Προβολές για σινεφίλ

Η ταινία του Ζαν Βιγκό, ΑΤΑΛΑΝΤΗ, προβάλλεται τη Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου στις 20:00, στο πλαίσιο των προβολών του CINE CAMP.

Ο Άκι Καουρισμάκι έχει ενδεικτικά αναφέρει για το συγκεκριμένο φιλμ: «Είναι μια ταινία που γυρίστηκε από κάποιον που ήξερε ότι θα πέθαινε σύντομα, γι' αυτό και κατέδειξε την ομορφιά της ζωής έτσι όπως εκείνος δεν θα τη ζούσε ποτέ.» (The Telegraph, 2003)

Σκηνοθεσία: Ζαν Βιγκό
Σενάριο: Ζαν Γκινέ, Ζαν Βιγκό
Πρωταγωνιστούν: Ντίτα Πάρλο , Ζαν Νταστέ, Μισέλ Σιμόν, Ζιλ Μαργκαριτίς, Λουί Λεφέβρ
Διάρκεια: 89 Λεπτά
Έτος: 1934

Η ταινία θα προβληθεί με αγγλικούς υπότιτλους

ΑΤΑΛΑΝΤΗ

Σπάνια η Αταλάντη λείπει από τις λίστες με τις 100 καλύτερες ταινίες της ιστορίας του σινεμά, συχνά μάλιστα βρίσκεται και στο top-10. Ουσιαστικά πρόκειται για τα 89 από τα 157 συνολικά λεπτά της κινηματογραφικής παραγωγής του Ζαν Βιγκό, του πρωτοπόρου Γάλλου σκηνοθέτη που έφυγε από τη ζωή μόλις 29 ετών, θύμα της φυματίωσης, τη χρονιά που ολοκλήρωσε τη μοναδική μεγάλου μήκους ταινία του (1934). Το μοναδικά ανεξάρτητο έργο του συνοψίστηκε από τη θεωρία στον όρο Ποιητικός (ή Μαγικός) Ρεαλισμός, μια τάση με κύρια συστατικά τους φυσικούς χώρους, την ασυνέχεια στις λήψεις της κάμερας και στο μοντάζ, όπως και την παρεμβολή σουρεαλιστικών και ονειρικών στοιχείων σε μια κατά τα λοιπά «φυσιολογική» ιστορία. Αποτέλεσμα αυτού είναι μια εμμονικά αισιόδοξη, αλλά και ταυτόχρονα πικρά ειρωνική ματιά απέναντι στην πραγματικότητα. Πέρα από τις πολλές ανομολόγητες, φανερές επιρροές από το έργο του Βιγκό διακρίνει κανείς σε σκηνοθέτες όπως ο Φρανσουά Τριφό (Τα 400 Χτυπήματα), ο Λίντσεϊ Άντερσον (If...), οι Μόντι Πάιθον (Οι Ιππότες της Ελεεινής Τραπέζης), ο Άκι Καουρισμάκι (Μακριά Πετούν Τα Σύννεφα, Το Λιμάνι της Χάβρης) κ.ά.

Η Αταλάντη ξεκινά από μια απλοϊκή σεναριακή ιδέα, το γαμήλιο ταξίδι δύο νεόνυμφων πάνω στη «Μαούνα που Περνά» (αυτός ήταν και ο εναλλακτικός τίτλος της ταινίας) και διασχίζει τον Σηκουάνα ξεκινώντας από μια μικρή επαρχιακή πόλη με τελικό προορισμό το κέντρο του Παρισιού. Καθώς η μαούνα χαράζει την πορεία της, το ζευγάρι του Ζαν (Ζαν Νταστέ) και της Ζιλιέτ (Ντίτα Πάρλο) αγκαλιάζονται, γελάνε, φιλιούνται και τσακώνονται με πρωτοφανή ελευθεριότητα για τα δεδομένα της εποχής, υπό το βλέμμα του Περ-Ζιλ (Μισέλ Σιμόν, διάσημη ρέμπελη φιγούρα στο τότε Παρίσι), του χαοτικού καπετάνιου-πειρατή που δεν σταματά να τους πειράζει περιτριγυρισμένος από έναν στρατό από γάτες, αλλά και από μια αλλόκοτη συλλογή από αντικείμενα, μηχανικά παιχνίδια, μαριονέττες, γραμμόφωνα, μαχαίρια κ.ά. Οι πιο δυνατές, ονειρικο-ρεαλιστικές εικόνες της ταινίας θα έρθουν όταν η Αταλάντη φτάσει στο Παρίσι και η Ζιλιέτ αποφασίσει να την εγκαταλείψει για να περιπλανηθεί στη μοντέρνα πόλη.

