Ο Π. Σκουρλέτης στον ΑΘΗΝΑ984

Ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., Πάνος Σκουρλέτης, μίλησε στις 2/7 στον «ΑΘΗΝΑ 9.84» και τη Νόνη Καραγιάννη. Μεταξύ άλλων, είπε:

* Για την περίπτωση της Ελλάδας:

«Εκ μέρους της γερμανικής πλευράς, προφανώς επιχειρείται να αξιοποιηθεί η περίπτωση της Ελλάδας και ως φόβητρο. Από την στιγμή που θέλουν να διατηρήσουν την λογική και τον προσανατολισμό των προγραμμάτων λιτότητας των σταθεροποιητικών προγραμμάτων, προφανώς όλα αυτά (σ.σ. τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου) γύρω από την περίπτωση της Ελλάδας θα λέγονται ολοένα και πιο έντονα. Δεν θεωρώ όμως ότι αυτή τη στιγμή ότι η Ελλάδα είναι μια ξεχωριστή περίπτωση. Αν ήταν κάτι τέτοιο αυτό θα είχε πια αποτιμηθεί και αναλόγως θα είχε πράξει συνολικά η Ευρώπη, θα είχαν πετάξει την Ελλάδα έξω. Τα προβλήματα τώρα ξεκινάνε. Το ερώτημα επανέρχεται σε σχέση με την ελληνική πραγματικότητα, την ελληνική πολιτική ζωή και την κυβέρνηση. Γιατί η κυβέρνηση εμμένει να είναι ο καρπαζοεισπράκτορας και ο άνθρωπος ο οποίος τελικά δεν αμφισβητεί την νεοφιλελεύθερη ορθοδοξία».

* Για την επανακεφαλαιοποίηση  των τραπεζών:

«Τα χρήματα που δίνονται για την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μπορεί να μην εγγράφονται στο χρέος της Ισπανίας και να ζητάμε να γίνει κάτι αντίστοιχο και στην Ελλάδα, αλλά παραμένει το θέμα, ότι πρόκειται για χρήματα των ευρωπαϊκών λαών. Άρα, θα έπρεπε να συνοδεύεται και από αλλαγές δομικές στο ίδιο το πιστωτικό σύστημα και στην αρχιτεκτονική του, στην κατεύθυνση του κοινωνικού ελέγχου. Μετά από αυτή τη κρίση, δεν μπορούν οι τράπεζες να λειτουργούν όπως προηγουμένως. Τίθεται δηλαδή το θέμα ενός δημόσιου και κοινωνικού ελέγχου και μια προσπάθεια να χάσουν την πρωτοκαθεδρία. Θα μπορούν δηλαδή οι τράπεζες να είναι η βασική ατμομηχανή της ανάπτυξης και ουσιαστικά το βασικό οικονομικό πολιτικό κέντρο των πραγμάτων; Δεν θα πρέπει να περιοριστεί η ασυδοσία των τραπεζών; Δε θα πρέπει να έχουμε περισσότερες κοινωνικές τράπεζες, μεγαλύτερο κοινωνικό έλεγχο; Νομίζω ότι είναι ένα συμπέρασμα το οποίο πρέπει να εξαχθεί. Και αυτό, σε συνδυασμό με την υπέρβαση μιας αντίληψης που πλέον έχει αποδειχτεί λανθασμένη τα τελευταία 30 χρόνια -δηλαδή του πάση θυσία περιορισμού του κράτους και του δημοσίου-, κάτι που ουσιαστικά μπορεί να σημαίνει και υπέρβαση του νεοφιλελευθερισμού. Εάν δηλαδή περιορίσεις την ασυδοσία των αγορών και προσπαθήσεις να αποκαταστήσεις μια δυναμική παρουσία ενός διαφορετικού πια δημόσιου τομέα, όχι με αντίληψη κρατισμού, τότε θα σημαίνει ότι πρέπει να πάμε σε ένα μετανεοφιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο».  

«ΑΘΗΝΑ 9.84» - ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