Αδελφοί Ηλιόπουλοι: Από το εμπόριο ναρκωτικών στα μεταλλεία βωξίτη!

Εν αναμονή των εξελίξεων σχετικά με το Λαρνάκι, διαβάστε τα συγκλονιστικά στοιχεία που δημοσίευσε το ΔΕΛΦΙΚΟ ΜΕΛΛΟΝ για το παρελθόν των ιδρυτών της “Αργυρομεταλλευμάτων και Βαρυτίνη”, της μεγάλης και τρανής σήμερα S&B…
Αδελφοί Ηλίας, Γεώργιος και Αθανάσιος Ηλιόπουλος, ιδρυτές της S&Β
Τα στοιχεία προέκυψαν από το διαδίκτυο και για αποφυγή παρανοήσεων στο τέλος της παραγράφου αναφέρονται κάποιες από τις «διευθύνσεις» όπου υπάρχουν κείμενα με αναφορές σε αυτούς τους εγκληματίες . Ακολουθούν ιδιωτικές μεταφράσεις τμημάτων που...
αφορούν τους Αδερφούς Ηλιόπουλους.

Α) Περιοδικό LIFE, 19 Ιουλίου 1943

ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ. Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΦΕΡΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΣΤΟ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΟΜΩΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΤΩΝ Η.Π.Α. ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΟ ΕΘΙΣΜΟ.
Από τον GERARD PIEL

“ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ

Οι συμβάσεις χάραξαν την πρώτη καθαρή διαχωριστική γραμμή μεταξύ της νόμιμης και της παράνομης διακίνησης. Τα ναρκωτικά για την ευχαρίστηση δεν είχαν με κανένα τρόπο παγκόσμια θεωρηθεί ως έγκλημα. Στήριζαν μια τεράστια παγκόσμια βιομηχανία. Το 1929, ακόμη και οι αξιόπιστοι επεξεργαστές της μορφίνης, που υπέβαλαν έκθεση στην Κοινωνία των Εθνών, παρήγαν δύο φορές τις παγκόσμιες νόμιμες ανάγκες του κόσμου. Έναντι συνολικών ιατρικών απαιτήσεων 400 τόνων οπίου ενός έτος, τα παγκόσμια αποθέματα και η παραγωγή τη χρονιά αυτή ανήλθαν σε 10.000 τόνους. Η Βρετανία, η Γαλλία, η Ολλανδία και η Πορτογαλία στις αποικίες τους στην Άπω Ανατολή και η Γαλλία στη Βόρεια Αφρική πωλούσαν όπιο και χασίς στο πλαίσιο κρατικών μονοπωλίων σε αναγνώριση των βαθιά ριζωμένων συνηθειών των ιθαγενών πληθυσμών.

Οι ιθύνοντες νόες για την ιστορία της παγκόσμιας παράνομης διακίνησης είναι τρεις Έλληνες έμποροι, οι αδελφοί Ηλίας, Γεώργιος και Αθανάσιος Ηλιόπουλος των οποίων η απολογία υπό μορφή πλήρους ομολογίας δημοσιεύθηκε από την αιγυπτιακή κυβέρνηση το 1932.

Ήταν οι πρώτοι άρχοντες του εμπορίου. Το 1917, ψάχνοντας για ένα καινούριο πεδίο για τα επενδυτικά κεφάλαια της επιχείρησής τους, εντυπωσιάστηκαν από τις προσπάθειες της ΚΤΕ να τεθούν τα ναρκωτικά υπό έλεγχο. Μετά από ταξίδια για να συνομιλήσουν με επιχειρηματίες στο Παρίσι και στο Tientsin, αποφάσισαν ότι η επιχείρηση ναρκωτικών είχε σταθερό μέλλον με εντυπωσιακή προοπτική κέρδους. Με την έδρα στο Παρίσι, το σπίτι των Ηλιόπουλων λειτούργησε ως κεντρική τράπεζα και γραφείο συμψηφισμού επιταγών για το μεγαλύτερο μερίδιο του παγκόσμιου παράνομου εμπορίου στο όπιο, τη μορφίνη και την ηρωίνη, που οργανώθηκε ποτέ σε ένα σύστημα. Πορεύτηκαν κερδοφόρα μέχρι το 1930, όταν μια σκλήρυνση του γαλλικού νόμου τους εξανάγκασε στη μεταφορά τους στην Τουρκία.

Η πίεση του νόμου όμως προσέλκυσε τώρα μια νέα κατηγορία ατόμων στο εμπόριο. Είχαν εξασκηθεί σε άλλους τομείς του εγκλήματος και εξοικειωθεί με τις παρακάμψεις της πειρατείας, του εκβιασμού και της προδοσίας. Έγινε σύντομα συνήθες σε όλες τις πλευρές να προδίδουν μια στις τέσσερις