«La última noche ή Οι Καρχαρίες»

Η Μυρτώ Αλικάκη και ο Λεωνίδας Κακούρης ζουν την «τελευταία τους νύχτα» στο έργο του Θανάση Τριαρίδη «La última noche ή Οι Καρχαρίες» που παρουσιάζεται από 11 Φεβρουαρίου στο θέατρο ΠΚ σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Γιαμλόγλου. Το έργο του Θεσσαλονικιού συγγραφέα που παρουσιάζεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, είναι μια ιστορία αγάπης στα έγκατα του ανθρώπινου νου, ένα έργο που βρίσκεται στο μεταίχμιο φαντασίας και πραγματικότητας.

Με πλήθος λογοτεχνικών αναφορών, από τον Τζέιμς Τζόυς ως τον Κάφκα, από τον Ευριπίδη μέχρι τον Τζον Ντον αλλά με μια γλώσσα τολμηρή, προκλητική και ταυτόχρονα οικεία, το έργο αυτοαναιρείται κάθε στιγμή ενώ προτάσσει αδυσώπητα ερωτήματα για τη φύση του έρωτα, την εξάρτηση, τη συνύπαρξη, τις ενοχές και τις φαντασιώσεις - αλλά πριν και πάνω απ'όλα για την ίδια την ανθρώπινη ουσία.

Σε μια κρουαζιέρα καταδύσεων βυθού ένα ζευγάρι εγκαταλείπεται κατά λάθος (;) στην μέση του ωκεανού. Μέσα στο σκοτάδι, ο Α και η Β προσπαθούν να κρατηθούν ζωντανοί μέχρι να γυρίσει το τουριστικό σκάφος για να τους περισυλλέξει. Μιλούν ασταμάτητα για να διώξουν τον φόβο. Αναδύονται μνήμες της ζωής τους, σεξουαλικά απωθημένα, έξαλλες αλληλοκατηγορίες, μυστηριώδη πρόσωπα, αινιγματικές ενοχές. Έξαφνα οι καρχαρίες έρχονται κάτω από τα πόδια τους και αρχίζουν να τους τρώνε. Κάτι συμβαίνει - μα βρίσκεται στην επικράτεια του αγνώστου.

Τα φώτα ανάβουν: ο Α και η Β βρίσκονται στο αστικό διαμέρισμά τους, αποκαμωμένοι από το διανοητικό πρότζεκτ ενός αινιγματικού στοιχήματος. Ο κόσμος τους μοιάζει να επανακάμπτει στην ελλιπή τάξη του, ωστόσο, παρά τη φύση του, το στοίχημα συνεχίζεται.

Αραγε ο Α και η Β είναι πράγματι στο διαμέρισμά τους ή μήπως όντως βρίσκονται χαμένοι στον ωκεανό; Και ποιον περιμένουν εκεί;

«Οι Καρχαρίες χωρούν πολλούς, ενδεχομένως και αντιφατικούς, ορισμούς: αιματοβαμμένη ερωτική τραγωδία κατά τα πρότυπα των αντίστοιχων της Αναγέννησης, ζοφερή ιστορία χαμού του 19ου αιώνα, ψυχαναλυτικό χρονικό μιας διανοητικής χωροκατάκτησης, ψυχοσωματικό παιχνίδι του μυαλού, όνειρο σεξουαλικού τρόμου, μεταθεολογικό αίνιγμα ίδιο με χαλασμένο κύβο του Ρούμπικ. Ωστόσο, πρώτα απ' όλα, είναι μια διαδοχή διανοητικών υποθέσεων - και συνακόλουθων αποφάσεων επί των υποθέσεων. Ο Α και η Β μπορεί να βρίσκονται πράγματι στο σαλόνι του σπιτιού τους και να υποδύονται πως αφανίζονται στο κέντρο του ωκεανού - μπορεί ωστόσο να συμβαίνει και το ακριβώς ανάποδο. Ο σπαραγμός τους μπορεί να έρθει από τους καρχαρίες - ή από ένα μαχαίρι της κουζίνας. Μπορεί πράγματι να εκτελούν εντολές του γιατρού τους - ή να επινοούν ένα «γιατρό» και να βαφτίζουν την πραγματικότητα «συνθήκη θεραπείας». Μπορεί να καταλήγουν σπαραγμένα κουφάρια - ή απλώς να φαντάζονται τον εαυτό τους ως «κομματιασμένο κουφάρι». Ή ακόμη και ολόκληρο το έργο μπορεί να είναι ένα όνειρο…Οι σκηνοθέτες, οι ηθοποιοί, οι θεατές έχουν να αποφασίσουν», σημειώνει ο συγγραφέας του έργου Θανάσης Τριαρίδης.

