Kάθε χρόνο και πιο επίκαιρο το μήνυμα της 17 Νοέμβρη

Ιστορική επέτειος στη σκιά μιας θλιβερής συγκυρίας:38 χρόνια μετά,η Δαμανάκη συγκυβερνά με τον Βορίδη...
Ημέρα ιστορικής μνήμης,αφορμή κοινωνικής επαγρύπνησης.Ετσι μόνο μπορεί να χαρακτηριστεί η 38η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου,παρά την οργανωμένη και...αθόρυβη προσπάθεια υποβάθμισής της τα τελευταία χρόνια. Συνδικάτα,φοιτητικές παρατάξεις,απλοί πολίτες δίνουν το παρών στις σημερινές πορείες,μέσα σε κλίμα ζοφερό και απαισιόδοξο. Προσπερνώντας  τον γραφικό τρόπο μετάδοσης των καναλιών (που ήδη ξεκίνησαν τα προβοκατόρικα κρόουλ ''6 προσαγωγές,κουκουλοφόροι,τρόμος στο κέντρο κτλ) & την αστεία εκπαιδευτική υποτίμηση των τελευταίων 25 ετών (εθνική εορτή θεωρείται μόνο το '21,παρέλαση και εθνική ανάταση επιβάλλουμε μόνο για το 'ΟΧΙ'...),δε μπορούμε να μη σταθούμε στο 'κάδρο' μέσα στο οποίο εξελίσσεται η
σημερινή επέτειος.Η τρομακτική ανεργία,η πτώση του εισοδήματος,η πλήρης ισοπέδωση των αξιών και των προσπαθειών ενός λαού & κυρίως ο φόβος του αύριο αποθαρρύνει τους νέους να βγουν στο δρόμο,να φωνάξουν με ένταση και πάθος αντίστοιχα της θηλιάς που σφίγγει ολοένα και περισσότερο.
Γι'αυτό μιλούμε για αφορμή σκέψης και επαναπροσδιορισμού.Βγαίνω στο δρόμο,δε σημαίνει 'σπάω','τοποθετούμαι σε παράταξη' 'στιγματίζομαι'.Οσο επικίνδυνη είναι η ανοχή σε κυβερνήσεις διορισμένων τραπεζιτών,άλλο τόση είναι και η δήθεν κάθαρση που προσφέρουν τα λόγια της σάτιρας,όταν φθάνουν μέχρι τον καναπέ του σπιτιού.Να είστε σίγουροι,όσοι πολέμησαν τους φοιτητές,την ιστορική εκείνη βραδιά του '73 (κάποιοι βρίσκονται στην εξουσία σήμερα) βολεύονται τέλεια με τα 50άρια του Λαζόπουλου και την καναπεδάτη εκτόνωση...
Για μία ημέρα ας τιμήσουμε-ουσιαστικά-τη μια γενιά που το μόνο τίτλο που διεκδίκησε, είναι εκείνος της 'σκεπτόμενης'...Οσοι τυχοδιώκτες βολεύτηκαν,επειδή απλά βρέθηκαν σε εκείνο το ιστορικό σταυροδρόμι,απλά ξεβράζονται.Ας το κάνουμε εμείς...