Απόψεις: "Σχεδιάζουν την Ευρωβαλκανική Ελλάδα."

Του Γιώργου Κράλογλου.

Οι «εθνικισμοί» της κυβέρνησης και οι «παλικαρισμοί» του κ. Ευ. Βενιζέλου και του «υφισταμένου» του πρωθυπουργού κ. Γ. Παπανδρέου όπως και τα «κακοστημένα» πανυγηράκια αισιοδοξίας δεν δείχνουν να αποτρέπουν τόσο την....
(δεδομένη) απώλεια της εθνικής μας κυριαρχίας όσο και την ευρωπαϊκή πολιτική βούληση εγκλωβισμού της Ελλάδας στα όρια ενός Βαλκανικού περιβάλλοντος με αντίστοιχο οικονομικό επίπεδο και ποιότητα ζωής.

Πρόκειται για την νέα «ταυτότητα» που ετοιμάζουν για την Ελλάδα οι δανειστές μιας και δεν τους συμφέρει (ακόμη ίσως) να την...

αποπέμψουν από την Ευρωζώνη και συνεπώς υποχρεούνται να την ανεχθούν και να την «σώσουν».

Αυτά όμως θα γίνουν με τον δικό τους τρόπο και τα δικά τους μέτρα και θα επιβληθούν στην Ελλάδα με την«απειλή» ότι αν δεν τα τηρήσετε δεν θα έχετε να πληρώσετε μισθούς και συντάξεις.

Πρόκειται για την μοίρα στην οποία θα υποταχθούμε, θέλουμε δεν θέλουμε, από το 2012 και άγνωστο μέχρι πότε γιατί, εδώ που φθάσαμε, η λύση αυτή προσφέρεται ως η «ιδανικότερη» καθώς το επόμενο σκαλοπάτι είναι η έξοδος μας από το ευρώ και η επιστροφή στην δραχμή. Λύση όμως που θα μας οδηγήσει τόσο και εκτός Βαλκανίων που μπροστά μας οι Βαλκανικοί λαοί θα φαντάζουν ως προχωρημένοι Ευρωπαίοι.

Το πρώτο πράγμα που πρέπει να ξεχάσουμε με τα δεδομένα αυτά (που ασφαλώς και δεν μπορεί να είναι αποτυπωμένα σε κάποια πρακτικά αλλά διακρίνονται με γυμνό οφθαλμό σε όποιον πράγματι θέλει να τα δει) είναι ότι η νέα Βαλκανική μας ταυτότητα (εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης και εντός της Ευρωζώνης) δεν θα επιτρέπει τους μέχρι χθες (ασφαλώς εκτός πραγματικότητας) οραματισμούς ότι η Ελλάδα θα αποτελέσει ενεργειακό κόμβο στα Βαλκάνια... Η Ελλάδα θα έχει ρυθμιστικό ρόλο στις ενεργειακές εξελίξεις...
Και άλλες παρόμοιες ιστορίες για αγρίους

. Θυμάστε ασφαλώς τα βλακώδη πανηγύρια των κυβερνήσεων Κ. Σημίτη και Κ. Καραμανλή για τα ελληνικά ενεργειακά οράματα και τον ρόλο της Ελλάδας όταν υπογράφαμε την, χωρίς αντίκρισμα, συμφωνία για τον αγωγό Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη και τις άλλες συμφωνίες (ουσιαστικής) εξυπηρέτησης Ευρωπαϊκών και ειδικότερα Ιταλικών και Τούρκικων συμφερόντων.


Τότε που οι «κουτόφραγκοι» γέλαγαν κάτω από τα μουστάκια τους για τους πανηγυρισμούς μας και οι αμερικανοί μας τράβαγαν τα αυτιά ενώ ανέθεταν τον πρωταγωνιστικό ρόλο στους ενεργειακούς αγωγούς στην Τουρκία. Το δεύτερο που πρέπει να ξεχάσουμε μαζί με την φτωχή Ελλάδα των πλουσίων Ελλήνων είναι η βιομηχανία, η βιοτεχνία, οι Τράπεζες και το εμπόριο που γνωρίζαμε μέχρι το 2009.

Υπό τις σημερινές συνθήκες μέσα στην διετία 2012-2014 η εικόνα στην μεταποίηση, στο εμπόριο, στην διακίνηση και στις σχέσεις με το Τραπεζικό σύστημα θα είναι «μαγική». Ενώ στα χαρτιά και στους κυβερνητικούς απολογισμούς θα μιλάμε για εθνική παραγωγή και σχέδια ανάπτυξης στους δρόμους και στα Ταμεία, θα τριγυρνούν πάνω από 1.000.000 άνεργοι (ίσως και 1.500.000) ενώ η ενοι