Μας κορόιδεψαν μαζί. Γιατί έφυγε μόνο ο ένας;

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Συγγνώμη, αλλά μήπως κακώς κόπηκαν μισθοί και συντάξεις και επιβλήθηκαν διαφόρων λογιών φόροι;

Μήπως όλα αυτά τα οποία ζούμε – οι αιματηρές θυσίες, η βαθιά ύφεση, η ανεργία, τα μέτρα επί μέτρων – είναι αποτέλεσμα ενός μεγάλου, εγκληματικού λάθους;

Μήπως κακώς μας κουβαλήθηκε η τρόικα, μήπως μας έπιασαν στον ύπνο οι δανειστές, μήπως δεν διαπραγματευτήκαμε το....
σωστό πακέτο στήριξης;

Αν όχι, αν όλα έγιναν σωστά, αν όλα έγιναν όπως έπρεπε να γίνουν, αν δεν υπήρχε άλλος δρόμος, άλλα περιθώρια, άλλες δυνατότητες, αν το Μνημόνιο 1 σχεδιάστηκε σωστά και αν το Μνημόνιο 2 αποτελεί απλώς ένα δεύτερο βήμα και όχι το μέσον για να καλυφθούν οι τρύπες του πρώτου, τότε ο κ. Παπακωνσταντίνου κακώς απομακρύνθηκε από την θέση του υπουργού των Οικονομικών.

Αν όλα όσα εξήγγειλε τον Δεκέμβριο του 2009 ο κ. Παπακωνσταντίνου, «για να μειωθεί το έλλειμμα χωρίς να πληγούν οι ασθενέστεροι» (και, βέβαια, χωρίς να καταφύγουμε στο ΔΝΤ), έγιναν πράξη τότε κακώς δεν βρίσκεται στη θέση του.

Θυμάται κανείς; Για εκείνες τις εξαγγελίες μιλάω. Ανάμεσά τους, η μείωση των καταναλωτικών δαπανών του δημοσίου κατά 25%, τα 2,6 δις ευρώ για στήριξη των ασθενεστέρων από τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων, η αύξηση του επιδόματος ανεργίας κατά 5%, οι αυξήσεις στο Δημόσιο στο ύψος του πληθωρισμού για όσους αμείβονται με 2.000 ευρώ τον μήνα.

Επίσης, αν ορθώς ο κ. Παπακωνσταντίνου διαπραγματεύτηκε με την τρόικα το 2010 και αν πέτυχε το καλύτερο στο Eurogroup της 11ης Μαρτίου (όταν μπήκε από το παράθυρο η προοπτική της χρεοκοπίας και της συμμετοχής των ιδιωτών στο χρέος, με αποτέλεσμα όλα τα σημερινά βάσανά μας), τότε όχι μόνο δεν έπρεπε να γίνει για χάρη του ο χθεσινός ανασχηματισμός, αλλά έπρεπε να τον δαφνοστεφανώσουμε πάραυτα.

Αν ορθώς έφερε άνθρωπο από το ΔΝΤ στην ηγεσία της στατιστικής υπηρεσίας και ορθώς δέχθηκε ξένους στην ειδική επιτροπή αποκρατικοποιήσεων, τότε έπρεπε να τον επευφημούμε ως ήρωα.

Αν, όμως, όλα τα παραπάνω δεν ισχύουν, τότε η μοναδική του ευθύνη περιορίζεται στο γεγονός ότι και ο κ. Παπακωνσταντίνου (όπως και πολλοί άλλοι όλων των κυβερνήσεων που έχουν περάσει από την δύστηνη αυτή χώρα) ανέλαβε μια αποστολή που δεν μπορούσε να φέρει σε πέρας.

Έγκλημα είναι κι’ αυτό, αλλά σ’ αυτήν την περίπτωση έπρεπε να είχαμε βάλει στη φυλακή κόσμο και κοσμάκη.

Μπορεί, λοιπόν, ο πρωθυπουργός να μας πει αν καλώς ή κακώς «ανασχημάτισε» τον κ. Παπακωνσταντίνου, στέλνοντάς τον να αναλάβει την «πράσινη ανάπτυξη», που όμως είναι πολύ ακριβή για να ασχοληθεί κανείς μ’ αυτήν σε καιρό μνημονίου;

Τον απέπεμψε – στέλνοντάς τον κατευθείαν στο στόμα του λύκου (Φωτόπουλου), με τον οποίο μαζί έκαναν τα «ντου», αλλά τώρα χώρισαν οι δρόμοι τους – επειδή δεν έκανε σωστά τη δουλειά του;

Ή μήπως ο κ. Παπακωνσταντίνου τα πήγε μια χαρά και απλώς ο κ. Παπανδρέου θυσίασε το πιο καλό του στέλεχος στον