ΑΡΗΣ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗΣ ή ΜΙΖΕΡΙΑΣ ή ΔΗΛΩΣΙΑΣ (ΚΑΤΑ ΚΟΣΜΟΝ ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΛΑΡΑΣ): ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ; ΗΤΑΝ ΟΜΟΦΙΛΟΦΥΛΟΣ; ΗΤΑΝ ΗΡΩΑΣ Η ΤΕΡΑΣ; (αφιερωμένο στην ΚΝΕ)

Κάποιος που μπορεί να ξεκοιλιάσει ζωντανό ένα 13 χρονο παιδί (τον Γεώργιο Μαραθέα) για να εκδικηθεί τον πατέρα του παιδιού, μπορεί να είναι ήρωας ή μήπως είναι ένα τέρας με μορφή ανθρώπου; Κάποιος που μπορεί να διατάξει και να εκτελέσει τη σφαγή στην πηγάδα του Μελιγαλά, κάποιος που εμπλέκεται άμεσα ή έμεσα με 4000 δολοφονίες μπορεί να λέγεται ήρωας; Κι όμως για αυτόν τον ομοφυλόφιλο ψυχοπαθή χασάπη που χωρίς καμιά δίκη, με τα ίδια του τα χέρια, έσφαξε χιλιάδες ανθρώπους όπως προκύπτει από τις μαρτυρίες ομοϊδεατών (κομμουνιστών) πρώην συνεργατών του, αλλά και που ο ίδιος σε δημόσιο λόγο του στη Λαμία παραδέχθηκε λέγοντας «ναι έσφαξα και θα ξανασφάξω», ο Δήμος Λαμιέων, προς …τιμήν του έχει.....
ανεγείρει ανδριάντα. Το άγαλμα του έφιππου Άρη Βελουχιώτη βρίσκεται στην Πλατεία Λαού της Λαμίας. Αλλά ας δούμε τα πράγματα από την αρχή.

Ο Άρης Βελουχιώτης (κατά κόσμον Θανάσης Κλάρας) γεννήθηκε στην Λαμία στις 27 Αυγούστου του 1905. Η οικογένειά του ήταν, με τα κριτήρια της εποχής, από τις πλέον επιφανείς στην πόλη. Ο πατέρας του, ο Δημήτριος Κλάρας, ήταν δικηγόρος και χρημάτισε μάλιστα και πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου της πόλης. Η μητέρα του, το γένος Ζέρβα (όπου πιθανολογείται μακρινή συγγένεια με τον Ναπολέοντα Ζέρβα), ανήκε επίσης σε οικογένεια συμβολαιογράφου. Η πατρική περιουσία περιλάμβανε κτήματα, ελαιοτριβείο και σαπωνοποιείο στην περιοχή της Στυλίδας. Αν και οι πολιτικές πεποιθήσεις του πατέρα του (αντιβασιλικός) δεν ταυτίζονταν με τις κρατούσες στην πόλη, ο τελευταίος συμμετείχε συχνά στα κοινά. Παρά την επαφή του με τα γράμματα, εξαιτίας και της μεγάλης βιβλιοθήκης του πατέρα του, ο νεαρός Θανάσης δεν τέλειωσε το Γυμνάσιο. Το 1919, σε ηλικία 14 ετών, εγγράφεται στην Αβερώφειο Μέση Πρακτική Σχολή Λαρίσης, του υπουργείου Γεωργίας, εκ της οποίας απεφοίτησε μετά τριετία ως γεωργοτεχνίτης με επίδοση «Καλώς» και διαγωγή «Καλώς». Μετά το πέρας των σπουδών του τοποθετήθηκε, από το Υπουργείο Γεωργίας, στο χωριό Μπουκιά (Παρανεότιον) της Δράμας και ακολούθως μετετέθη στην περιοχή των Τρικάλων.

Τα εφηβικά του χρόνια πέρασαν εν μέσω έντονων πολιτικών αναταραχών και ζυμώσεων (Βαλκανικοί πόλεμοι, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Μικρασιατική εκστρατεία και καταστροφή, «εθνικός διχασμός», πολιτική οργάνωση της εργατικής τάξης, άνοδος των εργατικών αγώνων, κρατικές παρεμβάσεις και διώξεις κατά του ΚΚΕ και του συνδικαλιστικού κινήματος κλπ.).

Έπειτα από ένα σύντομο πέρασμα από την Γεωργική Υπηρεσία παραιτήθηκε και κατέβηκε στην Αθήνα (1923) όπου, μυήθηκε στο κομμουνιστικό κίνημα. Λίγο μετά την ένταξή του στο ΚΚΕ, ο Θανάσης Κλάρας κλήθηκε να υπηρετήσει την στρατιωτική του θητεία. Την θητεία του υπηρέτησε ως δεκανέας Πυροβολικού, πλην όμως, αποκαλυφθείσης της δραστηριότητος του εντός του στρατεύματος, καθαιρέθηκε εκ του βαθμού του δεκανέα, επαναφέρθηκε εις τον βαθμό του στρατιώτου και προς σωφρονισμό απεστάλη στον πειθαρχικό ουλαμό Καλπακίου Ιωαννίνων, ο οποίος ήταν ένα στρατιωτικό κάτεργο της εποχής, ένα πραγματικό στρατ