Περιμένοντας το καινούργιο

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Ελάτε λοιπόν / όλοι μαζί / να φυσήξουμε αυτό / το μικρό καρβουνάκι / στη χόβολη της ελπίδας. Τάσος Λειβαδίτης
Διάχυτη είναι η αίσθηση της αναμονής στην κοινωνία. Μεγάλες είναι και οι προσδοκίες της για αλλαγές. Οι πολίτες αγωνιούν όχι μόνο για το σήμερα, μα και για το αύριο. Απορρίπτουν το παλιό, το φθαρμένο και διεφθαρμένο. Θέλουν όμως να σκιαγραφήσουν και το μέλλον, το δικό τους και των παιδιών τους. Παράλληλα, η αμηχανία είναι το κύριο χαρακτηριστικό των ανθρώπων όταν τίθεται το αμείλικτο ερώτημα: τι θα είναι αυτή η αλλαγή; Ποιο θα είναι αυτό το καινούριο; Προς ποια κατεύθυνση θα πρέπει να στραφεί η κοινωνία;

Εύκολες απαντήσεις δεν υπάρχουν. Αφορισμοί, χαρακτηρισμοί, ανέξοδα ευχολόγια, απορρίπτονται από τους πολίτες, οι οποίες όχι απλά χόρτασαν, μα μπούχτισαν, κυριολεκτικά, από αυτά. Μαγικές λύσεις, επίσης, δεν υπάρχουν. Εξάλλου είναι γνωστό ακόμη και τα μικρά παιδιά πως η καλή νεράιδα υπάρχει μόνο στα παραμύθια.

Σε μια κοινωνία που θυμίζει κινούμενη άμμο, όπου τα διλήμματα και τα προτάγματα της Μεταπολίτευσης, θυμίζουν σκισμένα φλάμπουρα μιας μάχης που δε δόθηκε ποτέ, είναι εύλογο να υπάρχει και αμηχανία, και αγωνία, και πρόσφορο έδαφος για διάφορες καινοφανείς θεωρίες, εσχατολογικού και σωτηριολογικού περιεχομένου.

Διάφοροι άγνωστοι μέχρι πρόσφατα, άσημοι και αμόρφωτοι σαλτιμπάγκοι της πολιτικής, ή ακριβέστερα, του περιθωρίου της,  βρίσκουν εύκολα βήμα να διατυπώσουν τις απίθανες, απίστευτες και, κυρίως, ανέξοδες θεωρίες τους προς άγρα ζαλισμένων, εύπιστων και αδαών, οπαδών. Έχουμε μάλιστα, γίνει μάρτυρες και αναγνώστες περισπούδαστων πονημάτων «στοχαστών», οι οποίοι, τάχα, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου είχαν «προβλέψει» την κρίση και είχαν διατυπώσει την «εθνικολαϊκή λύση και σωτηρία μας».

Ακόμη χειρότερο είναι το γεγονός ότι παρόμοιες ανοησίες υιοθετούνται αβασάνιστα από πολιτικούς αρχηγούς και προβεβλημένα στελέχη όλου του κοινοβουλευτικού τόξου, προκαλώντας τη θυμηδία των πολιτών, αλλά και τις εκδηλώσεις λατρείας των οπαδών τους.

Το καινούριο θα έρθει. Δεν θα έρθει όμως ούτε χωρίς κάματο, ούτε αμέσως. Η κυοφορία του θα είναι μακρά και επώδυνη. Το καινούριο θα έρθει μετά από σκληρή δουλειά, κατάθεση πολλών προτάσεων, ενδελεχή συζήτηση και δημιουργική σύνθεση. Όσοι πιστεύουν ότι θα προκύψει δια μαγείας ή με άνωθεν παρέμβαση πλανώνται πλάνην οικτράν. Το ίδιο πλανώνται κι εκείνοι που διατείνονται πως διαθέτουν μια λύση μαγική, ως κάτοχοι μιας απόλυτης αλήθειας, στην εποχή κατάρρευσης κάθε βεβαιότητας.

Το καινούριο θα έρθει και δεν θα αφορά μόνο την οικονομική πλευρά της κρίσης. Θα σαρώσει στο διάβα του παρηκμασμένους θεσμούς, φθαρμένα πρόσωπα, κενές θεωρίες, συστήματα διαπλοκής, αλλά και ανθρώπινες σχέσεις, βασισμένες στον ατομικισμό, την ιδιοτέλεια, το μικροσυμφέρον.

Το καινούριο θα έρθει γιατί αυτή είναι η πορεία της ιστορίας. Θα έρθει γιατί δεν υπάρχει άλλη λύση. Θα έρθει γιατί αυτή είναι η νομοτέλε