητὴς, δυνάστης, τύρανος...»

«Μὰ τί ἀνοησίες εἶναι αὐτὲς ποὺ μοῦ διαβάζεις;» τὸν διέκοψε ἀπότομα ἡ γυναῖκα του, «αὐτὰ θὰ πεῖς στοὺς ἀνθρώπους; Τὴν ἱστορία τοῦ Ἀδάμ καὶ τὴν πορεῖα τῆς ἀνθρωπότητας μἒτὰ τὴν πτώση; Λὲς καὶ δὲν τὰ ξέρουν!

Θα γίνεις βαρετὸς, καλὰ σοῦ εἶπα νὰ μὴν την κάνεις τὴν ὁμιλία! Ξανασκέψου το! Ἔχεις άκόμα καιρὸ νὰ τὴν ματαιώσεις! » Τὴν ἄκουγε μὲ προσοχή, ἀναγνώριζε πάντα στὴν σκληρὴ κριτική της, τὸν μυστικὸ τρόπο της νὰ τὸν προστατεύει κι ἔτσι ἔσχισε τὸ χειρόγραφο. Πῆγε στὸ γραφεῖο του κι ἄρχισε νὰ γράφει σὲ πρῶτο πρόσωπο:

«Δὲν ξέρω πῶς ἔφτασα ὥς ἐδῶ...κάποτε ἤμουνα ἀθῶος, ἀμέριμνος!

Πῶς βρέθηκα φορτωμένος μ’ὅλα αὐτὰ τὰ συμπράγκαλα τῆς ἐρήμου;

Αὐτοκίνητο, κινητὸ τηλέφωνο, τηλεόραση, ὑπολογιστή...»

«Πάλι ἀνοησίες γράφεις!» τὴν ἄκουσε νὰ τοῦ λέει, «τί φταῖνε τὰ σύνεργα τῆς τεχνολογίας; Αὐτὸ εἶναι τὸ πρόβλημα;»

«Μὰ με παρακολουθεῖς; Εἶπε ἐνοχλημένος καὶ γύρισε πρὸς το μέρος της, ἀλλὰ δὲν εἶδε κανέναν... Αὐτὴ τὴ φορὰ δὲν ἦταν ἡ γυναῖκα τουἀλλὰ ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός του ποὺ φώναζε μέσα του μὲ τὴ φωνή της...

Τσαλάκωσε τὸ χαρτὶ καὶ τὸ πέταξε, πῆρε μιὰ καινούργια ὁλόλευκη σελίδα καὶ ἀργά, ἀποφασιστικά, ἔγραψε μὲ κεφαλαῖα γράμματα μιὰ μόνο λέξη:

ΑΠΛΗΣΤΕΙΑ

Αὐτή η λέξη, εἶναι ἡ λέξη κλειδί .

Ἀπληστεία σημαίνει, ἀδυναμία πληρότητας. Πῶς ὅμως φτάσαμε στην ἀπληστεία; Ἄν καὶ στὴν ἱστορία μου τὸν ἔκραξε ἡ γυναῖκα του ποὺ πῆγε τόσο πίσω, μιὰ σύντομη ἀναδρομὴ εἶναι ἐπιβεβλημένη.

Ἀπό τὴν ἐπιβολὴ τοῦ ὶσχυροῦ σὲ ἐπίπεδα πολιτισμοῦ φτάσαμε στὴν ἐπιβολή τῆς ἰσχύος καὶ τοῦ χρήματος τῶν ἀπολίτιστων.

Οἱ οἰκονομικὰ καὶ στρατιωτικὰ ἰσχυροὶ, ἐπέβαλαν τὶς δικές τους «ἀξίες».

Αὐτὴ ἡ σταδιακὴ ἐπιβολὴ των νέων «ἀξιῶν», ἐπέφερε μιὰ σειρὰ ἀπὸ κρίσεις ποὺ προηγήθηκαν τῆς σημερινῆς κρίσης ποὺ εἶναι καὶ η σύνθεσή τους:

Κρίση στὴ γλῶσσα.

Σὲ ὅλες τὶς ἐθνότητες ἀναπτύχθηκε ἡ λεγόμενη γλῶσσα του ἐμπορίου καὶ ἡ συνενόηση γίνετ