Ο φορτσάτος Αλεξανδρόπουλος φέρνει πλέον και το 4-2-3-1 στον Παναθηναϊκό

Η (ενδό-παναθηναϊκή) κουβέντα υπήρχε στο τραπέζι εδώ κι εβδομάδες κι έγινε πολύ πιο έντονη, έπειτα απ’ την πολύ καλή εμφάνιση του Σωτήρη Αλεξανδρόπουλου στο προ διημέρου παιχνίδι του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ στη Λεωφόρο και το εμφατικό 3-0 του "τριφυλλιού".

Ο 20χρονος μέσος κέρδισε το πέναλτι στο 15’ που άλλαξε τις ισορροπίες του αγώνα, είχε καθοριστική παρουσία

στον άξονα της μεσαίας γραμμής και όλοι οι αριθμοί του στον αγώνα ήταν πολύ πιο πάνω απ’ το μέσο όρο του. Λογικό λοιπόν το... αβίαστο ερώτημα στα χείλη πολλών: "Είναι δυνατόν να μην ξεκινάει στην ενδεκάδα ο Αλεξανδρόπουλος;". Κάθε νόμισμα, εντούτοις, έχει δύο όψεις και στις όποιες επιλογές του Ιβάν Γιοβάνοβιτς υπάρχει πάντα συγκεκριμένο σκεπτικό, αλλά κι εξήγηση.

Ο "Αλεξανδρό" έχει παίξει στα 24 απ’ τα 30 εφετινά ματς του Παναθηναϊκού σε Super League Interwetten και Κύπελλο, ήτοι στο 80% των αγώνων της ομάδας. Εξ αυτών ξεκίνησε στο βασικό σχήμα σε 15 αγώνες (στο 62,5% των δικών του συμμετοχών και στο 50% των αγώνων της ομάδας) με συνολικό χρόνο 1.433 αγωνιστικά λεπτά (σχεδόν 60 λεπτά μέσο όρο), με απολογισμό 1 γκολ και 3 ασίστ.

Πρώτα απ’ όλα στην τελευταία σειρά παιχνιδιών του Παναθηναϊκού και μέχρι το ματς με την ΑΕΚ ο Αλεξανδρόπουλος είχε παίξει μόλις 4’ κόντρα στον Απόλλωνα Σμύρνης, καθότι προερχόταν από τον μυϊκό τραυματισμό του στη γάμπα που υπέστη στο ματς με τον ΠΑΟΚ στις 6 Φεβρουαρίου.

Σε δεύτερη ανάλυση, η παρουσία του στην πράσινη ενδεκάδα δεν χαμήλωσε στο μέσο όρο της, ακόμη κι όταν ο Γιοβάνοβιτς αποφάσισε να αλλάξει σύστημα μετά τον αγώνα του α’ γύρου με την ΠΑΟΚ στη Λεωφόρο, μετατρέποντας το 4-4-1-1 (με τον Καρλίτος ελεύθερο πίσω απ’ τον Ιωαννίδη ή τον Μακέντα) σε 4-3-3.

Σίγουρα στην πρώτη επιλογή του Σέρβου τεχνικού ήταν η τριάδα των Ρούμπεν, Μαουρίσιο και Βιγιαφάνιες. Κι ο λόγος ήταν συγκεκριμένος και ξεκάθαρος: Με τον τρόπο παιχνιδιού που έπαιζε εκείνη την περίοδο ο Παναθηναϊκός και την πρόθεση του Γιοβάνοβιτς να έχουν οι πράσινοι την κατοχή της μπάλας και τον έλεγχο της κυκλοφορίας, θεωρούσε πως η παραπάνω τριάδα του εξασφάλιζε καλύτερα αυτά τα δύο στοιχεία.

Ο Αλεξανδρόπουλος έχει καταπληκτική κάθετη κίνηση με την μπάλα, μπορεί να δημιουργήσει ανισορροπία στην αντίπαλη άμυνα, ωστόσο (για την ώρα) υστερεί στο κράτημα της μπάλας, στις τελικές επιλογές του και στο συνδυαστικό παιχνίδι.

Ο Γιοβάνοβιτς το θέλει πιο πολύ απ’ όλους

Τούτο βεβαίως, δεν σημαίνει πως τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά του Αλεξανδρόπουλου δεν είναι πολύτιμα και δυσεύρετα. Αυτό που επιδιώκει απ’ την πρώτη μέρα ο Σέρβος τεχνικός και το τιμ του, είναι να εξελίξουν το παιχνίδι του και τον τρόπο σκέψης του, για να μπορέσει να σταθεροποιήσει την απόδοσή του και τη θέση του στην ενδεκάδα, μέσα μία διαδικασία στην οποία θα βελτιώσει τις αδυναμίες του και θα είναι πολύ πιο παραγωγικός παντού.

