Ομογενείς(!;)

Του Θανάση Νικολαΐδη

ΔΕΝ είμαστε ρατσιστές, δενδηλώσαμε τοπικιστές ή «εθνικόφρονες», ωστόσο, η πρόκληση είναι στα πόδια μαςκαι βγάζει μάτι. Σε μικρές πλατείες και με τη μπύρα ακουμπισμένη δίπλα σταχαρτά της τράπουλας, περνούν τη μέρα τους «ομογενείς». Ζουν καλοζούν(τηρουμένων των αναλογιών και σε περίοδο κρίσης) βιώνοντας τον «Ξένιο Δία» καιχωρίς σκέψεις επαγγελματικές, τυραννικές. Καθάρισαν οι ελληνικές κυβερνήσεις(λέγε με, κατ’ εξοχήν, Σημίτη) και η .......ελληνοιποίησή τους δεδομένη. Με τα «χαρτιά« στη τσέπη (ενίοτε πλαστά) και το όνομα παραλλαγμένο, για να φαντάζειελληνικό.
ΚΑΙ πλάκωσαν ελληνορώσοιδηλώνοντας ελληνοπόντιοι, για ν’ ανοίξουν οι πόρτες. Για θέσεις σε ελληνικάνοσοκομεία και πόστα του ΕΣΥ κι ας η βαριά τους προφορά προδίδει την προέλευσηκαι την…ελληνικότατα τους. Κι από δάνεια; Άτοκα και «κινήθηκε» η οικοδομή»,σύνταξη χωρίς ένσημα δικά τους και η…ανεργία δικιά μας. Των παιδιών μας, πουδυσκολεύτηκαν να καταλάβουν το κομματικό παιχνίδι των πολιτικάντηδων που θαπούλαγαν τη μάνα τους για την ψήφο. Κι αν το μετάνιωναν και «μας την έκαναν»οι…ομογενείς; Αν δεν τους προσφέραμε τα κίνητρα τους κι έπαιρναν το αεροπλάνοτης γραμμής για Γεωργία και Ουκρανία, Τσετσενία και Ρωσία; Γι αυτό και τοράθυμο ελληνικό κράτος ξύπνησε και λειτούργησαν τα αντανακλαστικά του.Διαβατήριο και σε μια βδομάδα(!) και η…ψήφος εξασφαλισμένη, πριν μας φύγουν.ΚΑΙ μείναμε με την ανεργίαμας στα χέρια τους, παγιδευμένοι στους πρακτικούς κανόνες που εξασφαλίζουν τησύνταξη στους «ομογενείς» χωρίς καν ένα ένσημο στην Ελλάδα και με την Ελλάδα νααγκομαχάει στον ανήφορο. Και, βέβαια, είναι παρακινδυνευμένο να αποδίδεις τηνκακοδαιμονία της αφύλαχτης Πολιτείας στους «ομογενείς» και μόνο. Αυτοί,τουλάχιστον, χορτάτοι και με τη σύνταξη «βρέξει- χιονίσει» ελληνικού δημοσίου,δεν πρόκειται να σκοτώσουν για μια φραντζόλα. Ωστόσο, όπως τόσοι και τόσοι,εισαγόμενοι απ’ τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και ανεξέλεγκτοι στην ανοχύρωτηΕλλάδα, νιώθουν προστατευόμενοι απ’ τη «δημοκρατία» μας που ίσως ποτέ δενένιωσαν στον τόπο τους. Κι αν οι «εκεί» χαίρονταν με το φευγιό τους, οι «εδώ»κουμπώνουμε τον γιακά μας για την…αναφυλαξία.Η μπύρα τους αφημένη στοσκαλί και το χαρτάκι καθημερινό να τους σκοτώνει την ώρα πλήξης τους είναι το«εικαστικό» μέρος μιας αψυχολόγητης πολιτικής πράξης των εθνοπατέρων μας. Καιοι πλατειούλες; Είναι οι ονειρεμένες πλατείες των πολιτικών μας, διψασμένων γιαψήφο και με δικά μας…έξοδα.