Ας ανακαλύψουμε ξανά την πολιτική

του Δημήτρη Β. Τριανταφυλλίδη

Η πλήρης απαξίωση της πολιτικής και του πολιτικού προσωπικού της χώρας, που παρατηρείται στις μέρες μας, δεν είναι ένα φαινόμενο που προέκυψε ξαφνικά και απροειδοποίητα. Εργάστηκαν επί μακρόν και φιλότιμα όλοι εκείνοι, που επί δεκαετίες εκλέγονταν σε διάφορες αιρετές θέσεις (δημοτικοί σύμβουλοι, δήμαρχοι, νομάρχες, περιφερειάρχες, βουλευτές) μαζί με το στρατό των «ειδικών», των «συμβούλων», των «μετακλητών υπαλλήλων», φροντίζοντας μέσα από τη δημιουργία πελατειακών δικτύων να εξυπηρετούν πότε λίγο και πότε πολύ (ανάλογα με την εκλογική ισχύ

του αιτούντος, δηλαδή πόσους ψήφους από το σόι φέρνει στις εκλογές) τους εκλογείς και τους χορηγούς τους.

Σταδιακά ο όρος πολιτική έγινε συνώνυμος με το «ρουσφέτι», με την «εξυπηρέτηση», με το «βόλεμα», με τη «φωτογραφική διάταξη» σε κάποιο νομοσχέδιο, με το «στήσιμο» ενός διαγωνισμού, με την μετάθεση ενός φαντάρου ή με το διορισμό ενός εποχιακού πυροσβέστη.

Σήμερα, παρά το γεγονός ότι ζούμε σε μια χρεοκοπημένη χώρα, σε μια χώρα όπου οι πολίτες της στενάζουν υπό το βάρος ατελέσφορων μέτρων και αλυσιτελών πολιτικών, σε μια κοινωνία που διαλύεται εις τα εξ ων συνετέθη και από το ερειπιώνα αυτό ξεπροβάλλουν τα ποικιλόχρωμα αυγά του ολοκληρωτισμού, δεν παρατηρείται καμιά αλλαγή στάσης ούτε από εκείνους που κυβερνούν, ούτε από εκείνους που αντιπολιτεύονται. Θαρρείς και το πολιτικό σύστημα, ωθούμενο από τη δύναμη της αδράνειας, συνεχίζει να συμπεριφέρεται λες και ζούμε πριν από 30 χρόνια.

Όλοι όσοι ασχολούνται με την πολιτική σήμερα, και οι προαναφερόμενοι και οι προαλειφόμενοι για τη θέση των πρώτων, έχουν λησμονήσει μια βαθιά αρχή της ίδιας της ζωής. Πολιτική είναι η διαδικασία επίλυσης προβλημάτων των πολιτών. Σε καμιά περίπτωση η πολιτική δεν περιορίζεται σε εκδηλώσεις, σε ινστιτούτα παραγωγής ιδεών, σε συζητήσεις και άλλα. Καλά όλα αυτά, μα η ζωή δεν περιμένει. Πολιτική σημαίνει ότι αυτός που έχει λάβει τη σχετική εντολή μέσω των δημοκρατικών εκλογών να λύνει μικρά και μεγάλα προβλήματα των πολιτών, ανάλογα με τη θέση που του εμπιστεύτηκαν.

Είναι αδιανόητο σήμερα σε μια χώρα που καθημερινά βυθίζεται στο σπιράλ θανάτου της παρατεταμένης ύφεσης, να μην ασχολείται κανείς με τα προβλήματα των πολιτών, αδιαφορώντας για τη δύσκολη και αβίωτη καθημερινότητά τους. Εξίσου αδιανόητη είναι η αδιαφορία (ή μήπως ανικανότητα) να ασχοληθούν με τα μικρά και ταπεινά προβλήματα, εκείνα τα προβλήματα, η λύση των οποίων, θα ανακούφιζε τον απλό πολίτη.

Προβλήματα όπως ο φωτισμός των δρόμων τη νύχτα, η καθαριότητα των πεζοδρομίων, η προστασία της δημόσιας υγείας κ.ά. είτε αφορούν στην τοπική αυτοδιοίκηση είτε στη κεντρική εξουσία, παραμένουν μέχρι σήμερα ζητούμενο για πολλούς συμπολίτες μας.

Συνεχίζουν να φωνασκούν τα παράθυρα της εθνικής τηλοψίας. Συνεχίζουν να διοργανώνουν φιέστες, όπου υπόσχονται τα πιο απίθανα πράγματα στους απελπισμένους ψηφοφόρους τους (κι εκείνοι με τη σειρά τους ομνύουν στο όνομα των «σωτήρων» τους). Συνεχίζουν να μετέχουν σε βαρύγδουπων τίτλων συνέδρια και διασκέψεις για το παρόν και το μέλλον του τόπου. Στο μεταξύ ο τόπος βουλιάζει καθημερινά. Και αδιαφορεί παντελώς για το αν θα συγκροτηθεί μια νέα κεντροαριστερά και με ποιους ή αν η κεντροδεξιά θα έχει ευρωπαϊκή αύρα ή θα φοράει φουστανέλες. Ο φαύλος κύκλος αέναα συνεχίζεται και ελπίδα καμιά δεν αχνοφέγγει μακριά στον ορίζοντα.

Πολιτική είναι η επίλυση προβλημάτων των πολιτών. Όσο αυτό δε γίνεται, τόσο θα θεριεύει η οργή και η αγανάκτηση, τόσο θα εκκολάπτονται υβρίδια μιας αυριανής ολοκληρωτικής ή αυταρχικής διακυβέρνησης. Η χώρα έχει ξαναζήσει στο παρελθόν παρόμοιες καταστάσεις. Απ' ότι φαίνεται δεν έβαλε μυαλό.