Δεν υπάρχει κανείς που να θέλει περισσότερο απ’ τον ίδιο τον Γιοβάνοβιτς, το να βγει ο "μικρός" και να πάρει πάνω του ακόμη μεγαλύτερο ρόλο και μερίδιο ευθυνών. Γνωρίζει πολύ καλά ότι έχει στα χέρια του "χρυσάφι", όμως η διαδικασία εξέλιξής του θα πρέπει να είναι συγκεκριμένη κι επιβάλλεται να έρθει μέσα απ’ τη δουλειά και τη βελτίωση των αδυναμιών του.

Και βεβαίως, θα πρέπει κι ο ίδιος να αρχίσει να απορροφάει πολύ περισσότερο τις οδηγίες και τις εντολές που έρχονται απ’ τον πάγκο, είτε στην καθημερινότητα των προπονήσεων, είτε μέσα απ’ τα ματς.

"Κουμπώνει" καλύτερα στο 4-2-3-1

Το τελευταίο το κάνει ήδη ο "Αλεξανδρό" πολύ πιο εντατικά το τελευταίο διάστημα. Κι αυτός είναι ο δρόμος για να πορευτεί. Απ’ τη στιγμή μάλιστα που το παιχνίδι με την ΑΕΚ και η αναγκαστική -ελέω απουσιών των Βιγιαφάνιες και Μαουρίσιο- (νέα) μετατροπή του συστήματος σε 4-2-3-1, έδειξαν πως σε αυτή τη λογική μπορεί να "κουμπώσει" καλύτερα ο νεαρός χαφ.

Το σχήμα με δύο κεντρικά χαφ -Ρούμπεν κι Αλεξανδρόπουλο- που ο ένας συμπλήρωνε τα χαρακτηριστικά του άλλου κι έναν επιτελικό μέσο μπροστά τους (Γκατσίνοβιτς ή Βιγιαφάνιες, όταν επιστρέψει) λειτούργησε καλά έως πολύ καλά και προσέθεσε ακόμη μια επιλογή στο αγωνιστικό πλάνο του Σέρβου τεχνικού.

Δεν είναι εύκολο για μία ομάδα που "χτίστηκε" από το... μηδέν το περασμένο καλοκαίρι, να μπει σε διαδικασία αλλαγών σε συστήματα μέσα σε λίγους μήνες. Όλα είναι πάντα προϊόν "ζύμωσης" και δουλειάς στην καθημερινότητα. Για να πας στον... δεύτερο όροφο, πρέπει να έχει χτίσει πρώτα υπόγειο, ισόγειο και τον πρώτο. Κι αυτό θέλει χρόνο...

Μπορεί να υπηρετήσει όλους τους σχηματισμούς

Πλέον ο Παναθηναϊκός είναι πολύ πιο έτοιμος για να βάλει κι άλλες διατάξεις στην καθημερινότητά του. Και το 4-2-3-1, με τον Αλεξανδρόπουλο στην "κουλούρα" μαζί με τον Ρούμπεν, τον Μαουρίσιο ή τον "Βίγια", είναι κάτι που θα "μπει" πολύ πιο ενεργά στο αγωνιστικό πλάνο του τριφυλλιού.

Διότι ακολουθεί νέος... μαραθώνιος με back-to-back αγώνες, ανά τρεις και τέσσερις μέρες σε playoffs και Κύπελλο Ελλάδας και θα χρειαστούν διαφορετικοί σχεδιασμοί κι όλοι οι διαθέσιμοι χαφ. Πλέον ο Παναθηναϊκός -με τον "Αλεξανδρό" να έρχεται... φορτσάτος και με ψυχολογία μετά το ματς με την ΑΕΚ, αποφασισμένος για να διεκδικήσει ακόμη πιο έντονα τη θέση του στην ενδεκάδα- δείχνει πολύ πιο έτοιμος να "υπηρετήσει" σωστά όλους τους σχηματισμούς (πλην του "ρόμβου" που δεν έχει δουλευτεί καθόλου, καθότι "αχρηστεύει" τους εξτρέμ) που έχουν πάντα ως "βάση", την τετράδα στην άμυνα.