Σύνθημα αναστήλωσης της ψυχής μας

Στην γωνία ο Θεός Μαύρος με το λευκό πουκάμισο. Αυτόν τον ξέρω καλά και τον εμπιστεύομαι σαν τυφλός από τότε που με αγκάλιαζε στα παιδικά μου όνειρα. Ο Στράτος με ρωτούσε συνέχεια ποιος είναι ο ένας ποιος είναι ο άλλος... Έκανα ηλίθιους υπολογισμούς λέγοντας τις πιο πολλές φορές άλλα αντ' άλλων.Θυμάμαι πως κάποτε έτρεχα στα αεροδρόμια για να υποδεχτώ μαζί με κάποιους άλλους άρρωστους (όλοι πιτσιρικάδες ήμασταν τότε...) τον Βασιλομπίλαρο. Μετά από μερικές ημέρες ξανά μανά στο αεροδρόμιο για τον "Σάμπα, Σάμπα και το χασίσι τζάμπα..." και ενδιάμεσα ραντεβού αγάπης και προσήλωσης με τον κουρεμένο γουλί Αλεξανδρή. Τον είχαμε "σταμπάρει" να λέει ότι πεθαίνει για την ΑΕΚ μέσα στο ταξί που είχε πάρει για να τον μεταφέρει στην Γ' Σεπτεμβρίου 144. Εκεί στην είσοδο που περνούσα κάθε δυο τρεις μέρες και κολλούσα μαζί με τον Μαργαρίτη το παλιό μακρόστενο αυτοκόλλητο της Νέας Υόρκης, είχα ξετρελαθεί και εγώ μαζί με κάποιους άλλους "αυτήκοους μάρτυρες" για τον ΑΕΚΑΡΑ Αλέκο... Άλλες εποχές. Ήταν τότε που είχα αποφασίσει να παρατήσω για πρώτη φορά την ζωή μου στο Αμέρικα για να είμαι κοντά της. Δεν άντεχα άλλο μακριά της...Σήμερα έψαχνα να δω ποιος είναι ποιος και ευτυχώς τους πρώτους που ξεχώρισα λόγω χρώματος (καθόλου ρατσιστικό, μην μπερδεύεστε...) ήταν ο Ντούμπερετ και ο δίμετρος Αγκιρίμπα που μοιάζει με πορτιέρη σε κατάστημα νυχτερινής αναψυχής στην παραλία... Μακάρι να ξέρει και μπάλα...Ο Βλάχος με τον νάρθηκα στο χέρι έκανε βόλτες με τον Πανταζή και αυτόν τον ήξερα, τον είχα δει σε φωτογραφίες από αυτές που αραδιάζουμε σωρηδόν καθημερινά στο aek-live.gr για οτιδήποτε κινείται στην ΑΕΚ.Γνωστά πρόσωπα κατσουφιασμένα, απογοητευμένα παντού... Παλιοί φίλοι, "αιώνιοι μαχητές", κουρασμένοι από την συμφορά των τελευταίων χρόνων που τέλος δεν λέει να έχει... Ο Αργυρίου μας πούλησε μαγκιά λέει και αντιμίλησε στους θεσμούς της ΑΕΚ. "Ποια ΑΕΚ;" μας ρωτάει ο Αργυρίου και κλείνει τα τηλέφωνα... Ε ρε κατάντια... Ποιος Αργυρίου Θεέ μου, ποιος Αργυρίου και κάθε Αργυρίου που τολμάει να ανοίξει το στόμα του και να πιάσει στην γλώσσα του την Βασίλισσα της ψυχής μας;Κιχ δεν ακούστηκε από τους 100 φίλους της Ένωσης που βρέθηκαν στην μικρή ταράτσα για να έχουν θέα τα νέα αστέρια της ομάδας. Ούτε μια φορά δεν ακούστηκε η μαγική λέξη ΑΕΚ. Όλοι μουδιασμένοι από τις συνθήκες του άγνωστου, του επικίνδυνου, του τρομακτικού. Αν δεν έβλεπες τα σήματα της ΑΕΚ γύρω γύρω από το προπονητικό κέντρο του κυρίου Νοτιά θα νόμιζες πως έκανε προπόνηση μια μικρομεσαία ομάδα... Έτσι μου είπε και ο Θοδωρής κάποια στιγμή μέσα και στην δική του απόγνωση. Γιατί όμως πιστεύω ότι ο Δικέφαλος θα φωλιάσει στο ύψος της καρδιάς του Νικλιά του χεβιμεταλά, του Ματεντζίδη και του Φέτση και θα μας κάνει να λέμε έτσι φέτσι και γιουβέτσι και να προσκυνάμε όπως πάντα με τρέλα την ΑΕΚΑΡΑ;Μιας και έγραψα για τρέλα θέλω να πω κλείνοντας ότι αυτός ο Βλάχος είναι όντως τρελός... Ή πολύ μάγκας... Γιατί μπορεί να είναι όνειρο ζωής πολλών να καθήσουν στον πάγκο της μεγάλης ΑΕΚ αλλά το να αναλάβεις ένα τέτοιο προσωπικό ρίσκο