ΚΑΙ ΡΩΤΟΥΣΕ Η ΓΟΡΓΟΝΑ, ΚΑΠΕΤΑΝΙΕ ΖΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

Και οι καπεταναίοι είτε από φόβο, είτε από σεβασμό, είτε από άγνοια απαντούσαν στην γοργόνα και αναλόγως την απάντηση έσωζαν το πλοίο τους, η το καταδίκαζαν στην αιώνια άβυσσο.

Ποιά λοιπόν ήταν η γοργόνα, που όταν της απαντούσαν ότι ο βασιλιάς Αλέξανδρος πέθανε αυτή τότε από θυμό βούλιαζε το πλοίο και ποια ήταν η γοργόνα, που.....
όταν ο καπετάνιος της έλεγε ότι ο βασιλιάς Αλέξανδρος ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει, αυτή τότε όχι μόνο δεν βύθιζε το πλοίο αλλά το προστάτευε μέχρι τον προορισμό του.

Μήπως ήταν η αδελφή του Μεγάλου μας Αλεξάνδρου, που από την θλίψει του χαμού του έγινε γοργόνα και από τότε περιφέρεται στους ωκεανούς και στις θάλασσες ψάχνοντας να βρει το μεγάλο βασιλιά, που σε καμία περίπτωση δεν δέχτηκε τον θάνατο του, η μήπως η γοργόνα ήταν ο λαός, που από την δίψα και την αγάπη για την πατρίδα του ήταν έτοιμος να κατατροπώσει όποιον του έλεγε ότι η χώρα του θα πρέπει να πεθάνει.

Έλληνες, αυτός ο τόπος γέννησε και συνεχίζει να γεννά άξιους ημίθεους ανθρώπους και ήρωες, αλλά οι κάθε λογής ανθέλληνες του τότε και του τώρα τους κρύβουν σε υπόγεια και σκοτεινά τούνελ και στην θέση τους τοποθετούν αντίγραφα κέρινων ομοιωμάτων, που μεν μοιάζουν με Έλληνες αλλά δεν είναι και με την παραμικρή δυσκολία καίγονται και λιώνουν, αφήνοντας πίσω τους μόνο κάπνα και στάχτες.

Έλληνες, γιατί σταματήσαμε να γυρνάμε στους ωκεανούς ψάχνοντας για τον Αλέξανδρο μας, γιατί σταματήσαμε να ρωτάμε τους καπεταναίους εάν ζει ο μεγάλος μας βασιλιάς, γιατί αφήσαμε στα χέρια σύγχρονων αυστραλοπιθήκων να καπηλεύονται το όνομα και την προέλευση του ημίθεου προγόνου μας, γιατί ρε Έλληνες, γιατί.

Μήπως κουραστήκαμε να είμαστε φύλακες αυτού του ιερού τόπου, μήπως κουραστήκαμε να λεγόμαστε Έλληνες, μήπως δεν αντέχουμε άλλο να σηκώσουμε στα χέρια μας αυτήν την Κυρία που λέγεται ΕΛΛΑΣ και αποφασίσαμε τον ρόλο αυτό να τον παραδώσουμε στα βρώμικα χέρια του κάθε ορκισμένου εσωτερικού και εξωτερικού ανθέλληνα, που μοναδικό του όνειρο είναι να δει αυτόν τον τόπο και αυτό το έθνος να χάνεται από προσώπου γης, όπως οι στάχτες σκορπίζουν στο φύσημα του ανέμου.

Γοργόνα κυρά των θαλασσών και των απέραντων ωκεανών, εάν δεν υπάρχουν πλέον καπεταναίοι να σου πουν ότι ο βασιλιάς Αλέξανδρος ζει τότε να μην στενοχωριέσαι, διότι υπάρχουν ακόμα Έλληνες, που περιμένουν με λαχτάρα να τους ρωτήσεις και τότε αυτοί θα σου απαντήσουν, όχι από φόβο, αλλά από σεβασμό, ότι ζει και βασιλεύει και τον κόσμο κυριεύει.

Κάποτε, κάποια στιγμή μέσα μας θα ξαναζωντανέψουν οι πρόγονοι μας και θα κοιταχτούμε τότε στον καθρέπτη μας και θα δούμε ότι, είμαστε φύλακες του φωτός και του τόπου τούτου και θα ξαμοληθούμε και πάλι στους απέραντους ωκεανούς για να βροντοφωνάξουμε στους καπεταναίους όλου του κόσμου ότι, η ΕΛΛΑΣ είναι ο κόσμος και ο κόσμος είναι η απέραντη ΕΛΛΑΣ και θα ξανακάνουμε αυτόν τον τόπο, από χωματερή του κόσμου και των Βαλκανίων, το λίκνο του παγκόσμιου πολιτισμού, είτε αρέσει σε κάποιους