Η διπλωματία του «πινγκ πονγκ»

Του Γιάννου Χαραλαμπίδη
Δρ. των Διεθνών Σχέσεων

Το φαινόμενο του αδιεξόδου στο Κυπριακό δεν είναι σημερινό. Το Κυπριακό ήταν ανέκαθεν σε αδιέξοδο, επειδή είτε υπήρχαν ελλείμματα στρατηγικής είτε επειδή δεν υπήρχε στρατηγική είτε επειδή ήταν λανθασμένος ο στόχος. Και δη αυτός της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας, που είναι πλέον γνωστό ότι συνιστά, με....
βάση τα έγγραφα των ίδιων των Βρετανών, εκείνη την πολιτειακή μορφή της διχοτόμησης που θα έπρεπε να εφαρμοστεί στην Κύπρο για την εξυπηρέτηση των βρετανικών και των τουρκικών συμφερόντων στην περιοχή, ιδιαιτέρως εντός του ΝΑΤΟ, που συνεχίζει να συνιστά τον κεντρικό αμυντικό βραχίονα της Ευρώπης. Και αυτό συμβαίνει κατόπιν αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του 2008 και άλλων Συμβουλίων με την ψήφο της Κυπριακής Δημοκρατίας και του ίδιου του Προέδρου Χριστόφια.
Επιλογές και λαθροβίωση
Ο Αλεξάντερ Ντάουνερ έχει ήδη καταθέσει τις θέσεις του για την πορεία των συνομιλιών. Τα άλλοτε λεχθέντα περί προόδου αποδεικνύονται κάλπικα. Τελικώς, δεν βοήθησαν στη δημιουργία θετικού κλίματος. Αντιθέτως, έφεραν μεγαλύτερη απογοήτευση και στους Ελληνοκύπριους και στους Τουρκοκύπριους. Προφανώς, εξυπηρετούν την Άγκυρα, η οποία, διά του Ντερβίς Έρογλου επιδιώκει να δώσει λύση στο αδιέξοδο με μια πολυμερή διάσκεψη για κλείσιμο του Κυπριακού, με διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία θα διχοτομηθεί επί τη βάσει των δύο συνιστών κρατών εκ των οποίων το ένα θα είναι το σημερινό παράνομο ψευδοκράτος, το οποίο θα νομιμοποιηθεί ως τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος.
Η άλλη επιλογή είναι εκείνη του Προέδρου Χριστόφια για συνέχιση των συνομιλιών, στην ουσία για τη λαθροβίωσή τους κατά τη διάρκεια της κυπριακής Προεδρίας. Η δε τρίτη επιλογή είναι το διπλό πάγωμα. Δηλαδή της τουρκικής ενταξιακής πορείας από τη μια και των συνομιλιών από την άλλη, ώς τις Προεδρικές Εκλογές του Φεβρουαρίου του 2013.
Τουρκικοί σχεδιασμοί
Το διπλό πάγωμα, δηλαδή των τουρκικών ενταξιακών και των συνομιλιών, δεν είναι καθόλου τυχαίο. Η Τουρκία δεν μπορεί να συνομιλεί με την Κυπριακή Δημοκρατία, ως προεδρεύουσα χώρα της ΕΕ, διότι θεωρεί ότι κάτι τέτοιο θα συνιστά μορφή αναγνώρισης και αυτοαναίρεσης τής μέχρι σήμερα τουρκικής πολιτικής. Ταυτοχρόνως, δε, εφόσον, όπως ισχυρίζεται, δεν τηρηθεί ο οδικός χάρτης, όπως αυτός αποφασίστηκε μεταξύ του ΓΓ του ΟΗΕ και των ηγετών των δύο Κοινοτήτων, τα δικά της χέρια λύνονται για να προχωρήσει στα επόμενα σχέδια Β, Γ και Δ, όπως είναι:
1. Η ενεργοποίηση της έγκρισης του κανονισμού για το «απευθείας εμπόριο», που αν τελικώς γίνει κατορθωτή θα σημαίνει αποδοχή χωριστής οντότητας στα κατεχόμενα, που θα διαβουλεύεται την ένταξή της στην ΕΕ. Μια τέτοια πρακτική θα σημαίνει, όπως τονίζεται και στη σχετική με το θέμα γνωμάτευση της Νομικής Υπηρεσίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, υπόσκαψη της Κυπριακής Δημοκρατίας και αμφισβήτηση του πρωτοκόλλου 10 επί τη βάσει του οποίου εντάχθηκε ολόκληρη η Κυπριακή Δημοκρατία στην ΕΕ, με το κοινοτικό κεκτημένο να τελεί υπό αναστολή στ