Η προκλητικότητα του Σουλτάνου Ερντογάν έχει πλέον χτυπήσει κόκκινο

Γράφαμε σε προηγούμενο άρθρο ότι η συμφωνία του Καΐρου είναι για την κυβέρνηση αλλά και για ολόκληρη την Ελλάδα δρόμος χωρίς γυρισμό. Και η συνέχεια, με την ΑΟΖ στο Αιγαίο ίσως είναι κι αυτή μονόδρομος. Η χώρα δεν κάνει κάτι παράνομο, δεν παραβιάζει το διεθνές δίκαιο, δεν καταπατά τα κυριαρχικά δικαιώματα της Τουρκίας και δεν έχει επεκτατικές βλέψεις για κανέναν...

Κι επίσης, αυτό που θέλει ο ελληνικός λαός είναι αφενός η ειρήνη στην περιοχή και αφετέρου η εκμετάλλευση του πλούτου της προκειμένου να βγει από τα οικονομικά αδιέξοδα και για να φτιάξει το μέλλον των Ελληνόπουλων.

Ποτέ δεν προκάλεσε την Τουρκία και ποτέ δεν πήγε γυρεύοντας για θερμά επεισόδια. Αντιθέτως, νεκροί –ακούσια ή εκούσια- υπήρξαν μόνον από την ελληνική πλευρά.
Ωστόσο, η προκλητικότητα του Σουλτάνου Ερντογάν έχει πλέον χτυπήσει κόκκινο. Η αποκάλυψη του αρχηγού του τουρκικού ΓΕΝ, ναυάρχου Μπουλέντ Μποστάνογλου, ότι «οι κανόνες εμπλοκής έχουν παραδοθεί στο τουρκικό πολεμικό ναυτικό» και ότι το τελευταίο θα κινηθεί με βάση αυτούς, είναι η σπίθα που μπορεί να ανάψει μεγάλη φωτιά στο Αιγαίο. Δηλαδή, αν πριν μερικές ημέρες το ελληνικό πολεμικό ναυτικό μπλόκαρε την κορβέτα που έκανε βόλτα στην Σαντορίνη, τότε οι Τούρκοι θα μπορούσαν να ρίξουν γιατί είχαν εντολή για εμπλοκή.

Ουσιαστικά στήνουν σκηνικό Ιμίων, όπως είχαμε ενημερώσει από το antinews πριν μερικές εβδομάδες. Οι Τούρκοι, απομονωμένοι από γείτονες και πρώην συμμάχους, με τον Ομπάμα να έχει «παγώσει» από την προκλητική στάση του Ερντογάν και τους Ρώσους να θέλουν να περιορίσουν τις τουρκικές βλέψεις, κάνουν εξαγωγή των προβλημάτων τους στο Αιγαίο. Το έχουν ξανακάνει, με επιτυχία στο παρελθόν, πάνε να το κάνουν πλέον σ’ αυτή την κρίσιμη φάση. Το ερώτημα είναι γιατί αισθάνονται τώρα απειλή και επισείουν μια πολεμική σύγκρουση. Ποιοι τους απειλούν; Οι Έλληνες ή οι Κύπριοι; Ασφαλώς κανείς, καίγονται απλά για να δηλώσουν την ισχυρή παρουσία τους στη Μεσόγειο. Μοιάζουν με τους μάγκες που υπήρχαν και υπάρχουν σε κάθε σχολείο και οι οποίοι είναι έτοιμοι για τσαμπουκά μόνιμα. Μοιάζουν με τους «νταβατζήδες» που θέλουν να ελέγχουν τα πάντα.
Μην ξεχνάμε ότι στις 26 Ιουνίου 2012 ο τότε πρωθυπουργός και νυν πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είχε ανακοινώσει ότι «έχουν αλλάξει οι κανόνες εμπλοκής των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων». Κι αυτό με αφορμή της ένταση με τη Συρία. Ο Ερντογάν είχε πει ότι «κάθε στρατιωτικό στοιχείο που θα προσεγγίζει τα σύνορα της Τουρκίας με τρόπο που θα συνιστά κίνδυνο ασφάλειας, θα αξιολογείται ως απειλή και θα αντιμετωπίζεται ως στρατιωτικός στόχος». Οι λεγόμενοι «κανόνες εμπλοκής» είναι κανόνες σχετικά με την έκταση των στρατιωτικών μέτρων που λαμβάνει ένα κράτος απέναντι σε εξωτερικές απειλές», είχε πει.

Επομένως ο Ερντογάν επικαλείται αόρατους εχθρούς για να κάνει τον τσαμπουκά του. Αλλά το μείζον ερώτημα είναι ποια είναι η θέση της Ελλάδας στο πολεμικό σκηνικό που στήνεται. Πώς δηλαδή μπορεί να αποκρουστεί η τουρκική προκλητικότητα. Κανείς βεβαίως δεν θέλει εμπλοκή με κανέναν. Πόσο μάλλον με έναν γείτονα που μοιάζει με «γίγαντα» ο οποίος έχει μικρό μυαλό και είναι επομένως επικίνδυνος. Όχι, κανείς στην Ελλάδα δεν θέλει πολεμική σύγκρουση, όμως πρέπει να είναι έτοιμοι όλοι για κάθε ενδεχόμενο. Όταν κινδυνεύει η εδαφική ακεραιότητα της χώρας δεν υπάρχουν περιθώρια για δεύτερες σκέψεις. Πρέπει να επιδιώκουμε την ειρήνη αλλά να είμαστε έτοιμοι για πόλεμο. Κι όχι μόνο οι Ένοπλες Δυνάμεις, αλλά και όλοι οι πολίτες, τα κόμματα και όποιος άλλος εμπλέκεται στην άμυνα της χώρας.

Ίσως υπάρχουν περιθώρια και για μια εθνική συνεννόηση ακόμη και με τον ΣΥΡΙΖΑ που νομίζει ακόμη ότι ο Ερντογάν είναι «βαλτός» από τον Σαμαρά για να μη γίνουν εκλογές. Ακόμη και συμβούλιο πολιτικών αρχηγών θα μπορούσε να γίνει, για να ακούσουν πέντε πράγματα αυτοί οι ασόβαροι ηγέτες κομμάτων που δεν έχουν ιδέα περί της εξωτερικής πολιτικής.
Όπως και να έχει οι καιροί είναι επικίνδυνοι και όλοι πρέπει να έχουμε το νου μας.