Σας ευχαριστούμε πολύ κύριε Σημίτη

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα
Τα γεγονότα είναι πολλά. Οι εξελίξεις τρέχουν. Οι ταχύτητες μέσα απ΄ τις οποίες ανατρέπονται τα ισχύοντα, είναι καταιγιστικές. Δεν ξέρω για ποιο  απ΄ όλα τα σημαντικά που μας συμβαίνουν να γράψω που να μην έχει ξεπεραστεί αύριο. Ένα μόνο είναι το γεγονός το σίγουρο, το επιβεβαιωμένο, το μη επιδεχόμενο αμφισβήτησης: Το πόσο «μικρά» έκαναν τα κόμματά «τους» ο Γιώργος Παπανδρέου και ο Αντώνης Σαμαράς.
Αυτό δεν μπορεί να διαψευστεί. Είναι πλέον αυταπόδεικτο. Οδυνηρό για τους  πολιτικά σκεπτόμενους. Αλλά πραγματικό.
Αυτό έχει συμβεί. Το ξέρετε. Δε χρειάζεται να γράψω τίποτε ώστε να σας πείσω. Το έχετε δει να εξελίσσεται μπροστά σας, το  έχετε ........παρακολουθήσει, το έχετε «χωνέψει».
Δεν φταίνε βέβαια αποκλειστικά και ΜΟΝΟ οι δυο αρχηγοί. Φταίνε κι άλλα. Κι άλλοι. Αλλά στην Ελλάδα επιτρέψαμε – για να μην πω «επιβάλλαμε»- στα κόμματα εξουσίας να είναι καθαρά αρχηγικά. Συνεπώς, έτσι όπως πιστώνονται κάθε καλό, οι αρχηγοί χρεώνονται και κάθε κακό.
Στην αρχή, τις  ενδείξεις για «κόντυμα» των δυο κομμάτων , το είχαν αποκαλέσει «πλήγμα στο δικομματισμό» οι αναλυτές των δημοσκοπήσεων. Κι αυτό, υπονοώντας ότι οι ψηφοφόροι είχαν αρχίσει να απαξιώνουν τα  δυο «μεγάλα» κόμματα, αυτά που είχαν συμμετάσχει στη νομή της εξουσίας 35 χρόνια τώρα και που είχαν επιβάλει στη χώρα την αναγκαστική ψήφο στο ένα ή το άλλο , περιορίζοντας όλα τ΄ άλλα στην κατηγορία του «μικρού» με βάση αρχικά τον ένα ή τον άλλο εκλογικό νόμο, κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των «2».
Η εφαρμογή των  κατά παραγγελία εκλογικών νόμων, διευκόλυνε την εναλλαγή των δυο κομμάτων στην εξουσία, δημιουργώντας στο λαό – με τη «βοήθεια» των κάθε λογής αναλυτών- την ψυχολογία της «χαμένης ψήφου». Την πεποίθηση δηλαδή ότι αν ΔΕΝ ψηφίσεις ένα από τα «2» που έτσι κι αλλιώς θα έπαιρναν την εξουσία, πετάς την ψήφο σου στο σκουπιδοτενεκέ. Αυτή, η δεύτερη κατηγορία πίεσης ήταν ψυχαναγκαστική.
Ήρθε όμως η ώρα και η στιγμή που και ο εκλογικός νόμος και ο ψυχαναγκασμός δεν επαρκούσαν. Τότε επιστρατεύτηκαν τα Μ.Μ.Ε. , οι  αναλυτικές δημοσκοπήσεις πρόθεσης ψήφου και παράστασης νίκης, η κινδυνολογία, η «έξωθεν» βοήθεια. Και ο δικομματισμός επεβίωσε.
Μέχρι που δεν μπορούσε να επιβιώσει άλλο. Φρόντισαν γι αυτό οι αλαζόνες, εξυπνάκηδες και κληρονομικώ  δικαιώματι άρχοντες με τη συμπεριφορά τους. Αρχικά ο κ. Κώστας Σημίτης και οι συν αυτώ που φρόντισαν να καταστρέψουν εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες με το Χρηματιστήριο και όλα τα υπόλοιπα των 2 τετραετιών του μετα-Παπανδρεισμού. Φρόντισε και ο Κώστας Καραμανλής που με τη «μεγαλοψυχία»  του,  απέφυγε να χώσει καμιά δεκαριά στη φυλακή και με το δικό του, προσωπικό ελιτισμό, επέλεξε να μείνει μακριά από  το χειρισμό των κάθε λογής «καθημερινών» προβλημάτων του Έλληνα, εμπιστευόμενος του δικούς του «συν αυτώ». Οι οποίοι δεν …πήραν χαμπάρι την επερχόμενη  καταστροφή. Και ακολούθησε ο Γιώργος, με τους δικούς του «συν αυτώ» που νομίζοντας ότι είχε προκαταβολικά  εξασφαλίσει το δικαίωμα της επιβίωσης, μας διαβε