Σημαντικό ρόλο στην εικονοποιία της Αταλάντης έπαιξε και ο μόνιμος συνεργάτης του Βιγκό, ο Ρώσος κινηματογραφιστής Μπόρις Κάουφμαν, αξιοποιώντας τις διάφορες εκδοχές του φυσικού φωτός και της σκιάς με ήλιο, βροχή ή ομίχλη, για τη δημιουργία κάδρων που υπαινίσσονται πολλά περισσότερα από όσα δείχνουν. Στα πρώτα χρόνια του ήχου στον κινηματογράφο, ο Βιγκό παρουσίασε επίσης ένα άρτιο ορίτζιναλ σάουντρακ, με τη συνδρομή του επίσης σταθερού του συνεργάτη, Μορίς Ζομπέρ.

Την Τρίτη 19 Φεβρουαρίου στις 20.00 θα προβληθεί η ταινία MAN AT SEA του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, λίγο πριν την έξοδο στις αίθουσες στις 28 Φεβρουαρίου.

Η ταινία που δίχασε κοινό και κριτικούς και προκάλεσε αμφιλεγόμενες αντιδράσεις, το Man at Sea του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, παρουσιάζεται με νέο μοντάζ, στις κινηματογραφικές αίθουσες από τις 28 Φεβρουαρίου και σε μια ειδική προβολή στο πλαίσιο του CINE CAMP στις 19 Φεβρουαρίου στο ισόγειο του CAMP με ελεύθερη είσοδο. Στην προβολή θα παρευρίσκεται και ο σκηνοθέτης.

Το Man at Sea έκανε την πρεμιέρα του τον Φεβρουάριο του 2011 στο Φεστιβάλ του Βερολίνου ως επίσημη συμμετοχή στο Panorama Special. Η ανταπόκριση που είχε η ταινία στην πρώτη της προβολή από τον ελληνικό και διεθνή Τύπο, αλλά και από το κοινό του Φεστιβάλ, οδήγησαν τον σκηνοθέτη να ξαναμοντάρει την ταινία και να παρουσιάσει την τελική της μορφή σε director's cut τον Νοέμβριο του 2011 στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.

«Ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης, πριν προκαλέσει τον θεατή προκαλεί πρώτα τον ίδιο του τον εαυτό», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Εϊπίδης προλογίζοντας την έκδοση του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για τον Κωνσταντίνο Γιάνναρη, με αφορμή το αφιέρωμα στο έργο του σκηνοθέτη. «Το σινεμά του Κωνσταντίνου Γιάνναρη, ακραίο, ρεαλιστικό, ισορροπεί στο τεντωμένο σκοινί της ανθρώπινης πραγματικότητας. Χωρίς δικλίδες ασφαλείας, διεισδύει σε δυσλειτουργικούς μικρόκοσμους, αποδομώντας στερεότυπα, εγείροντας ερωτήματα που ξεφεύγουν από τα προφανή. Θέματα ταυτότητας, φύλου και φυλής, η μετανάστευση, ο «ξένος», η οικογένεια, βρίσκονται στο στόχαστρο του δημιουργού, καθρεφτίζοντας έναν κόσμο μακριά από ωραιοποιήσεις κι εύκολους συναισθηματισμούς», καταλήγει ο Δημήτρης Εϊπίδης.

Το Man at Sea έχει αποσπάσει το Βραβείο Rotary International στο 12ο European Film Festival στο Lecce της Ιταλίας, καθώς και το Βραβείο Φωτογραφίας στα Βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου 2012.

Σύνοψη:
Μετά από τον μακροχρόνιο χωρισμό που ακολούθησε το θάνατο του γιου τους, ο Άλεξ και η Κέιτ συναντιούνται ξανά στο δεξαμενόπλοιο Sea Voyager. Την ίδια μέρα, ο Άλεξ σώζει 30 έφηβους μετανάστες που έχουν ναυαγήσει μεσοπέλαγα. Ο ιδιοκτήτης της σχεδόν χρεοκοπημένης πλοιοκτήτριας εταιρίας πιέζει τον Άλεξ να λύσει το θέμα άμεσα, αλλά κάθε προσπάθειά του οδηγεί σε αδιέξοδο. Κι ενώ κάποια μέλη του πληρώματος δημιουργούν στοργικούς δεσμούς με τα παιδιά- ανάμεσά τους και η Κέιτ, που δίνει μια δεύτερη ευκαιρία στη μητρότητα- οι περισσότεροι θεωρούν ότι οι «επισκέπτες» τους έχουν κάνει κατάχρηση της φιλοξενίας τους. Αδυνατώντας να χειριστεί την αυξανόμενη ένταση και επηρεασμένος από το χαμό του γιού του, ο Άλεξ προχωρά σε μια σειρά από λάθος ενέργειες ώσπου τελικά βρίσκει το θάρρος να ξεπεράσει τον εαυτό του.

