Η Σούβλα της ακρίβειας και το κακό μας συναπάντημα!

Πριν χρόνια, φάνταζε αδιανόητο για ένα σπίτι να μην έχει τον δικό του μπαξέ και τα δικά του ζωντανά, για να καλύψει τις διατροφικές ανάγκες της οικογένειας. Και δεν μιλάμε για "κάποτε στο Τέξας’" αλλά 12-15 χρόνια πριν. Οι περισσότεροι, βρε παιδί μου είχαμε κι’από ένα μπαξέ. Έτσι, η οικογένεια είχε τον έλεγχο της τροφής της, αλλά και του εισοδήματός της.
Για τον λόγο αυτό και η αγορά που διακινούσε ντόπια προϊόντα είχε υγιεινή διατροφή.
Βέβαια, μετά η Ελλάδα γνώρισε τον άκρατο καπιταλισμό και μαζί μ’ αυτόν και....
τις παγκοσμιοποιημενες του συνήθειες. Έτσι, έννοιες όπως κινητό τηλέφωνο, ασύρματο τηλέφωνο, μίξερ, φούρνος μικροκυμάτων, play station, πιστωτική κάρτα, καταναλωτικά δάνεια, προϊόντα βαθειάς κατάψυξης, fast food, smart phone, πολυκαταστήματα, τυποποίηση κλπ., εισέβαλαν στη ζωή μας. Ένας νέος θαυμαστός κόσμος ευκολίας και ευχαρίστησης αναδυόταν.

Τα παραδοσιακά μπακάλικα, δεν ήταν πλέον trendy, διότι δεν είχαν μοτσαρέλα, δεν είχαν προσούτο ντι Πάρμα, δεν είχαν κατεψυγμένη πίτσα, δεν είχαν φρέσκα φρούτα και λαχανικά, δεν είχαν τα εκατοντάδες χημικά καθαριστικά για κάθε χρήση, δεν είχαν μαλακτικό με άρωμα αγριολούλουδο της ερήμου Καλαχάρι. Τα..................... πολυεθνικά καταστήματα όμως, τα είχαν αυτά και χιλιάδες ακόμη προϊόντα, για κάθε χρήση.

Η κατάληξη των μπακάλικων γνωστή, λουκέτα ή συνεργασία με πολυεθνικές και προσαρμογή στα νέα δεδομένα. Η κατάληξη των νοικοκυριών γνωστή κι’αυτή. Οι γιαγιάδες και οι παππούδες είχανε μεγαλώσει πλέον, οι μπαξέδες και οι πορτοκαλιές εγκαταλείφθηκαν ή αντικαταστάθηκαν με γκαζόν, φοίνικες και βραχόκηπους. Τα έτοιμα γεύματα και τα κατεψυγμένα προϊόντα ήταν ότι πρέπει για την νοικοκυρά, ευκολία και χρόνος για ψώνια και καφέ κάτω από τις νεραντζιές. Το χωριό πλέον ήταν μπανάλ και δεν είχε επιλογές, οπότε η μετεγκατάσταση στο αστικό περιβάλλον ήταν επιτακτική και σε πολλές άλλες περιπτώσεις υποχρεωτική.

Δεν θα πω περισσότερα, γιατί λίγο πολύ η συνεχεία είναι σε όλους μας γνωστή.
Το θέμα είναι ένα, και βάλτε το καλά στο μυαλό σας. Έχουμε απολέσει τον έλεγχο της τροφής μας!

Μερικά απλά συγκριτικά στοιχεία :

Ένα κιλό χοιρινό κοστίζει 3.50€ και ένα κιλό τομάτες 2.10€
Ένα χάμπουργκερ κοστίζει 1€ και ένα κιλό πιπεριές 2.50€
Ένας καφές κοστίζει 2.50€ και ένα κιλό ψωμί 2€
Ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο νερό κοστίζει όσο και ένα κιλό γάλα!

Τα αγροτικά προϊόντα (φρούτα, λαχανικά, όσπρια, κρέας, πουλερικά, καφές κλπ.) εδώ και χρονιά διαπραγματεύονται στην παγκόσμια χρηματιστηριακή αγορά με έδρα το χρηματιστήριο του Σικάγου. Είμαστε (αγρότες και καταναλωτές) έρμαια των γιάπηδων, των μεσαζόντων και των ορέξεών τους.
Η αθόρυβη βιομηχανία βελτιωτικών- συντηρητικών τροφίμων θησαυρίζει. Τοκοφερόλες, Δεξτρόζη, Σορβιτόλη, Προπυλενογλυκόλη, Υδρογονωμένο φυτικό λίπος, Ανθοκυανίνες. Σας φαίνονται «κινέζικα»; Δεν έχετε ιδέα περί τίνος πρόκειται; Κι όμως. Είναι ήδη μέσα στον οργανισμό μας. Θυμάστε εκείνα τα