Για τον σκηνοθέτη Δημήτρη Γιαμλόγλου το «La última noche ή οι καρχαρίες» είναι ένα άγριο έργο. «Όχι λόγω της έντονης βίας που παριστάνεται επί σκηνής όσο (και κυρίως) λόγω αυτής που υποβόσκει. Σε κάποιο, κρίσιμο, σημείο λέει ο άντρας ήρωας, ο Α: «Δεν υπάρχει αγριότερη φύση από το σαλόνι ενός σπιτιού». Κι αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια. Στην ίδια τη φύση του ανθρώπου υποβόσκει μια έντονη λαχτάρα για αυτοκαταστροφή, για την ανατροπή κάθε ορίου, για μια βουτιά στην καρδιά του σκοταδιού. Αυτό είναι ένα βασικό στοιχείο της τραγωδίας όπως ο Τριαρίδης την αντιλαμβάνεται - κι αυτό ποτίζει το έργο», εξηγεί ο σκηνοθέτης.

Σύμφωνα με τον ίδιο, οι καρχαρίες βρίσκονται σε μια απευθείας διαλεκτική σχέση με τον «Αντίχριστο» του Λαρς Φον Τρίερ, υιοθετώντας όμως μια θεατρική φόρμα που παραπέμπει στο γνωστότερο έργο του Μπέκετ.

«Δύο άνθρωποι, περιμένουν. Κι όσο γνώριμη κι αν είναι αυτή η φόρμα, σε ένα καινούριο έργο ξενίζει. Σαν θεατές έχουμε συνηθίσει την ευκολία, τη φαιδρότητα, την άνεση. Εδώ οι καρχαρίες δρουν υπόγεια. Βάζουν τον θεατή σε μια θέση όπου βρίσκεται να αντιμετωπίζει τους δικούς του φόβους, εν τέλει τον αναγκάζει να αντιμετωπίσει τον εαυτό του. Για μένα, αυτή η λειτουργία του θεάτρου, το να σηκώσει έναν καθρέφτη απέναντι στη ζωή, είναι λόγος ύπαρξης», προσθέτει. Χρέος τους- όπως λέει- είναι να φέρουν τους θεατές κοντά στους δύο ήρωες, να τους κάνουν συνενόχους του διπλού δράματος που παίζεται μπροστά στα μάτια τους. «Το La última noche ή οι καρχαρίες μπορεί να αποδοθεί ακόμη και ως αλληγορία πάνω στη φύση του θεάτρου. Της ανάγκης του σκηνοθέτη που ο καθένας κουβαλά μέσα του - και της ελπίδας ότι, κάποια στιγμή, οι θεατές θα ξεπεράσουν τα όρια. Θα γίνουν αυτοί οι καρχαρίες», καταλήγει.

Τα σκηνικά και τα κοστούμια επιμελείται η Αιμιλία Κακουριώτη, τη μουσική ο Δημήτρης Γιακουμάκης, τα ειδικά εφέ ο Προκόπης Βλασερός και τους φωτισμούς η Κατερίνα Μαραγκουδάκη.

Η παράσταση θα παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.30. Οι τιμές των εισιτηρίων είναι 13 ευρώ (γενική είσοδος) και 10 ευρώ (μειωμένο).

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