Από την Ελλάδα του "Αίολου Κεντέρη" στην Ελλάδα του ταπεινού Χονδροκούκη...

Ολυμπιακοί Αγώνες του Σύδνευ, καλοκαίρι του 2000, ο Κώστας Κεντέρης ανατρέπει όλα τα προγνωστικά και κάνει μια φοβερή κούρσα στα 200μ. όπου βγαίνει πρώτος και κατακτά τον χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο.
Αυτομάτως προκαλείται παροξυσμός στην ελληνική κοινωνία για το νέο της ήρωα.
Και η ελληνική κοινωνία με μια φωνή δείχνει να ζητά να γκρεμιστούν τα .....
τείχη της πρωτεύουσας διότι με τέτοιους αθληταράδες, τι χρείαν έχομεν τα τείχη;

Αρκετοί που είχαμε μια μικρή σχέση με τον Αθλητισμό (είτε ως ερασιτέχνες αθλούμενοι είτε ως τακτικοί θεατές του) ψελλίζαμε κάποια λόγια αυτοσυγκράτησης και υποψίας για τις ξαφνικές επιδόσεις ενός αθλητή που επί χρόνια ήταν ένας μέτριος αθλητής των 400μ. και ξαφνικά θριάμβευσε στα 200μ. σκορπώντας παγκόσμιες απορίες.
Κλασικά εμείς ήμασταν οι γραφικοί και η άποψή μας τασσόταν στο περιθώριο από την κυρίαρχη κουλτούρα της εποχής.

Ερχόταν που λέτε και ο "μεγάλος εθνικός στόχος" των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και η Ελλάδα είχε ανάγκη τους νεόυς ήρωές της.
Μέσα σε αυτό το κλίμα μέχρι και το πλοίο της γραμμής για Λέσβο ονομάστηκε "Αίολος Κεντέρης" προς τιμήν του "Γιου του Ανέμου" που έκανε τους Έλληνες να υπερηφανεύονται για χάρη του.

Δεν έφτανε αυτό, αλλά ήρθε και η κατασκευή του ΤΡΑΜ της Αθήνας και οι συρμοί του ονομάστηκαν "Κεντέρης" και "Θάνου" για να τιμηθούν οι νέοι ήρωες και να αναδειχθούν σε σύμβολα της Ελλάδας που χτιζόταν υπό τις οδηγίες της εκσυγχρονιστικής μπαγκέτας του Σημίτη.

Εγώ δεν ήμουν εξαρχής ενάντια στη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων από τη χώρα μας καθώς τη θεωρούσα μια ωραία ευκαιρία για να αναδιοργανωθούν δομές του ελληνικού Κράτους, να εισρεύσει χρήμα, να αλλάξει η όψη της πρωτεύουσας, να δημιουργηθούν πολλοί και σύγχρονοι χώροι άθλησης κλπ.
Καθως όμως προχωρούσε η διαδικασία της διοργάνωσης των Ο.Α. και έβλεπα το πρωτοφανές πάρτυ που είχε στηθεί από κυβερνήτες, μεσάζοντες και μεγαλοεργολάβους στην πλάτη του ελληνικού λαού, του αιώνιου "μαλάκα της υπόθεσης", ο οποίος χιλιοπλήρωνε τις διπλές-τριπλές απευθείας αναθέσεις στους μεγαλοεργολάβους και τους στημένους φωτογραφικούς διαγωνισμούς, όπου κάποιες εταιρείες κατασκευών, τηλεπικοινωνιών, ηλεκτρονικών συστημάτων και συστημάτων ασφαλείας θησαύριζαν αρμέγοντας τον Κρατικό Προυπολογισμό υπό τη μαεστρία της Συγκυβέρνησης Σημίτη, Κόκκαλη, Μπόμπολα, Λαμπράκη, Αγγελοπούλου... τότε τάχθηκα ενάντιος σε αυτή τη διαδικασία, η οποία φάνταζε ως η απαρχή της καταστροφής της Ελλάδας και του λαού της και δυστυχώς αποδείχτηκε πως έτσι είχαν τα πράγματα.
Και κλασικά ήμασταν οι γραφικοί στην καλυτερη περίπτωση και "εθνοπροδότες στη χειρότερη περίπτωση.
Το Καθεστώς μας εγκαλούσε στην τάξη, όλους όσοι φωνάζαμε ως "Κασσάνδρες" στον Ελληνικό Λαό-"Αγαμέμνονα" για την καταστροφή που έρχεται. Και ήρθε τελικά. Και οι "Αίγισθοι" κι οι "Κλυταιμήστρες" βγήκαν πάλι από πάνω να μας ζητήσουν και τα... ρέστα!

Τα πολιτιστικά σύμβολα λοιπόν της εποχής αυτής ήταν οι "Κεντέρηδες" οι οποίοι αποτελούσαν έναν κα