Κόσμος και κοσμάκης "δούλευε" για να μας πείσει ότι το "κουτσάλογ​ο" ήταν άλογο πίστας

Η μεγάλη πλάκα ήταν όταν ο Ανδρεας Παπανδρέου γέρασε και παραλίγο να χύσει την καρδάρα με το "γάλα".

Παραλίγο να χαθεί η πανάκριβη "επένδυση" των Εβραίων για έναν ποδόγυρο.
Ο δειλός σεξομανής τα "έχασε" λόγω γήρατος και ασθενειών και "άλλαξε".
Έγινε τολμηρός σεξομανής.
Για μια αεροσυνοδό τόλμησε και χώρισε τη......
Μαργαρίτα, απειλώντας τα πάντα με κατάρρευση.

Έσπασε ο "κρίκος" της διαδοχής και κινδύνευε ο σχεδιασμός που προέβλεπε εβραϊκή δυναστεία στην Ελλάδα.

Ο γιος του έπεσε σε δυσμένεια και συστρατεύτηκε με την εγκαταλειμμένη μάνα του. Ευτυχώς για όλους αυτούς ο γέρος πέθανε γρήγορα και έστω και αναξιοπρεπώς έσωσαν την "παρτίδα".

Ευτυχώς η νέα γυναίκα του δεν γέννησε δικό του παιδί, γιατί "μαύρη" θα ήταν η μοίρα του.
Θα το "έτρωγαν" ζωντανό οι Εβραίοι.
Είναι βέβαιον ότι κάποια κέντρα θα διέδιδαν "τρελά" πράγματα γι' αυτό. Είναι βέβαιον ότι θα είχε την τύχη του αδερφού του Ανδρέα.

Το θέμα είναι ότι, εξαιτίας εκείνου του γρήγορου θανάτου, η Μαργαρίτα Τσαντ μπόρεσε και "έκλεψε" εκ νέου το "κλεμμένο" όνομα.
Δεν χρειάστηκε να πολεμήσει παραπάνω από τα εντελώς βασικά.
Δεν χρειάστηκε να υπερασπιστεί τη μοναδικότητα του παπανδρεϊκού DNA, που κληρονόμησαν μόνον τα δικά της παιδιά.
Δεν χρειάστηκε να κατηγορήσει ορφανά βρέφη.
Δεν χρειάστηκε να ενημερώσει το πανελλήνιο για την "ελαττωματικότητά" τους.
Το μόνο που έκανε ήταν το βασικό για μια γυναίκα "επενδύτρια". Εντελώς ξεδιάντροπα η πρώην κυρία Παπανδρέου περιφέρεται με το όνομα Παπανδρέου, παρ' όλο που υπάρχει νόμιμη χήρα Παπανδρέου.

Αυτή ανέλαβε να σώσει την "παρτίδα" και βέβαια την κληρονομιά των άβουλων και δειλών παιδιών της.
Αυτή, που δηλώνει πολιτική ακτιβίστρια και συγγραφέας, εκμεταλλευόμενη αποκλειστικά και μόνον το όνομα και το κύρος του πρώην άντρα της.
Αυτή, που υποθέτει ο γράφων ότι μάλλον έχει καταφέρει να συντηρείται με δημόσια χρήματα.
Ως παλιά "καραβάνα" του ΠΑΣΟΚ, που γνώριζε πρόσωπα και πράγματα, μπόρεσε κι επέβαλε εκ νέου την παρουσία της οικογένειάς της στο κόμμα.
Άλλες φορές με παρακάλια και άλλες φορές με άλλα μέσα κατάφερε τελικά κι επανέφερε τον παροπλισμένο γιο της στο προσκήνιο.
Έναν γιο τρομο¬κρατημένο, δειλό, άσχετο κι αδύναμο.
Έναν γιο που δεν διεκδικούσε τίποτε και θα μπορούσε να καταλήξει χωρίς την παραμικρή αντίδραση κλητήρας σε κάποιο υπουργείο.
Με παρακάλια και τιμής ένεκεν —λόγω ονόματος— ο Γιωργάκης έγινε αναπληρωτής υπουργός εξωτερικών.
Ένας αναπληρωτής διακοσμητικός και χωρίς αντικείμενο.

Από εκεί και πέρα τα πράγματα ήταν εύκολα.
Από τη στιγμή που "τρύπωσε", ήξεραν οι Εβραίοι τι να κάνουν.
Δεν τους φτάνει κανένας στην προπαγάνδα.
Κόσμος και κοσμάκης "δούλευε" για να μας πείσει ότι το "κουτσάλογο" ήταν άλογο πίστας.

Το δύσκολο ήταν από κάπου να "πιαστεί" ο "κουλός" και αυτό το οφείλει στη μητέρα του.
Στη συνέχεια ο γιος είχε την ίδια περίπου "θαυματουργή" όσο και