Σημείωμα σκηνοθέτη:

Η ταινία προέκυψε από το πώς βρέθηκα ενώπιος ενωπίω με ένα θηρίο που σήκωσε κεφάλι μέσα μου. Κάτι που ξέρεις ότι κρύβεις, αλλά το να το βλέπεις να υψώνεται είναι κάτι τρομερό και σοκαριστικό. Μένω σε ένα διαμέρισμα στο «βαθύ» κέντρο της Αθήνας και ξαφνικά αντιλαμβάνομαι ότι κυκλοφορώ στη γειτονιά που είχα επιλέξει να ζήσω και είμαι τόσο κουρασμένος από την κατάσταση και τις καθημερινές εικόνες που βλέπω, που νιώθω να αναβιώνουν μέσα μου άκρως αντιφατικές, ρατσιστικές αντιλήψεις. Μ' έναν τρόπο ασυνείδητο. Πηγαίο. Ρατσιστικά συναισθήματα που δεν περίμενα να έχω. Εκεί καταλαβαίνεις ότι αυτός ο ρατσισμός πραγματικά είναι κάτι έμφυτο στη μοίρα μας και τον πολιτισμικό -αν όχι και τον βιολογικό- μας κώδικα. Το θέμα είναι πάντα τι μάχη δίνεις εσύ απέναντι σε αυτό. Αυτό ήταν που ήθελα να καταθέσω σ' αυτό το σενάριο. Και αυτό που ήθελα ήταν να αμφισβητήσω τη βασική ουμανιστική νοοτροπία που μπορεί να έχει μια οργάνωση για τους μετανάστες, της οποίας η άποψη για το καλό των μεταναστών μπορεί να μην είναι η ίδια με τη δική τους. Ένας δομημένος πατερναλισμός που, στο πλοίο της ταινίας μου, καταρρέει μαζί με τη φιλευσπλαχνία, την καλή διάθεση. Τα παιδιά στο πλοίο δεν παίζουν με τους κανόνες της ευγνωμοσύνης, ακριβώς όπως συμβαίνει και στην αληθινή ζωή. Κι αυτό νομίζω είναι κάτι που πληγώνει την Ευρώπη, αλλά καλώς ή κακώς έτσι παίζεται το παιχνίδι σήμερα. Είναι μια κόντρα που μοιάζει έμφυτη σε κάθε σχέση εξουσίας - ακόμη και στις ερωτικές. Τα παιδιά που παίζουν στην ταινία καταλάβαιναν αυτή τη δυναμική δίχως να χρειαστεί να την εξηγήσω. Και ήταν λυτρωτικό γι' αυτούς το ότι στην ταινία δεν χρειαζόταν να υποδυθούν το θύμα, ν' ανταποδώσουν με ευγνωμοσύνη τη φιλευσπλαχνία των δυτικών. Ήταν κάτι που τους έδωσε και τη δύναμη ν' αντιμετωπίσουν τα γυρίσματα και τους άλλους ηθοποιούς σαν ίσους.

Συντελεστές:

Σκηνοθεσία/ Σενάριο: Κωνσταντίνος Γιάνναρης
Πρωταγωνιστούν: Αντώνης Καρυστινός, Θεοδώρα Τζήμου, Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Κωνσταντίνος Σειραδάκης, Στάθης Παπαδόπουλος, Θανάσης Ταταύλαλης, Νίκος Τσουράκης, Στάθης Αποστόλου, Chalil Ali Zada, Rahim Rahimi
Δ. Φωτογραφίας: Άγγελος Βισκαδουράκης, Γιώργος Αργυροηλιόπουλος
Μοντάζ: Κωνσταντίνος Γιάνναρης, Μιχάλης Μηνακούλης, Χρήστος Γιαννακόπουλος, Ιωάννα Σπηλιοπούλου
Ήχος: Αντώνης Σαμαράς
Μουσική: Άκης Δαούτης
Καλλιτεχνική Διεύθυνση: Γιώργος Γεωργίου
Κοστούμια: Τριάδα Παπαδάκη
Παραγωγός: Γιώργος Λυκιαρδόπουλος
Παραγωγή: Highway Productions
Συμπαραγωγή: ΕΚΚ, ΕΡΤ, ΝOVA, Giannaris Films, 2/35, Yafka, Black Orange
Με την υποστήριξη: MEDIA Programme της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Balkan Film Fund του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης & του Crossroads Co-production Forum.

Μαζί με την ταινία Man at sea θα προβάλλεται και η βραβευμένη μικρού μήκους του Νεριτάν Ζιντζιρία με τίτλο: Χαμομήλι.

Περίληψη: Είναι μόνη της. Ο κόσμος των ζωντανών είναι μακριά, ενώ ο κόσμος των νεκρών μυρίζει χαμομήλι.

Παίζουν: Γιώτα Χατζηιωάνννου, Φώτης Αρμένης

CAMP Contemporary Art Meeting Point
Ευπόλιδος 4 & Απελλού 2
Πλ.Κοτζιά, 105 51 Αθήνα