Το μαραμένο λεφτόδεντρο

H συζήτηση της περασμένης Πέμπτης στη Βουλή διεξήχθη με ελεγχόμενο αριθμό βουλευτών και τελούσε, όπως ήταν φυσικό, υπό το βάρος των ξεχωριστών συνθηκών της πανδημίας και των παρεπόμενων βαρύτατων συνεπειών της στην οικονομία.

Θα περίμενε κανείς λοιπόν να επικρατήσει υποτυπωδώς ήπιο και συναινετικό κλίμα, αλλά οι αγωνίες δημοσιότητας που καταδιώκουν τους περισσότερους των πολιτικών αρχηγών επέβαλαν εντάσεις και οξύτητες.

Οι περισσότεροι είδαν τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη λιγότερο ανασφαλή παρά τις πολλές αβεβαιότητες,

να διατηρεί χαμηλούς τους τόνους, να προβάλλει περισσότερο τα επιτεύγματα της περιόδου εγκλεισμού, να επιμένει στο γεγονός ότι η Ελλάδα πέτυχε εκεί που άλλες χώρες απέτυχαν – έγινε παράδειγμα στον κόσμο, όπως είπε – και να αποφεύγει προβλέψεις και βεβαιότητες για την επόμενη φάση που αρχίζει από αύριο.

Χρησιμοποίησε έτσι πολύ τις νεότερες επιστημονικές προσεγγίσεις για να υποστηρίξει το σταδιακό «ξεκλείδωμα», όπως και το άνοιγμα των σχολείων, και δεν έκρυψε ότι η οικονομία θα δοκιμαστεί, θα περάσει δύσκολα, χωρίς ωστόσο να προσδιορίσει το μέγεθος της ύφεσης, το οποίο κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει και γι’ αυτό ήταν φειδωλός σε υποσχέσεις και μέτρα.

Επειδή δεν ξέρει τι και πόσο θα χρειαστεί και τι βοήθειες θα προσφέρει η Ευρώπη. Μάλιστα ξεκαθάρισε ότι ακριβώς για αυτούς τους λόγους θέλει να κρατήσει δυνάμεις για το φθινόπωρο.

Ξεκαθάρισε μάλιστα ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιήσει στην παρούσα φάση το απόθεμα των 15,5 δισ. ευρώ, το «μαξιλάρι ασφαλείας» που είχε συγκροτήσει και συμφωνήσει με τις Βρυξέλλες η προηγούμενη κυβέρνηση Τσίπρα.

Το μυστικό εδώ έγκειται στο ότι η κυβέρνηση δεν θέλει να ερεθίσει τους οίκους αξιολόγησης, οι οποίοι είναι έτοιμοι για υποβαθμίσεις. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν ότι με το άγγιγμα του «μαξιλαριού» η κρίση χρέους θα επανέλθει δριμύτερη.

Γι’ αυτό και η επικριτική αναφορά προς τον κ. Τσίπρα ότι το «λεφτόδεντρο μαράθηκε το 2015».