Tα... χαμένα μετάλλια

Χρειάστηκε να περάσουν 58 χρόνια ώστε να αποκατασταθεί μία κλασική περίπτωση αδικίας που συνέβη το 1952 στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Ελσίνκι. Η ομάδα χόκει επί χόρτου της Μ.Βρετανίας, μία από τις καλύτερες στο άθλημα εκείνη την εποχή, έπαιζε θαυμάσια και παρά το φτωχό σκορ 1-0 επί του Βελγίου έφθασε απόλυτα δίκαια στα ημιτελικά.Επόμενος αντίπαλος των Βρετανών ήταν η Ινδία, η χρυσή Ολυμπιονίκης της προηγούμενης διοργάνωσης, το 1948 στο Λονδίνο.Η Μ.Βρετανία αιφνιδιάστηκε από τους Ινδούς και ήδη έχανε 3-0 από το πρώτο ημίχρονο.Τελευταίος στόχος ήταν πλέον το χάλκινο μετάλλιο με αντιπάλους το Πακιστάν, χώρα επίσης με μεγάλη παράδοση στο άθλημα.Η Μ.Βρετανία κατάφερε ότι δεν μπόρεσε απέναντι στην Ινδία.Αιφνιδίασε το Πακιστάν και προηγήθηκε με 2-0 και τελικά παρά τη μείωση του σκορ και την πίεση που ακολούθησε κράτησε το χάλκινο μετάλλιο.Ήρθε λοιπόν η ώρα της απονομής και ξαφνικά οι Φινλανδοί διοργανωτές ανακάλυψαν ότι αντί για 13 χάλκινα μετάλλια είχαν υπολογίσει, κατασκευάσει και φέρει μαζί τους στα γήπεδα του χόκει μόνον 11.Οι παίκτες της εθνικής ομάδος πάγωσαν, το ίδιο και χειρότερα οι συνοδοί τους.Τελικά προκειμένου να λυθεί το αδιέξοδο αποφασίστηκε με τη μέθοδο της κλήρωσης να αναδειχθούν οι 11 που η τύχη και μόνον αυτή θα απένειμε τα 11 μετάλλια.«Κόπηκαν» λοιπόν δυο από τους παίκτες, οι Ντέρεκ Νταν και Νιλ Νάγκεντ που έλαβαν την υπόσχεση ότι σύντομα θα αποκατασταθεί το λάθος και η αδικία, λαμβάνοντας τα μετάλλια τους.Τίποτα δεν συνέβη όμως για 58 ολόκληρα χρόνια.Η λύση βρέθηκε ύστερα από ενημέρωση του ίδιου του προέδρου της ΔΟΕ Ζακ Ρογκ από Βρετανούς διεθνείς της ομάδος χοκει που κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο το 1988 στη Σεούλ, ωθούμενοι από τον συμπαίκτη των δυο άτυχων του 1952.Ο Ρογκ ζήτησε με ένα αυστηρό γράμμα από την Ολυμπιακή Επιτροπή της Φινλανδίας να λύσει άμεσα το θέμα και να αποκαταστήσει την πελώρια αδικία.Οι Φινλανδοί, που είχαν κρατήσει σε μουσείο τους τη μήτρα κατασκευής των Ολυμπιακών μεταλλίων του 1952, κατασκεύασαν τα «χαμένα» στο χρόνο δύο χάλκινα και τα απέστειλαν μέσω της ΔΟΕ στο Λονδίνο.Τον Ιούλιο του 2010, στη διάρκεια ενός φιλικού αγώνα χόκει μεταξύ Μ.Βρετανίας – Γερμανίας, ο Ντέι και ο Νάγκεντ, που είχαν παρακολουθήσει την τελετή απονομής των μεταλλίων το 1952 από τις κερκίδες και όχι από το βάθρο, έλαβαν με ιδιαίτερη τιμή τα δικά τους χάλκινα μετάλλια.Ο φάκελος έκλεισε…