Ανάπτυξη: ο φερετζές του δωσιλογισμού!

Ανάπτυξη στα πρότυπα της Ταϊλάνδης, του Βιετνάμ, των Φιλιππίνων, της Νιγηρίας, της Βουλγαρίας...
Και τώρα ανάπτυξη! Αυτό είναι το σύνθημα με το οποίο συνοδεύεται η μεγαλύτερη και ταχύτερη στην πρόσφατη ευρωπαϊκή Ιστορία οικονομική καταστροφή, η οποία επέρχεται με τον πλήρη συντονισμό της ευρωζώνης, του ΔΝΤ και της κυβέρνησης Παπαδήμου. Mε υπόσχεση για....
ανάπτυξη ξεπερνούν τη διάλυση του κράτους, την καταστροφή φτωχών και μεσαίων, τη δήμευση της εθνικής περιουσίας μέσω του υπό ευρωπαϊκό έλεγχο Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων, του ταμείου εξόφλησης του χρέους και της άρσης της δημοσιονομικής κυριαρχίας.

- «Κάψτε τα καράβια της επιστροφής και πάμε για ανάπτυξη» κραυγάζει ο Μίμης Ανδρουλάκης.
- «Αναπτυξιακό» βάφτισε τον υπερεπίτροπο – υπερπρωθυπουργό ο Μπαρόζο.
- «Ανάπτυξη» υπόσχονται ο Παπαδήμος, ο Βενιζέλος και ο Σαμαράς, «ανάπτυξη» ζητούν η Ντόρα, ο Κουβέλης, οι δημοσιογράφοι και οι οικονομολόγοι.

Τι είδους ανάπτυξη; «Εξωστρεφή», με εισροή ξένων κεφαλαίων και αύξηση εξαγωγών, με παράκαμψη του διεφθαρμένου κράτους, με έργα υποδομών, με κίνητρα την πτώση του παραγωγικού κόστους και τη διευκόλυνση του επιχειρείν. Η Ελλάδα θα γίνει αγνώριστη μετά την αναπτυξιακή επέλαση και θα απαντήσει στην εθνική μιζέρια και το σοκ της πιο βίαιης εσωτερικής υποτίμησης που έχει υποστεί ευρωπαϊκό κράτος.

- Γιατί λοιπόν να διαμαρτυρόμαστε για μια απώλεια εθνικής κυριαρχίας η οποία είναι φυσιολογική ως εκ της συμμετοχής μας στην ενωμένη Ευρώπη;
- Γιατί να μεμψιμοιρούμε όταν είναι δεδομένο ότι οι συμφωνίες μιας κυβέρνησης δεσμεύουν το ελληνικό κράτος, όπως θα έλεγε και ο Λυκούδης της ΔΗΜΑΡ;
- Γιατί να μην δεχτούμε την αναπτυξιακή βοήθεια των Ευρωπαίων, η οποία θα μας ξαναφέρει σε λίγα χρόνια στην πρώτη ταχύτητα της Ευρώπης;

Δεν βλέπουμε το παράδειγμα της Λετονίας, που ύστερα από ύφεση 25% τώρα αναπτύσσεται με 1,2% ετησίως; Σε καμιά εικοσαριά χρόνια θα βρίσκεται στο επίπεδο που κατείχε πριν πάει το ΔΝΤ να την εξυγιάνει. Όπως η Ελλάδα, που το 2020, αν όλα πάνε όπως τα προβλέπει το πρόγραμμα του «κουρέματος», θα έχει τόσο χρέος επί του ΑΕΠ όσο είχε πριν καταφύγει ο Γιωργάκης στην τρόικα.
Γιατί, λοιπόν, όλοι εσείς οι αντιμνημονιακοί φωνάζετε και σέρνετε τη χώρα στην καταστροφή της εξόδου από το ευρώ;

Ελ Ντοράντο. Ανάπτυξη λοιπόν. Διά πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν.
1. Ανάπτυξη με όλα τα έσοδα του κράτους εκ των προτέρων δεσμευμένα στο ταμείο εξυπηρέτησης του χρέους. Με επίτροπο επί του προϋπολογισμού ώστε καμιά δαπάνη για την… ανάπτυξη να μην μπορεί να γίνει πριν πληρωθούν οι δανειστές. Όταν, μάλιστα, το «κούρεμα» του χρέους είναι αδύνατον να το καταστήσει διαχειρίσιμο. Αντιθέτως, το αυξάνει – και μάλιστα γενναία – εν μέσω της οικονομικής διάλυσης.

2. Ανάπτυξη με κάθε δημόσιο πόρο παραδομένο στους Ευρωπαίους ώστε να τον πουλήσουν οι ίδιοι σε εταιρείες της αρεσκείας τους και, κατά προτίμηση, των χωρών που αποτελούν τους κύριους δανειστές. Οι «δεύτεροι», όπως η Φινλανδία, θα τα παίρνο