Τα «e - κινήματα» στον ΑΘΗΝΑ 9.84

Η νέα έρευνα του ΑΘΗΝΑ 9.84 για τη δυναμική του ίντερνετ, με αφορμή τους «Αγανακτισμένους», ξεκίνησε σήμερα στην εκπομπή «Αθήνα Σήμερα» με τη Νόνη Καραγιάννη, που μεταδίδεται 11 με 1 μετά το μεσημέρι. «Η μπλογκόσφαιρα δημιούργησε κάτι», έγραφε στο blog της «fakellaki.blogspot.com», η Αμαλία Καλυβίνου, που επέλεξε το internet για να εξιστορήσει την τραγική περιπέτειά της με τον καρκίνο, τον οποίο οι γιατροί καθυστέρησαν δεκαεπτά χρόνια να διαγνώσουν. Στις 25 Μαΐου, ημέρα που συγκεντρώθηκαν για πρώτη φορά στο Σύνταγμα οι «Αγανακτισμένοι», συμπληρώθηκαν τέσσερα χρόνια από το θάνατο της φιλολόγου Αμαλίας Καλυβίνου. Έναν άδικο θάνατο, που δημιούργησε το πρώτο μεγάλο ξεσήκωμα της ελληνικής μπλογκόσφαιρας.

* Η κ. ΔΙΚΑΙΑ ΤΣΑΒΑΡΗ, μητέρα της Αμαλίας Καλυβίνου, μίλησε στη Μαρία Παύλου για την κόρη της και για τη δυναμική όλης αυτής της κινητοποίησης, που ξεκίνησε μέσω του blog της:

«Η Αμαλία ήταν αγανακτισμένη. Απελπισμένη. Ήθελε να ξυπνήσει ο κόσμος. Γιατί δεν είναι μόνο η Αμαλία που πέρασε από αυτό το "κανάλι". Χιλιάδες άτομα. Απλά, η Αμαλία τόλμησε. Είχε φοβερές γνώσεις. Κι ήξερε τι ζητάει στη ζωή της. Κι έβλεπε τη ζωή της να πηγαίνει χαμένη. Η Αμαλία, αυτό το στόχο είχε. Να ξυπνήσει ο κόσμος. Να ξεσηκωθεί».

Δημοσιογράφος: Γιατί διάλεξε το ίντερνετ;

Δ. Τσαβαρή: «Δεν ήξερε ότι θα πάρει τόση έκταση. Είχε το blog. Έπαιρνε απαντήσεις. Και ξαφνικά φούντωσε, ειδικά από όταν μπήκε το Reuters στη μέση. Το μετέφρασε σε επτά - οκτώ γλώσσες και πήγε σε τριάντα επτά χώρες. Από παντού έπαιρνε μηνύματα μετά, η Αμαλία. Δεν ήξερε σε ποιον να πρωτοαπαντήσει. Ένα ευχαριστώ έλεγε στους πάντες. Μου έλεγε, ότι μπαίνουν όλο και περισσότεροι. Πήραν χαμπάρι και οι πολιτικοί, οι δικοί μας, και ενδιαφέρθηκαν τάχα μου».

 Δημοσιογράφος: Είχε χαρεί για την ανταπόκριση αυτή;

Δ. Τσαβαρή: «Ναι. Γιατί αυτό ήθελε να πετύχει. Δεν πήγαινε το μυαλό της, ότι θα είχε αυτήν την επιτυχία. Δηλαδή, σίγουρα είχε χαρεί και κάτι παραπάνω. Πήρε κάποια εκδίκηση. Έβγαλε από μέσα της την ταλαιπωρία της. Θα το πω στα ίσια: έβγαλε από μέσα της την αγανάκτησή της. Τέσσερα χρόνια, από τη στιγμή που έκανε την υποτροπή το πόδι της, άρχισε να καταλαβαίνει ότι γίνεται "καμένο χαρτί". Για να ξυπνήσει ο κόσμος. Αυτός ήταν ο στόχος της. Να μην κοιμόμαστε. Είμαστε ένα κομμάτι κρέας -λέει- στα χέρια τους. Μας βόσκουν σαν γαλοπούλες. Έζησε πάρα πολλά στα νοσοκομεία. Κι εγώ μαζί της. Όταν έγινε όλο αυτό στο blog της, το πέρασαν κοινοβουλευτικό έλεγχο. Το φινάλε ποιο ήταν; Να μου στείλουν χαρτί από το Πταισματοδικείο, να κάνω μηνύσεις στους γιατρούς. Εγώ; Αντί να αναλάβει το κράτος ή η δικαιοσύνη; Εγώ, μετά από θεομηνία, μπορούσα να κάνω μηνύσεις στα καθάρματα; Για να βρω δίκιο; Μόνο με ένα όπλο θα "καθάριζα" εγώ. Με τίποτε άλλο. Ούτε λεφτά είχα, ούτε τίποτε. Γι' αυτό η Αμαλία δεν ήθελε να μπει κανένας πολιτικός. Όλους τους αποπήρε. Από όλα τα κόμματα που την πήραν».

Δημοσιογράφος: Κυρία Τσαβαρή, από το θάνατο της Αμαλίας και μετά, το 20