Η Εθνική Διαίρεση

του Μανώλη Κοττάκη

Τo αποτέλεσμα των εκλογών της Κυριακής υπήρξε τόσο οριακό για έναν απλό λόγο: Διότι στην πραγματικότητα σε αυτή την αναμέτρηση το Έθνος ήρθε ευθέως αντιμέτωπο με τις αντιφάσεις που το συγκρότησαν από την πρώτη στιγμή της ίδρυσης του.

Με  τις αξίες που επικράτησαν κατά την διάρκεια του βίου του. Με τα ιδεολογικά ρεύματα που επιμελώς κρύβονταν στο εσωτερικό των πολυσυλλεκτικών κομμάτων της μεταπολίτευσης. Στην πραγματικότητα δεν ήταν μία μάχη για το ευρώ, ή μία μάχη για το μνημόνιο. Ήταν μια κόντρα για το πως βλέπουν οι Έλληνες τη συμμετοχή τους στον νέο κόσμο:  Στην Δύση ή στην Ανατολή; Το ερώτημα αυτό ο Κωνσταντίνος Καραμανλής απέφυγε να το θέσει στην λαϊκή ετυμηγορία όταν αποφασίστηκε η ένταξη της Ελλάδος στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα το 1979 γιατί φοβόταν την απάντηση. Πίστευε ότι η μακρά συμμετοχή της πατρίδας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα άλλαζε τους συσχετισμούς, θα μεταμόρφωνε τον Έλληνα, θα τον έκανε πιο ανοιχτόμυαλο και θα διασφάλιζε εφ'όρου ζωής το μέλλον του. Την Κυριακή, έγινε λοιπόν με καθυστέρηση 33 ετών το δημοψήφισμα που ζητούσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Και αυτό που απεδείχθη είναι ότι η ελληνική κοινωνία είναι διαιρεμένη, βαθιά διχασμένη και ότι τα ιδεολογικά ρεύματα που την διατρέχουν τα τελευταία τριάντα χρόνια, το αμιγώς ευρωπαϊκό και το μικτό ανατολικοευρωπαικό είναι εδώ, υπάρχουν, συγκρούονται, παλεύουν, αντιμάχονται και αλληλοεξουδετερώνονται καθώς το ένα εμποδίζει το άλλο να δώσει οριστική κατεύθυνση και προσανατολισμό στην χώρα.

Τις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ πύκνωσαν σε αυτές τις εκλογές οι βολεμένοι του Δημοσίου, τα συνδικαλιστικά λόμπυ και οι κρατικοδίαιτοι μπατίρηδες τραπεζίτες που συμπορεύθηκαν με το ευρωπαϊκό όραμα για όσο καιρό εξασφάλιζε προνόμια, προμήθειες, δάνεια με φθηνό επιτόκιο από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Πίσω τους στοιχήθηκε η μεγάλη στρατιά των δημοσίων υπαλλήλων, οι άνεργοι και η νεολαία. Οι δημόσιοι υπάλληλοι για να γλυτώσουν την απόλυση και να διασφαλίσουν την μονιμότητα τους.

Οι άνεργοι γιατί πίστευαν ότι δεν έχουν τι άλλο να χάσουν. Η νεολαία τέλος, γιατί αυτή είναι η φύση της. Η αμφισβήτηση των κατεστημένων. Ολόκληρο αυτό το ρεύμα, με εξαίρεση τους νέους και τους ανέργους, καμία σχέση δεν έχει με τις δυτικές αξίες που μοιράζονται οι λαοί στους κόλπους της Ένωσης. Την ανέχτηκε την Ένωση για όσο το βόλευε να αγοράσει σπίτια με φθηνό στεγαστικό δάνειο αλλά αν του ξύσεις πολύ την σκέψη θα βρεθείς αντίκρυ με μια ιδιόμορφη ανατολή. Και γνώρισμα της βαθιάς ανατολής είναι η μη τήρηση των συμπεφωνηθέντων.

Τις τάξεις της ΝΔ πύκνωσαν πολίτες από όλο το πολιτικό φάσμα, οι εγκλωβισμένες στο ΠΑΣΟΚ και την ανανεωτική αριστερά  ευρωπαϊκές δυνάμεις που δεν βλέπουν πίσω από κάθε ιδιωτικοποίηση και ένα ξεπούλημα αλλά ευκαιρία για δημιουργία, ανάπτυξη και νέες δουλειές. Που δεν βλέπουν πίσω από κάθε μεταρρύθμιση σκοτεινά σχέδια, αλλά μόνον ευκαιρίες για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας. Που βάσισαν την ατομική τους πρόοδο όχι σε επιδοτήσεις