Ο φιλαλήθης κ.Στουρνάρας

του Βασίλη Πάικου

«Δεν είμαι πολιτικός και γι αυτό λέω τις αλήθειες»... μας εξήγησε μόλις προχθές ο Υπουργός των Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας. Και φαντάζομαι πως θα του ζήτησαν το λόγο οι προϊστάμενοί του, ο Πρωθυπουργός και ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, καθώς και οι συνάδελφοί του Υπουργοί. Οι οποίοι είναι πολιτικοί και ως εκ τούτου, κατά τον συλλογισμό Στουρνάρα,

δεν μας λένε και τόσο τις αλήθειες. Αλλά αυτό λίγο μας ενδιαφέρει. Εκείνο που μας ενδιαφέρει και που μας αφορά αμεσότατα, είναι οι «αλήθειες» του Υπουργού. Ας δούμε κάποιες από τις πιο πρόσφατες.

Κατά Στουρνάρα «αλήθεια» πρώτη. «Δεν υπάρχει υπερφορολόγηση στην Ελλάδα». Διότι, λέει, τα φορολογικά έσοδα στη Χώρα μας ως ποσοστό επί του ΑΕΠ, είναι μικρότερα από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης.

Αλλά αν είναι μικρότερα τα φορολογικά έσοδα ως ποσοστό επί του ΑΕΠ από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης, αυτό έχει να κάνει με την αδυναμία των φοροεισπρακτικών μηχανισμών του κ. Στουρνάρα. Κι αφ' ετέρου με την άλλη του αδυναμία, να αντιμετωπίσει την φοροδιαφυγή, προπάντων τη μεγάλη φοροδιαφυγή των «μεγάλων». Με συνέπεια να υπερ- υπερ-φορολογούνται τα συνήθη φοροδοτικά υποζύγια. Αλλ' αυτό δεν καταδέχεται προφανώς να το υπολογίσει στους λογαριασμούς του ο Υπουργός. Περιορίζεται στα ψυχρά και, επί της ουσίας, αναληθή νούμερα. Ως και ο υφιστάμενός του Αναπληρωτής Υπουργός τον άδειασε επ' αυτού, να φανταστείς.

Κατά Στουρνάρα «αλήθεια» δεύτερη. «Η φορολόγηση των ακινήτων είναι δίκαιη». Έτσι, γενικώς και αορίστως, ασφαλώς ισχύει ο ισχυρισμός του Υπουργού. Όμως εδώ μιλάμε για τη δική μας φορολόγηση των δικών μας ακινήτων. Τα οποία φορολογούνται με τις αντικειμενικές τιμές του 2007. Δηλαδή, καμία σχέση. Φορολογείται μ' άλλα λόγια περιουσία η οποία σήμερα απλώς δεν υπάρχει. Και για την οποία ο υφιστάμενος του κ. Στουρνάρα Γενικός Γραμματέας Εσόδων Χάρης Θεοχάρης (επίσης φιλαλήθης φαντάζομαι ως μη πολιτικός) ομολόγησε ότι, ναι μεν πρόκειται περί κλοπής, αλλά δεν μπορούμε να τ' αλλάξουμε τα πράματα, γιατί τότε δεν θα πιάσουμε τους δημοσιονομικούς στόχους.

Κατά Στουρνάρα «αλήθεια» τρίτη. «Και τώρα έρχεται η σειρά της Εκάλης». Για την φορολόγηση των ακινήτων της εννοούσε. Αλλά γιατί θα έπρεπε άραγε να περάσουν 18 μήνες από τότε που ανέλαβε την ευθύνη των οικονομικών της Χώρας, για να πληροφορηθεί ο Υπουργός ότι υπάρχει και η Εκάλη σ' αυτή τη Χώρα; Με ό,τι, φυσικά, συμβολίζει η Εκάλη. Και γιατί θα έπρεπε, ως τώρα, να ρημάζει τα Παγκράτια, τις Κυψέλες και τα Μεταξουργεία, προκειμένου να πιάσει τους στόχους του;

Έτσι για να μείνουμε μόνο σε κάποιες, από τις πιο πρόσφατες και τις πιο χτυπητές «αλήθειες» του Γιάννη Στουρνάρα. Σ εκείνες που βγάζουν μάτι. Και για τις οποίες δεν λογαριάζει μεν το πολιτικό κόστος ως μη πολιτικός, δε λογαριάζει όμως στο ελάχιστο και τις ευαισθησίες τις στοιχειώδεις των πολιτών. Περιφρονώντας ολωσδιόλου και κατ' εξακολούθηση το δημόσιο αίσθημα. Και, φυσικά, στραπατσάρει μ' αυτές του τις «αλήθειες» την εικόνα της Κυβέρνησης, της οποίας παραμένει πρώτος τη τάξει Υπουργός.

Μήπως δεν είναι άραγε γι' αυτό που τον έχουνε στη μπούκα οι περισσότεροι από τους βουλευτές της συμπολίτευσης; Μήπως δεν είναι γι' αυτό που, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, ο Καραμανλής προειδοποίησε τον Σαμαρά πως δεν μπαίνει στα ψηφοδέλτια της ΝΔ αν περιληφθεί σ' αυτά και ο Στουρνάρας; Μήπως δεν είναι γι αυτό που ο Βενιζέλος τον ειρωνεύτηκε, ενώπιον δημοσιογράφων, ως αναντικατάστατο, εξ αιτίας της... κοινωνικής του ευαισθησίας;

Ανακύπτει όθεν το ερώτημα, που ακριβώς στηρίζεται ο Γιάννης Στουρνάρας. Σε ποιες πλάτες ακουμπάει. Σε μόνη την εμπιστοσύνη του Σαμαρά; Ή μήπως και σ' εκείνη των πιστωτών της Χώρας; Και είναι ακριβώς αυτή η δεύτερη «εμπιστοσύνη» που τον κρατάει ακλόνητο στη θέση του;

Και, για να μην ξεχνιόμαστε, σοσιαλδημοκράτης δήλωνε (και εξακολουθεί να δηλώνει φαντάζομαι) ο Γιάννης Στουρνάρας. Αν δεν ήταν Υπουργός του Σαμαρά, πρώτο-πρώτο θα φιγουράριζε το όνομά του στη λίστα των «58»...