Ο Φακλάο του Παναθηναϊκού….

Η Ατλέτικο Μαδρίτης κέρδισε το δεύτερο Γιουρόπα Λιγκ τα τρία τελευταία χρόνια και κοιτάζοντας τις δυο ενδεκάδες της που το κατάφεραν διακρίνεις κάτι σπάνιο: από την ομάδα που κέρδισε το τρόπαιο δυο χρόνια πριν, η τωρινή έχει μόνο τρεις ποδοσφαιριστές κι αυτοί δεν είναι καν βασικοί!Ο ένας είναι ο γνωστός μας Ασουνσάο, που πέρασε από την ΑΕΚ και χθες ήταν στον πάγκο, ο άλλος ο τότε αρχηγός Λόπεθ που είναι ένα είδος χρυσής εφεδρείας και ο τρίτος ο Ντομίνγκουεζ που μπήκε στις καθυστερήσεις για να πάρει ο Αρντά Τουράν τα χειροκροτήματα.Οι Μαδριλένοι «χάλασαν» σε χρόνο ρεκόρ μια ομάδα που είχε καταπλήξει προ διετίας με καλύτερο παίκτη το Φορλάν και την έφτιαξαν σε χρόνο ρεκόρ από την αρχή – αυτή τη φορά στα μέτρα ενός τρομερού κανονιέρη που λέγεται Ρανταμέλ Φαλκάο. Για να αξιοποιηθεί ο Κολομβιανός στράικερ ήρθαν ο Τουράν (που ντριπλάρει σαν το διάβολο παίρνοντας μαζί του πάντα ένα τουλάχιστον αμυντικό ώστε να έχει ο δαιμόνιος φορ χώρους) και φυσικά ο Ντιέγκο, αποτυχημένος στην απαιτητική Γιούβε αλλά σπουδαίος με τη μπάλα στα πόδια και πολύ ικανός στο να παίζει κάθετα.Ο Σιμεόνε, που έμοιαζε στα μάτια μου με προπονητή «προ αμνημονεύτων καιρών και βάλε» δηλαδή από το 91-92 που έπαιζε στην Πίζα, έδωσε μετά το Δεκέμβρη στην ομάδα το απαραίτητο τσαγανό και στον τελικό κέρδισε τον δάσκαλο Μπιέλσα ξεδοντιάζοντας την Αθλέτικ του: η καλή ανασταλτική δουλειά στις πτέρυγες και το διπλό μαρκάρισμα στο Γιορέντε από τους Γκοντίν και Μιράντα, έβαλαν τις βάσεις της νίκης. Την οποία και έδωσε ο «Φαλκάο του Παναθηναϊκού» για τον οποίο η σημερινή Marca απαιτεί αγάπη και μόνο.Τα τελευταία χρόνια όταν βλέπουμε μεγάλους παίκτες που σύμφωνα με τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων έχουν απασχολήσει ελληνικές ομάδες, με την παρέα που βλέπω τα ματς στην τηλεόραση αποδίδουμε πάντα τον καθένα από αυτούς στην ομάδα που θα τον αποκτούσε. Ο Πόλγκα είναι του Ολυμπιακού, όπως και ο Αϊμάρ. Ο Σαβιόλα και του Ολυμπιακού και του ΠΑΟ: έχει παίξει κι έχει κάνει καριέρα και στους δυο. Ο Ζόνας είναι της ΑΕΚ.Ο Ντραγκουντίνοβιτς έχει κάνει στον Ολυμπιακό καριέρα μεγαλύτερη από τον Ανατολάκη, όπως και ο Κάλστρομ ή Σέλστερμ για τους κολλητούς του. Του ΠΑΟ είναι φυσικά ο Πιζάρο (κάθε Πιζάρο…), ο Μπάριος (μην τον μπλέκετε με το Χόρχε που όντως έπαιξε στον Ολυμπιακό…) και ο Μπομπό για τον οποίο δόθηκε μάχη με τον Ολυμπιακό. Αλλά ο μεγαλύτερος παίκτης του ΠΑΟ είναι πάντα ο Φαλκάο που ο Ρότσα (ή ο Βέλιτς ή σε άλλες εκδοχές και οι δύο) είχε κλείσει και είχε συμφωνήσει με τη Ρίβερ, αλλά ο κακός Αντωνίου δεν τον έφερε γιατί πήρε τον Ροντρίγκο Σόουζα: όποιος δεν έχει ακούσει αυτό το παραμύθι δε ζει στην Ελλάδα! Στην προκειμένη περίπτωση αυτό λέγονταν (και επαναλαμβάνεται και σήμερα) για να «χτυπηθεί» ο Αντωνίου και κατά δεύτερον ο Πατέρας, όμως πιο πολύ και από το γιατί λέγεται κάτι η πλάκα είναι ότι το πιστεύει ο κόσμος.  Γιατί το πιστεύει; Γιατί στον κόσμο που παρακολουθεί ποδόσφαιρο τέτοια παραμύθια αρέσουν.Ημουν μικρός και διάβαζα ότι στην ΑΕΚ ήρθε κάποτε ο Ρουμενίγκε και τον απέρριψαν: μιλάω για το